Ook de burgemeester snakt na een moeilijk coronajaar naar verpozing in zonniger oorden en reist naar het vakantiehuisje van de Vandaeles in de Limousinstreek. “Een regio met heel veel nature , maar let op als je een wandelapp downloadt …”, zegt Wilfried Vandaele.
“Een twaalftal jaar geleden kochten we met de familie een huisje met vijver in Creuse, midden Frankrijk. Of beter: we kochten er een vijver met een huisje. Dat er tussen het huisje en de vijver een druk bereden weg ligt, maakte het betaalbaar. In de beginjaren was het een echt vluchtoord: er was nog geen internet en om met je gsm te kunnen bellen, moest je drie kilometer verderop op een heuvel gaan staan. Rust verzekerd dus. Intussen zijn alle voorzieningen er in de streek, en kan een mens ook daar – helaas – te allen tijde worden lastiggevallen.”
Er is altijd werk
“We hebben het huisje gerenoveerd en ook aan de vijver is er altijd werk: er valt al eens een boom in het water, of er zit een dood hert in de afvoer bijvoorbeeld. De wettelijke bepalingen waaraan een Franse vijver moet voldoen, zijn ook niet min. Wie klaagt over de bureaucratie bij ons, moet daar maar eens gaan kijken”, weet Vandaele. “Mijn vrouw en ik gaan er een paar keer per jaar naartoe, al is dat sinds corona hooguit eens een lang weekend of een weekje in de zomervakantie. We gaan er veel wandelen en fietsen. Dat lukt daar prima, al staan we ook wel eens voor verrassingen. Zo had mijn vrouw eens een wandelapp gedownload en daarop het trefwoord ‘nature’ ingegeven. Wij dus op pad met rugzak, verrekijker en alles erop en eraan … om uiteindelijk in een naturistenkamp terecht te komen”, glimlacht burgemeester Vandaele.
“Intussen kennen we er wel wat volk in het dorp en leven we mee met het wel en wee van de lokale gemeenschap. Een honderdjarige in het dorp, het jaarlijkse vuurwerk voor le quatorze juillet , geboortes en overlijdens, …
IJsvogels en zwaluwen
Toen de kinderen nog klein waren, gingen we ook al vaak in die streek op reis. De oudste wou dan altijd gaan vissen, dus zochten we elk jaar een ‘gîte de pêche’. Maar het is al wel gebeurd dat we bij aankomst in het dorpje een déjà vu-gevoel hadden. Toen de kleinste in de plaatselijke supermarkt blindelings naar de speelgoedafdeling rende, beseften we dat we het jaar voordien op precies dezelfde plek waren geweest”, vertelt de burgemeester.
We leven intussen mee met het wel en wee van de lokale gemeenschap
“Het voordeel van onze vaste stek aan de vijver is dat het een beetje voelt als thuiskomen. En je vergeet toch even de sleur als je de kleurrijke ijsvogeltjes ziet aan de waterkant, de zwaluwen die boven de vijver dartelen, de herten in de weide, de sporadische glimworm of de boer die zijn kudde witte Charolais koeien van de ene weide naar de andere leidt. Vorig jaar hadden we zelfs een prachtige smaragdhagedis op bezoek in de tuin.”
Hectische periode
“Kortom, een uur of zeven rijden, en we zijn er eens helemaal uit. Ook al blijkt bij aankomst wel eens dat er zich een muis toegang heeft verschaft tot de slaapkamer, dat de elektriciteit is uitgevallen en alles in de diepvriezer rot is, dat er een familie wespen in de schouw is komen wonen, dat de waterleiding lek is of een ruit kapot is gegaan. Van daaruit zijn we ook al een paar keer ‘echt’ op reis geweest: naar de Camargue, het Baskenland en Bordeaux. Of op daguitstap naar de Puy de Dôme. Of er dit jaar meer in zit dan wat klussen aan vijver en huis, zullen we nog wel zien”, aldus Wilfried Vandaele, die er alvast naar verlangt.
“Zeker voor de kustburgemeesters is de coronaperiode zeer opslorpend geweest. Voor de ene waren de maatregelen te laks, voor de anderen te streng. En altijd waren er wel mensen die er de kantjes van afliepen. Ook de komende maanden beloven nog druk te worden, nu verschillende evenementen weer kunnen”, besluit Wilfried Vandaele.
Vakantie van de burgemeester
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
