Amper vier jaar nadat ze te horen kreeg lymfeklierkanker te hebben, gaat Bo Vermeesch (26) nu de strijd aan met borstkanker. Hoogst uitzonderlijk, maar de Oostendse blijft strijdvaardig. “Ik heb het gevoel dat ik een proefpersoon ben. Maar dat is niet erg, als ik daar anderen mee kan helpen.”
Vier jaar geleden voelde Bo Vermeesch (26) uit Oostende plots een knobbeltje in haar nek. Toen Bo naar haar huisarts stapte, kreeg ze na enkele onderzoeken het verdict: lymfeklierkanker. “Die bleek al in een vergevorderd stadium te zitten, waardoor ik twaalf chemobehandelingen in zes maanden moest ondergaan”, begint ze. “Het was natuurlijk een enorme klap om dat als prille twintiger te horen, en dan moest de therapie nog starten. Die was ronduit verschrikkelijk, want ik kreeg af te rekenen met alle mogelijke bijwerkingen: haarverlies, misselijkheid, geen energie…”
De chemo sloeg aan en een jaar na haar laatste behandeling werd Bo kankervrij verklaard. Tijdens een driemaandelijkse controle waarschuwde haar oncoloog Bo wel: door die chemotherapie zou ze na tien jaar vatbaarder zijn voor borst-, schildklier- of huidkanker. Maar het noodlot sloeg nog veel vroeger toe… “Toen ik dit voorjaar met mijn mama op vakantie was en me insmeerde met zonnecrème, voelde ik ineens een bolletje in mijn rechterborst. Ik sloeg natuurlijk meteen in paniek. Na mijn thuiskomst werd mijn vermoeden helaas bevestigd: borstkanker. Wéér stortte mijn wereld in. Ik schreeuwde meteen dat ik geen nieuwe chemotherapie wilde.”
Borst geamputeerd
Al gauw trommelde Bo haar beste vriendinnen op om samen op reis te gaan en even weg te vluchten van de realiteit. “Net voor ons vertrek kreeg ik te horen dat ik voorlopig geen nieuwe chemo moest krijgen, wat voor mij een grote opluchting was. Lang duurde de euforie echter niet, want een week na onze terugkomst werd mijn rechterborst al geamputeerd. Toen werd ik dus ineens wakker met maar één borst”, slikt ze. “Ik had ook last van het fameuze chemobrein, waarbij ik de geur van het ziekenhuis meteen associeerde met mijn behandeling van vier jaar eerder. Ook diezelfde misselijkheid keerde terug, hoewel dat eigenlijk niet kon, aangezien ik geen chemo kreeg.”
(lees verder onder het kader)
Oncoloog: “Ontzettend zeldzaam”
De kans dat een jonge vrouw als Bo twee keer een aparte kankerdiagnose krijgt, is volgens medisch oncologe Nele Claes ontzettend zeldzaam. “Dit meisje heeft waarschijnlijk gewoon twee keer heel veel pech gehad”, aldus dokter Claes van AZ Sint-Jan Brugge. Toch zijn er enkele oorzaken mogelijk. “Sommige mensen hebben een erfelijk gen waardoor ze vatbaarder zijn voor alle soorten tumoren. Zoiets moet specifiek opgespoord worden, dat zullen ze bij Bo dus zeker ook doen. Anderzijds kan de bestraling van één tumor in uitzonderlijke gevallen leiden tot de groei van een nieuwe tumor, maar wel pas na 10 of 15 jaar. Chemo kan in theorie het immuunsysteem wel verlagen, al blijft de kans op een nieuwe kanker enorm klein. Maar niet onbestaande, daarom blijven we jonge patiënten hun hele leven opvolgen.” (PS)
Daarna volgde het fysieke herstelproces van de amputatie, met kinesitherapie. “Ik kon mijn rechterarm maar moeizaam optillen, zeulde een tijdlang een pompje met mij mee en moest een concert tussen de andersvaliden bijwonen, omdat niemand tegen mij aan mocht botsen”, vervolgt Bo. “Ook mentaal kreeg ik het nu zwaarder te verduren dan bij mijn eerste kanker en daarbij hielp het natuurlijk niet dat mijn relatie ondertussen op de klippen was gelopen. Gelukkig stonden mijn vriendinnen opnieuw klaar om mij op te beuren en mij verstrooiing te bieden. Zonder hen had ik mezelf afgezonderd en was ik wellicht in een depressie beland.”
In de menopauze
Maar nog is het einde van de lijdensweg niet in zicht. De medicatie van de nabehandeling legt haar hormonen immers stil en bracht Bo – op haar 26ste! – in een tijdelijke, kunstmatige, menopauze. “Terwijl ik nu in de fleur van mijn leven zou moeten zijn, heb ik last van opvliegers, verlies ik mijn haar en kom ik snel bij. Zo voel ik mij dus allerminst een jonge vrouw. Ook dit is opnieuw een zware opdoffer, met een forse deuk voor mijn zelfbeeld. Lange tijd zag ik immers alleen maar mijn verminkte borst wanneer ik voor de spiegel stond…”
(lees verder onder de Instagrampost)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Bo krijgt onder meer hulp van een psycholoog en een diëtist en zocht ook al een plastisch chirurg op voor een borstreconstructie. Die volgt normaliter volgend voorjaar. “Dat vind ik heel belangrijk. Samen met die nieuwe borst krijg ik namelijk ook mijn vrouwelijkheid terug; zij het dan weliswaar met een litteken erop. Dit is dus een operatie waar ik wél naar uitkijk, omdat die zowel mentaal als fysiek een groot verschil zal betekenen voor mij.”
Ondertussen moet Bo het ene na het andere onderzoek ondergaan, omdat het heel uitzonderlijk is dat die tweede kanker al vier jaar na de eerste volgt. “Mijn dossier ligt bovenop de stapel en wordt wekelijks besproken in verschillende ziekenhuizen. Ik heb momenteel heel hard het gevoel dat ik een proefpersoon ben. Maar dat vind ik niet erg, als ik daarmee anderen kan helpen.”
Rolmodel
Om diezelfde reden is de jonge vrouw ook heel open over haar traject op sociale media, waar ze foto’s en filmpjes deelt. “Ik krijg reacties van lotgenoten van over de hele wereld, waar ik zelf ook veel steun uit haal. Ik wil mijn volgers bewustmaken van het feit dat ook twintigers borstkanker kunnen krijgen en roep hen dan ook op om zich te laten testen.”
Net om dat bewustzijn te creëren, pakt Bo binnenkort ook uit met eigen T-shirts. Een deel van de opbrengst gaat naar Think Pink. “Omdat ik nood had aan een concreet doel, besloot ik om T-shirts te maken. Samen met een grafisch ontwerpster werkte ik twee ontwerpen uit. Het ene is heel in your face en toont vier paar borsten, waaronder eentje met een litteken. Een op de acht vrouwen krijgt immers borstkanker. Daarmee wil ik ook laten zien dat iemand veel pijn met zich kan meedragen, ook al zie je uiterlijk niks, zoals bij mij. Het tweede is subtieler, maar ook persoonlijker. Da’s ’t leven is mijn stopzinnetje. Daarom koos ik voor de quote Life is how it is, not how it was. Omdat je nu eenmaal vooruit moet.”
De T-shirts zijn binnenkort te koop via de Instagram-pagina livelifeofbo.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
