Directeur Bart Snauwaert aan vooravond van Dag van de Academies: “We leggen een eerste steen voor de toekomst”

Eén keer per jaar staan de academies van het land extra in de kijker, tijdens de Dag van de Academies. Die vindt plaats op zaterdag 11 februari. Dit jaar wordt ook een bijzonder jubileum gevierd, want de Tieltse Academie voor Muziek en Woord bestaat 100 jaar. Directeur Bart Snauwaert maakte daar de helft van bewust mee.

Als jonge snaak trok een enthousiaste Bart Snauwaert naar de Tieltse academie, waar hij zich toelegde op de fagot. Als leerling maakte hij er de 50ste verjaardag van de school mee. Toen kon hij zich nog niet inbeelden dat hij ooit zelf de hele academie zou gaan runnen.

Voel je je intussen met de school vergroeid?

“Ondertussen wel, ik ben er dan ook sinds 1970 vrijwel onafgebroken te vinden. Ik ben er leerling geweest, leerkracht en uiteindelijk nam ik in 1996 deel aan het examen voor directeur. Het heeft de toon voor de rest van mijn carrière gezet, maar dat beklaag ik me niet. Ik zie het als een godsgeschenk om ergens te werken waar onderwijs en kunst zo’n mooi draagvlak vinden. Het is ook hier dat ik zoveel kansen heb gekregen. Op deze plaats en in verschillende ensembles in Tielt, zoals Zanglust of Promusica, ontmoette ik mensen die me inspireerden. Ondertussen heb ik een fantastische equipe rond me: een secretariaat, lerarenkorps, aanvangsbegeleider, ICT-team, coördinatoren, een beleidsteam enzovoort. Het is een privilege om met deze mensen te kunnen werken. Zij zorgen ervoor dat het wiel gesmeerd loopt. Zelfs mocht ik morgen uitvallen, ben ik zeker dat de radartjes blijven draaien.”

Heb je het gevoel dat je een stempel hebt kunnen drukken op 100 jaar academie?

“Ik hoop van wel, maar het is natuurlijk moeilijk om te bepalen wat echt jouw verdienste is geweest. Het verhaal van de academie is een verhaal van velen, ook van de talenten van mijn leerkrachten, die ik toch echt de kroonjuwelen van de academie zou willen noemen. Wat we altijd geprobeerd hebben, is te vertrekken vanuit de leerlingen. Wat hebben zij nodig om een goede opleiding tot podiumkunstenaar te genieten? We koesteren elke leerling die hier binnenkomt, maar gaan in onze zorg de laatste jaren nog een stukje verder. Sommige leerlingen volgen een individueel traject. Daarnaast hebben we klasgroepen uit het bijzonder onderwijs en Mivalti. Dat zijn mooie samenwerkingen. Sommige leerlingen komen meer dan 20 jaar les volgen bij ons. De academie is voor hen ook een plek waar ze zichzelf kunnen zijn, waar ze fouten mogen maken, maar ook leren samenwerken. Onze hele schoolcultuur is gebouwd rond het sociale en zorgende aspect.”

“De leerkrachten zou ik echt de kroonjuwelen van de academie willen noemen”

Bij de academie denken we automatisch aan het gebouw op de Lakenmarkt, maar jullie zijn veel meer dan dat.

“We hebben in de omliggende gemeenten heel wat bij-afdelingen opgericht, iets wat mijn voorganger nog in gang heeft gezet. De academie heeft toen een golf van democratisering meegemaakt, waar we van 500 naar 1.200 leerlingen zijn gegaan, een cijfer dat nu al zo’n tien jaar stabiel blijft. We werken in de omliggende gemeenten samen met de gemeentes zelf, de scholen en de verenigingen. Een cruciaal netwerk, waar we heel dankbaar voor zijn. Maar meer leerlingen, en ook meer nieuwe richtingen, zorgt er wel voor dat onze infrastructuur onder druk is komen te staan. Zeker onze woordafdeling heeft daar de laatste jaren de gevolgen van moeten dragen. De asbestproblematiek in het Gildhof, Mulle de Terschueren dat stapje voor stapje gerestaureerd wordt… Het was en is een moeilijk verhaal, maar elke dag zijn we met verse moed herbegonnen.”

Het trieste dieptepunt van de locatieproblematiek was ongetwijfeld de negatieve evaluatie van de doorlichting. Hoe blik je daarop terug?

“Dat verslag creëerde een groter bewustzijn dat er voor beide academies stappen op lange termijn moeten ondernomen worden. Intussen hebben we gelukkig een mooie subsidie binnengehaald, wat betekent dat we nu écht kunnen kijken naar de toekomst. Daarom doen we zaterdag ook een symbolische eerstesteenlegging. Een fundament leggen voor een geïnspireerd gebouw van de toekomst, een vooruitblik op de komende 100 jaar.”

Als directeur kom je ongetwijfeld ook wel eens jezelf tegen. Welke eigenschappen van jezelf heb je in je carrière ontdekt?

“Dat ik niet de persoon ben om problemen en mogelijke oplossingen zomaar te verwoorden, en al zeker niet voor een microfoon of een kabinet. Daarnaast hoop ik dat ik erin geslaagd ben om een aanspreekpunt te zijn voor iedereen. Ik ben nooit bang geweest van lange dagen en heb nog nooit op een uur gekeken. Ik ga ook graag naar de concerten van de muziekverenigingen uit de verschillende gemeenten kijken, omdat ik de band met de verenigingen zo ontzettend belangrijk vind. Ik heb het geluk dat ik bij thuiskomst in een andere wereld terechtkom en dat ik daar tot rust kan komen. Mijn vrouw heeft jarenlang thuis alles draaiende gehouden, voor de kinderen gezorgd en me ruimte gegeven. Daar ben ik erg dankbaar voor.” (LDW)

Meer info over de jubileumviering via samw.academietielt.be.