De oldtimerpassie van ondernemer Thierry Dehaeck: “Ik heb het nooit als investering bekeken”

Toen hij Ieper nog op de economische kaart zette als bedrijfsleider van Pidy nam Thierry Dehaeck (bijna 68) zijn internationale gasten steevast mee naar een Last Post onder de Menenpoort. Nu komt hij er graag met een van zijn oldtimers, zijn grootste passie en misschien wel beste investering. “Sommige van mijn oldtimers zijn als zes keer meer waard dan toen ik ze kocht”, zegt hij.

In 2016 verkocht Thierry Dehaeck zijn bedrijf Pidy (Patisserie Industrie Dehaeck Ypres) aan de Franse groep Biscuits Bouvard. Zes jaar later blikt hij tevreden terug op zijn carrière in het bedrijfsleven. “We hebben Pidy kunnen laten groeien tot het grootste bedrijf ter wereld in deze specialiteit. Dat geeft een geweldige voldoening.”

Waarom die expansiedrift?

“Je bent jong, dynamisch en heel gedreven. Ik heb mijn werk met heel veel passie en overgave gedaan. Ik heb wel heel hard gewerkt, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, maar het voelde niet als zwaar werk. Trouwens, als je iets graag doet, gaat de tijd altijd heel snel vooruit.”

Had je het gevoel dat je een economische ambassadeur van Ieper was?

“Zeker. Je moet weten dat het eerste logo van Pidy een kattenkop was, net omdat we wilden tonen dat we van Ieper afkomstig waren. Met daarboven Pidy, een naam die goed klinkt in alle talen. Wij hebben deze kattenkop aangehouden tot er verwarring kwam. Er waren mensen die dachten dat wij kattenvoeding maakten. Dat is de reden waarom we afstapten van ons eerste logo.”

Als geboren en getogen Ieperling heb je wellicht ook herinneringen aan de Menenpoort?

“Ik herinner mij als klein ventje dat er 15 à 20 mensen aanwezig waren en de Menenpoort dan afgesloten werd door de politie voor de Last Post. Het contrast met vandaag is groot. Tijdens mijn bedrijfsleven ben ik heel vaak met klanten naar de Last Post gekomen. Dat was altijd een aangrijpend moment dat hen heel lang bijbleef. Het is een blijvend eerbetoon aan de soldaten die hun leven gegeven hebben voor onze vrijheid. Zelfs als ik vandaag vrienden op bezoek heb, zal ik de Menenpoort en de Last Post in het programma inlassen.”

Ik vind het fantastisch als er een verhaal achter een auto zit

Met wat ben je nu allemaal nog bezig?

“Ik ben nog aandeelhouder bij Mistral Classics, dat mijn bedrijf Cady Cars heeft opgeslorpt, en ik ben actief in vastgoed met Dedelco. Ik blijf actief bezig en zie mij niet meteen in mijn zetel voor de televisie zitten. Vroeger liep ik marathons, vandaag kan dat niet meer door knieproblemen, maar wekelijkse fitness houdt mij jong.”

“In mei heb ik deelgenomen aan de Concours d’Elégance van Villa d’Este aan het Comomeer, een schoonheidswedstrijd voor oldtimers. Ik moet bekennen dat de wereldtop daaraan deelneemt met wagens die komen uit Amerika, Hongkong en alle uithoeken van de wereld. Daar heb ik met de Citroën SM, de snelste Citroën ter wereld die door Jerry Hathaway werd gebouwd, een tweede plaats behaald in de categorie van wagens die indertijd de grens van de 300 kilometer per uur hebben overschreden.”

Hoe is je passie voor oldtimers ontstaan?

“Mijn vader reed al met een Chevrolet Impala, zo’n grote Amerikaanse wagen, en ik was zot van die auto. Op 16-jarige leeftijd ben ik zelf naar Amerika gegaan en daar zag ik dan al die Cadillacs en werd er meteen verliefd op, in tegenstelling tot vrienden die het meer hadden voor sportwagens zoals Ferrari en Maserati. Toen ik 20 was, kocht ik mijn eerste oldtimer, een Cadillac van 1965. Later kon ik die verkopen met een mooie winst en zo krijg je ook de smaak te pakken.”

Je bent naar dit interview gekomen in een mooie Bentley.

“Van deze Bentley uit het jaar 1981 hebben ze maar 38 stuks gemaakt. Ze zijn dus zeer zeldzaam. Ik heb van deze wagen ook de originele aankoopfactuur en alle onderhoudsfacturen… Ik vind het belangrijk om een auto te hebben waarvan je vanaf dag één de volledige documentatie hebt. Alle auto’s uit mijn collectie hebben een uitgebreide historiek en ik vind het belangrijk dat er een verhaal zit bij iedere wagen.”

Zijn de oldtimers voor je een gebruiksvoorwerp of eerder een investering?

“Ik heb het nooit als een investering bekeken, maar heb het voordeel dat ik die wagens heel vroeg ben beginnen verzamelen. De prijzen waren toen nog heel redelijk. De wagens die ik het langst heb, zijn het meest gestegen in waarde. Maar heb ik het daarvoor gedaan? Neen! Ik heb het gedaan omwille van de zuivere passie voor wagens.”