“Feestdagen zullen altijd wrang aanvoelen”: Lindsey verloor jaar geleden man Michael bij ongeval op vissersschip

Normaal had het gezin – mama, papa en hun twee kleine spruiten – samen aan de feesttafel moeten zitten tijdens de nakende feestdagen. Het noodlot besliste echter anders. © JRO
Jeffrey Roos
Jeffrey Roos Medewerker KW

Exact een jaar geleden sloeg het noodlot toe aan boord van het vissersvaartuig O.51 Stormvogel. Bij het binnenhalen van de netten viel een ijzeren staaf enkele meters naar beneden, pal op twee vissers. Michael Hubert (23) overleefde de klap niet. Een jaar later viert Lindsey straks Kerstmis alleen met hun kindjes en dat voor de tweede keer.

Normaal had het gezin – mama, papa en hun twee kleine spruiten – samen aan de feesttafel moeten zitten tijdens de nakende feestdagen. Het noodlot besliste echter anders. Michael en Lindsey kenden de gevaren op zee – er werd weleens over gepraat -, maar geen van beiden stond erbij stil dat het wel eens hun eigen gezin zou kunnen treffen.

Noodlot

Toch sloeg het noodlot op die fatale 19 december 2023 toe. Het leven lachte het gelukkige gezin nochtans toe. Michael was immers net papa geworden van hun tweede dochtertje. Vijf weken oud was het meisje op het moment van het ongeval. Het andere meisje is ondertussen 2 jaar oud.

In januari 2019 had Lindsey Michael leren kennen. Het was meteen dik aan. Op 26 augustus 2022 stapten ze uiteindelijk in het huwelijksbootje. Alles ging goed, tot die zwarte dag.

“Ze zouden nog zo’n veertig uren moeten varen en ze waren thuis bij hun gezin om de feestdagen te vieren”, legt Lindsey uit. Bij het binnenhalen van de netten liep het echter fout. Om een of andere reden brak een veiligheid, waardoor een ijzeren staaf van enkele honderden kilogram naar beneden kwam. Die viel op twee bemanningsleden. Een van hen was Michael Hubert (23) uit Bredene. De andere was de toen 26-jarige Ilir D. Die laatste liep ernstige verwondingen op en herstelt op vandaag nog steeds. Voor Michael kwam alle hulp te laat.

In een roes

De vorige feestdagen beleefde Lindsey in een roes. Het overlijden van Michael was nog vers en er moest vooral heel veel geregeld worden. Lindsey was kapot van verdriet, maar probeerde verder te gaan… voor hun kinderen. “Ik heb niet het allerbeste jaar achter de rug”, vertelt ze. “We zijn nu een jaar verder en nog steeds heb ik het gevoel dat dit niet echt gebeurd is. Mijn broer komt bijna elke dag langs. Ik heb veel steun aan hem gehad.”

“Ik weet wel dat Michael op slag dood was. Hij heeft geen pijn gehad. Dat sterkt me voor een stuk”

Het zijn vooral op die speciale dagen waarop Lindsey het moeilijk heeft, zoals Vaderdag bijvoorbeeld. “Dan laten we een ballon op voor hem”, legt ze uit. “Maar ook de feestdagen worden helemaal anders. Ik ben jaloers op gezinnen die samen aan de eettafel zitten. Wij zullen dat nooit kunnen. Ik vind het vooral heel erg voor mijn kindjes. Ze zullen hun papa wel kennen, maar nooit op de manier waarop dat zou moeten. Ze zullen hem nooit kunnen knuffelen, of hun geheimpjes vertellen. Het is hard, dat is zeker.”

Vragen

Op vandaag neemt Lindsey nog steeds medicatie om beter om te kunnen gaan met wat er gebeurd is. Helemaal de oude zal ze naar eigen zeggen nooit meer worden. “Ik probeer er het beste van te maken. Dat moet wel. Ik krijg Michael sowieso niet meer terug. Ik blijf ook met vragen zitten rond het ongeval. Op vandaag is het onderzoek naar de omstandigheden nog steeds lopende.”

“Ik weet wel dat Michael op slag dood was. Hij heeft geen pijn gehad. Dat sterkt me voor een stuk. Michael was altijd heel goed voor mij. Kon ik hem maar hier terugkrijgen. Voor altijd zullen de feestdagen een wrang gevoel met zich meebrengen. Verdriet kan slijten, maar vergeten doe je nooit”, besluit Lindsey.