Elke dag schuiven meer dan veertig mensen aan bij hulporganisatie Poverello in Brugge. Elk met een eigen verhaal én een hongerige maag. Wij gingen langs met topchocolatier Dominique Persoone die er een heerlijk dessert maakte. “Een luisterend oor is hier minstens even belangrijk als een bord warm eten.”
Aan de vooravond van de Internationale dag voor de uitroeiing van armoede blijkt ook in Poverello in Brugge dat er nog werk aan de winkel is. Elke middag schuiven er al snel een veertigtal mensen aan. Voor één euro krijgen ze hier een warme maaltijd.
“Veertig, zeg. Kunt ge dat geloven? En dat voor een rijke regio als Brugge”, blaast Dominique Persoone, Brugs topchocolatier en Bake Off (Junior)-kompaan van Wim Opbrouck. Voor Dominique is Poverello geen onbekend terrein. “Ik weiger om na Pasen en Sinterklaas de chocolade in solden te zetten of om te smelten tot iets anders. Hetzelfde als we overhebben op het foodfestival Kookeet. Dan kom ik naar hier en zet ik dat af. Niet om te scoren met een foto op Instagram, maar omdat ik het echt belangrijk vind wat die gasten hier doen. Dat het nodig is, zie ik ook elk jaar op het kerstfeestje van de Club Brugge Foundation, waar toch ook al snel 250 mensen opdagen.”
“We leven vooral van giften en hebben heel veel te danken aan onze vrijwilligers”, weet coördinator Jan Van Brugghe, terwijl Dominique aan het dessert begint. “Verse rijstpap is een vergeten klassieker”, aldus Dominique. “Het doet me altijd aan mijn bobonneke denken.” Hij serveert er chocolade bij, vers ijs, een zelfgemaakte crumble en een sausje van framboos en violet.
Dat welkome gevoel van bij de bomma krijgen de gasten hier ook. “Elk hebben ze hun eigen verhaal”, weet Jan. “Sommigen vertellen dat, anderen zwijgen liever. Er zijn hier mensen die binnenkomen met hun hele hebben en houden in zakken, maar ook mensen die flink wat ongeluk hebben meegemaakt. Arm zijn, betekent niet dat het je ontbreekt aan talent of intelligentie. Integendeel, zelfs. We hielden hier ooit een tentoonstelling met werken van mensen die hier over de vloer komen. Je viel echt van je stoel van wat je hier toen zag.”
Sociale armoede
In de zaal druppelen de mensen binnen terwijl Dominique assistentie krijgt van de enthousiaste vrijwilligers die hun ogen uitkijken. “Er bestaat ook zoiets als sociale armoede”, weet Jan. “Mensen die eenzaam zijn, of weinig sociaal contact hebben. De deuren gaan open om 9 uur. Het is geen toeval dat er hier dan al mensen staan, zelfs al eten ze pas om 12 uur. Een babbeltje doet al heel veel. Dat luisterend oor is soms, met alle respect, even belangrijk als een warm bord eten.”
Van negativiteit is er geen sprake in de keuken. Er wordt flink wat afgelachen. “We zien het ook heel positief”, glimlacht Jan. “Nu al moeten we mensen beleefd weigeren voor kerstavond. Een egoïstische maatschappij? Er springen nog altijd veel mensen in de bres voor een ander.”
“We kunnen echt een verschil maken”, sluit Dominique aan. “Weet je, toen corona uitbrak, waren ze in paniek in het AZ omdat ze geen ontsmettingsmiddel meer hadden. Ik had toevallig net een palet ingeslagen en ben langs geweest met 250 liter ontsmettingsmiddel. Dat beeld van die wenende verpleegsters… shit, man. Ik was daar echt niet goed van. Ik liep van de ontreddering zelfs nog tegen een deur. (lacht) Maar we geraken samen het verst. Daarom is dit heel mooi om te zien.”
De Krant van Wim
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
