De verhalen die 2021 warmte gaven: Aäron Vandevelde vond dankzij oproep begeleiders voor metalfestival. “Alcatraz leverde me een hechte vriendengroep op”

“Wie wil er met mij drie dagen lang naar Alcatraz?” De oproep die Aäron Vandevelde (22) begin juli lanceerde, was erg eenvoudig, maar leverde de Tieltenaar een prachtig geschenk op. “Sindsdien heb ik er een pak vrienden bij”, glundert de jongeman die met een aangeboren hersenletsel door het leven gaat. “Mijn verhaal bij jullie doen, was de beste beslissing ooit.”

Aäron Vandevelde, die met zijn mama Marleen (60) in een klein, maar knus huisje in Tielt woont, kwam 22 jaar geleden met een hersenletsel ter wereld. Op mentaal en intellectueel vlak is de kerel in topconditie, maar motorisch heeft hij met enkele uitdagingen te kampen. “Stappen lukt, maar lange afstanden of een hele poos rechtstaan, is moeilijk”, legt Aäron uit met behulp van een schrijfapp op zijn smartphone. “Ook praten lukt niet goed en mijn rechterhand is minder goed ontwikkeld.”

Ik had beloofd om het hele weekend te trakteren, maar daar staken de organisatoren een stokje voor

Toch laat Aäron zijn beperkingen niet in de weg staan. Drie halve dagen per week trekt hij naar het activiteitencentrum De Rinkel in Tielt, maar muziek is zijn grootste passie. “Het tweede belangrijkste in mijn leven”, klinkt het. “Na de mensen die ik graag zie. Die staan nog net een trapje hoger op mijn ladder.”

Boontje voor metal

Aärons muzieksmaak gaat erg breed, maar vooral voor metal heeft hij een stevig boontje. “In die mate zelfs dat ik van mijn drie favoriete bands een tattoo heb laten zetten”, toont hij ze trots. “Op zijn rechterkuit is Arch Enemy vereeuwigd, links staat Delain afgebeeld en Lacuna Coil valt te bewonderen op zijn linkeronderarm. Ik ben echt gek op hun muziek.”

Die passie wil Aäron niet alleen in zijn vertrouwde thuisomgeving beleven, af en toe pikt hij ook een festivalletje mee. In 2018 en 2019 trok hij, onder begeleiding, naar Graspop, maar afgelopen zomer stond het Kortrijkse Alcatraz, op een steenworp van zijn woonplaats Tielt, hoog op de agenda. “Daarvoor had ik opnieuw wat assistentie nodig”, zegt hij. “Ik lanceerde een eerste oproep via mijn Facebookpagina, maar pas toen ik mijn verhaal in jullie krant kon doen, raakte alles in een stroomversnelling. Zonder overdrijven: het was de beste beslissing die ik ooit kon nemen.”

Uiteindelijk stroomden er iets meer dan 25 reacties binnen. “Ik had plots een zee aan keuze”, glimlacht hij. “Maar toen ik Emma Vanwynsberghe (25) en haar vriend Thomas Mortier (26) ontmoette, wist ik meteen dat zij de perfecte match waren. Er was meteen een klik. Dat Emma orthopedagogie studeert, maakte het plaatje helemaal af.”

Aärons mama Marleen knikt. “Ook ik had meteen een goed gevoel bij het hele verhaal. Ik kon mijn zoon met een gerust hart in hun handen achterlaten.”

Prachtig geschenk

Drie dagen lang namen Thomas en Emma Aäron mee op schok doorheen de wondere Alcatraz-wereld. “De tijd van mijn leven”, geniet hij een half jaar later duidelijk nog na. “Ik kwam er terecht in de vriendengroep van mijn begeleiders en nu durf ik die ook míjn vrienden noemen. Alcatraz heeft me een prachtig geschenk opgeleverd: een hechte vriendenbende.”

De drie dagen metalplezier waren alles waar Aäron van durfde dromen. “Het was alles erop en eraan”, tikt hij met een breed lachende smiley op zijn smartphone. “Ik had vooraf beloofd om het hele weekend te trakteren met snacks en drankjes, maar daar staken de organisatoren een stokje voor. Zij schonken me een pak bonnetjes die we amper op konden krijgen. Ze wilden zelfs onze tickets bekostigen, maar die hadden we al even gekocht.”

“Ik mocht tijdens drie optredens ook vanop het podium alles meevolgen. Als fan is dat zowat de zotste ervaring die je kan hebben. De shows van Brutus, Spoil Engine en Jinjer vergeet ik nooit meer.” Die laatste groep ontmoette Aäron ook backstage. “Ik kreeg hun plectrum en drumsticks, die hebben bij me thuis nu een ereplaatsje.”

Langgerekt hoogtepunt

Een mooiste Alcatraz-moment uitkiezen, is onmogelijk, zegt Aäron. “Eigenlijk was het één langgerekt hoogtepunt. Ik heb me gewoon kapot gejeund. En wat belangrijker is: Thomas en Emma zijn goeie vrienden geworden. We spreken regelmatig af en ik ga af en toe iets drinken in jeugdhuis Reflex in Kortrijk, dat had ik een half jaar geleden nooit durven dromen.”

Volgend jaar zakt Aäron samen met zijn copains opnieuw naar Alcatraz af. “Dat ligt nu al vast”, vertelt hij met glinsterende ogen. “En ik ben van plan om Thomas en Emma mee op sleeptouw te nemen naar Graspop. Daar zijn zij nog nooit geweest, dan kan ik als gids fungeren”, knipoogt hij.

“Zonder overdrijven: dankzij hen en die drie dagen vol metal ben ik echt opengebloeid. Ik weet maar al te goed dat ik een fysieke beperking heb, maar ik weiger om die mijn leven te laten bepalen. Ik wil niet veroordeeld zijn tot mijn zetel.”

Plannen

Ondertussen plant Aäron al enkele nieuwe muzikale uitjes. “Op 5 februari trek ik met een vriendin naar het optreden van Charlotte de Witte in Flanders Expo in Gent, tenminste als de versoepelingen dit toelaten…”

“En op 23 oktober staat Arch Enemy in Vorst Nationaal, mijn favoriete band. Dat wil ik voor geen geld ter wereld missen, al ben ik daarvoor nog op zoek naar iemand die me die avond onder zijn of haar hoede wil nemen. Maar na het Alcatraz-verhaal heb ik er alle vertrouwen in dat ik opnieuw iemand zal vinden.”