Op zondag 3 april om 14 uur vindt de tweede wandel- en looptocht plaats ten voordele van ‘Kom op tegen kanker’ en de Borstkliniek van het Jan Yperman Ziekenhuis. Runaway Bride, geïnspireerd op de film met Richard Gere en Julia Roberts, is een wandel- en looptocht in trouwkledij of accessoires, respectievelijk van 3,5 en 6 km.
De eerste editie van Runaway Bride vond plaats in 2019 naar aanleiding van het tienjarig bestaan van de bruidswinkel Els-Lucienne in de Tempelstraat in Ieper. “Ik wou dat dit evenement ten goede kwam aan de kankerbestrijding, want in het begin van dat jaar overleed mijn moeder op 66-jarige leeftijd aan pancreaskanker”, vertelt Els Lucienne.
“De Runaway Bride-tocht werd georganiseerd ten voordele van de organisatie ‘Think Pink’ dat zich inzet voor de bestrijding van borstkanker. Ondanks het slechte weer waren er 180 deelnemers en heel wat sympathisanten opgedaagd. Tijdens de Warmste Week konden we een som van 7.500 euro aan Think Pink overhandigen.” Het eenmalig evenement kreeg een vervolg toen Els in haar winkel in contact kwam met Sien Vermeulen. Het jonge bruidje verloor haar man in 2020 aan kanker. Het was de aanleiding voor een tweede editie van Runaway Bride.
Goede doelen steunen
Dit jaar worden twee goede doelen gesteund: enerzijds de Borstkliniek van het Jan Yperman Ziekenhuis en anderzijds Kom op tegen Kanker. “Jaarlijks worden in het Jan Yperman Ziekenhuis ongeveer 130 vrouwen en één tot twee mannen met borstkanker geconfronteerd. Gelukkig zijn de genezingskansen groot”, aldus gynaecoloog Jan Quintelier.
De Borstkliniek van het Jan Yperman Ziekenhuis ontstond in 2008 en is een wettelijk erkende coördinerende borstkliniek. Het gedreven multidisciplinaire team onder leiding van de coördinator dr. Olivier Brouckaert, bestaat uit artsen en verplegend personeel van diverse diensten. In het team zitten ook psychologen, de sociale dienst, de pastorale begeleiding en de onco-diëtisten.
Ze bieden een gepersonaliseerde aanpak bij borstkanker, maar ook bij goedaardige afwijkingen in de borst en bij vragen over erfelijkheid en/of familiaal voorkomen van borstkanker. Wekelijks is er een multidisciplinair overlegmoment waarbij de ruime expertise van alle betrokken disciplines gebundeld wordt, en waarop ook de huisarts uitgenodigd wordt. De zorg is hierdoor zo goed als mogelijk op maat voor elke patiënt.
De organisatie Kom op tegen Kanker ontstond in 1924 en bindt de strijd aan tegen kanker en is de enige nationale organisatie voor de strijd tegen kanker in België. Kom op tegen Kanker geeft al decennialang financiële steun aan onderzoeksprojecten, beurzen en externe zorginitiatieven. Ook voor de jaren 2020 en 2021 trok de organisatie bijna 25 miljoen euro uit. Wetenschappelijk onderzoek voor betere behandelingen en steun aan zorginitiatieven die de levenskwaliteit bevorderen, zijn daarom broodnodig.
Ruben overleed aan botkanker
“Op 17 oktober 2020 stierf mijn man Ruben Cardoen op 28-jarige leeftijd aan botkanker”, getuigt Sien Vermeulen (25) uit Passendale. “We waren toen een drietal jaar getrouwd. Alles begon toen ik in mijn laatste jaar ergotherapie zat. We waren toen drie jaar samen. Ruben was 23 jaar toen hij in 2015 de diagnose botkanker kreeg. De chemotherapie werd opgestart, hij kreeg een prothese en na een jaar revalidatie kreeg hij de hoopvolle mededeling dat alles in orde zou komen. In augustus 2016 gingen we samenwonen. Ons geluk was echter van korte duur, want in september kreeg hij het zware verdict dat er uitzaaiingen gesignaleerd waren in de longen en dat dit onomkeerbaar was, maar onder controle kon gehouden worden. Dus er was toekomstperspectief.”
“De maand daarop vroeg Ruben mij ten huwelijk en in april 2017 zijn we gehuwd. Het leven ging normaal verder, en in juli 2018 werd ons dochtertje Nina geboren. In 2019 stopte ik met mijn beroep om Ruben te helpen in het tuinbouwbedrijf van de familie. Maar in april 2020 stak het monster opnieuw de kop op en er volgden verschillende operaties, chemotherapie en bestralingen. Het heeft allemaal wel een beetje geholpen maar uiteindelijk werd er beslist om de behandeling te stoppen en enkel nog aan pijnbestrijding te doen. Mijn Ruben was palliatief.
“In augustus werd ons zoontje Miel geboren. Twee maanden nadien moest ik Ruben afgeven. Ik werd een alleenstaande moeder van nog geen dertig met twee kinderen. De laatste jaren waren zeer heftig en hebben me als een vloedgolf overspoeld. Ik heb geleefd tussen hoop, geluk, verdriet en diepe rouw. Toch ben ik dankbaar dat ik met Ruben getrouwd was, het was een fantastische en fijne man. Ook ben ik dankbaar voor de twee lieve kindjes die hij mij geschonken heeft en voor zijn positieve ingesteldheid die mij inspireerde voor mijn verder leven, ondanks de diepe wonde die de ‘lelijke’ ziekte in ons leven geslagen heeft.”
“Ik zet het bedrijf van Ruben verder om zijn droom te verwezenlijken en om mijn kinderen een fijne toekomst te bezorgen, dankzij de steun en de hulp van onze beide families en de vele vrienden. Vandaar dat ik mij met heel veel overtuiging en energie inzet voor alles wat met kankerbestrijding te maken heeft.”
Prachtig initiatief
“Als kankerpatiënte kan ik alleen maar met lof spreken over de borstkliniek van het Jan Yperman-ziekenhuis in Ieper”, vertelt Michèle Verheye. “Hun psychologische begeleiding heeft me door de zware ziekteperiode heen geloodst. Als gezonde mens sta je vaak niet stil bij de ziekte die men ‘kanker’ noemt, ook al word je er mee geconfronteerd in je eigen familie- of vriendenkring. Mijn moeder stierf op 56-jarige leeftijd aan borstkanker. Ik liet me elk jaar wel screenen tot op die fatale dag in 2012. Ik was net geen 55 en onderging een mammografie en een echo, en de radioloog merkte iets op. Het gevolg was onmiddellijke uitgebreidere onderzoeken, zoals een MNR en een borstpunctie.”
“En toen kwam het verdict ‘kanker’ of zoals bij zoveel andere kankerpatiënten, psychologisch een doodsvonnis, de reële kans op vroegtijdig overlijden. De behandeling werd onmiddellijk opgestart, terwijl ik ook direct psychologische begeleiding kreeg door het team van de borstkliniek. Met al mijn vragen en mijn menselijk onvermogen kon ik bij hen terecht. En dat was goed, want naast de lichamelijke ongemakken zoals haarverlies, en het afzien door de chemotherapie en de bestralingen, word je ook geconfronteerd met jezelf, met de zin van het bestaan. Waarom ik, waarom dat, waarom zo, hoelang nog?”
“Gelukkig was de kanker niet uitgezaaid en niet hormoongevoelig, alhoewel hij toch agressief was. We waren er gelukkig op tijd bij. Na de behandelingen bleef ik nog een jaar thuis in herstelverlof. Naast de behandeling op zich was er ook de onco-revalidatie in het ziekenhuis dat onder andere bestond uit fitness en aqua-gym. Daar ontmoette ik lotgenoten bij wie je ook je verhaal kwijt kon en van wie je veel steun kreeg.”
“De borstkliniek bleef me opvolgen zolang de klinische behandeling duurde en nu ga ik nog elk jaar naar de controle. De borstkliniek van het Jan Yperman Ziekenhuis vind ik een prachtig initiatief dat heel veel steun betekent in de persoonlijke strijd van iedere patiënt tegen het monster dat kanker heet.”
Kanker spaart niemand
Ik ben Ann Buyse en een vriendin van Michèle: “We leerden elkaar kennen in de borstkliniek omstreeks 2012. Mijn verhaal is enigszins anders en toch ook weer gelijklopend vanaf de ontdekking van de kankercellen in mijn borst. Alles begon toen mijn zuster op 36-jarige leeftijd geconfronteerd werd met borstkanker. Door die jonge leeftijd werd onmiddellijk gedacht aan een erfelijke kanker. Ik was toen 43 jaar.”
“Het voorgaande jaar had ik nog een mammografie laten uitvoeren, maar men had niets opgemerkt. Maar nu deed men een MNR en dat resultaat was niet goed. Dus werd er een punctie uitgevoerd van het borstweefsel en dat resultaat was vernietigend. Zo’n nieuws is ronduit beangstigend en je denkt dat je gaat sterven, want het woord kanker is algemeen synoniem voor sterven. Gelukkig was er in die periode een lichtpuntje: de borstkliniek van het Jan Yperman Ziekenhuis.”
“Ze gaven uitleg, spraken me moed in, en er groeide een vertrouwensband waaruit toch weer hoop op een toekomst ontstond. Men deed een borstsparende amputatie of gedeeltelijke masectomie om het zieke weefsel weg te nemen. Door mijn jonge leeftijd kreeg ik geen bestralingen maar enkel chemotherapie. Ik verloor wel mijn haar en ik moet toegeven dat dat op zichzelf wel niet het ergste is, maar voor mij als vrouw was dat wel een rouwproces. En ook daar stonden de mensen van de borstkliniek voor me klaar.”
“Ik werd dan ook via de borstkliniek in het programma van de onco-revalidatie opgenomen en dat vind ik nu nog steeds fantastisch. Het is zo belangrijk dat je steun vindt bij elkaar, bij lotgenoten, bij vrouwen die net als ik fier zijn om vrouw te zijn. En daarvoor ben ik het team van de borstkliniek: de gynaecologen, het verplegend personeel, de psychologen en kinesisten en allen die zich daarvoor inzetten, zo dankbaar. Ik vind het dan ook maar vanzelfsprekend dat ik me met hart en ziel inzet voor de kankerbestrijding op alle niveau, zowel voor vrouwen als mannen, want we zijn allemaal mensen en de ziekte spaart niemand.”
Praktisch
Iedereen is welkom op de tweede Runaway Bride-run. Het evenement vindt plaats op en rond de Vestingen van Ieper, tussen de Menenpoort en de Rijselpoort. De start en aankomst vinden plaats aan de voetbalkantine van het Crackstadion, Picanollaan 1 te Ieper. Zowel jong als oud, dames en heren, gezinnen, teams en vriendenkringen kunnen deelnemen. Er is wel een verplichte dresscode: geheel of gedeeltelijk in bruidskledij, ernstig of ludiek. Alle info vind je op de site www.runawaybride.be.
Warm West-Vlaanderen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
