Ongetwijfeld bent u zelf ooit al eens, onbezonnen of heel doordacht, met een verzameling begonnen? Misschien was die geen lang leven beschoren, maar er zijn Ieperlingen die hierin wel volharden en ondertussen al een mooie collectie hebben opgebouwd. Tot eind 2020 stellen we in deze reeks graag elke week een collectioneur aan u voor.
Deze week zijn we te gast bij Danny Roose (59), die ons ontvangt in zijn living die letterlijk en figuurlijk muziek uitademt. “Ik ben opgegroeid in de jaren 60 en ben er eigenlijk in blijven hangen. Natuurlijk ontdek ik nog steeds nieuwe groepen, maar de eerste bands die mij konden bekoren, zoals Deep Purple, hebben toch wel de basis gelegd voor mijn latere muziekkeuze. Je mag me gerust een muziekfreak noemen, want van ‘s morgens tot ‘s avonds speelt er hier muziek. Ik bewaar mijn lp- en cd-collectie alfabetisch. Het vinyl zit in boxen, terwijl de cd’s hier in mijn living in een op maat gemaakte kast staan. Ik heb de hele collectie nog nooit geteld, maar het zijn er wel wat.”
Katmandu
Ondanks zijn passie heeft Danny zelf nooit muziek gespeeld. “Nee, mijn muziekcarrière was van korte duur. Ik heb als kind ooit een gitaartje gekregen, maar die stond op een dag achter de deur en een neefje kwam toen iets the enthousiast binnen, waardoor ik er direct twee had. Jammer genoeg kreeg ik van mijn vader geen nieuwe en daar is mijn muzikale loopbaan dan ook abrupt gestopt.”
Danny Roose mag je gerust een bekende Ieperling noemen. “Dat komt omdat ik cafés in Ieper heb gehad. De bekendste was wellicht ‘de tube’ op het einde van de Carponstraat. Dat was van 1988 tot 1991. Of de ‘Katmandu’ in de Rijselstraat. Cafés maakten ook deel uit van mijn kinderjaren, want we woonden naast De Gouden Hoorn in de Brugseweg en daarna naast De Olifant in de Diksmuidestraat. Er speelde daar altijd muziek die we tot bij ons thuis hoorden. Zo heb ik Slade (Britse rockgroep uit de jaren 70, red.) leren kennen, misschien wel een van de eerste groepen waar ik echt fan van was. Ik heb ze in Ieper nog zien optreden bij Tienerklanken begin jaren 70 en ook nog tijdens de Muzikale Dinsdagen (in juli 2017, red.). Jammer dat dit muziekfeest niet meer bestaat, want daar kreeg je telkens een mooi gevarieerd programma van plaatselijk nieuw talent en bekende bands.”
AC/DC in Poperinge
Danny zat op school in het College en daarna in het Atheneum. “Met klasgenoten praten we honderduit over muziek en wisselden we muziekcassettes uit. Ik was ook een trouwe fan van de piratenzender Radio Caroline en keek naar de ‘Old Grey Whistle Test’ op BBC. Muziekmagazines als Oor en Muziekexpress behoorden eveneens tot mijn favoriete lectuur. Uiteraard heb ik ook op café, zoals in de San Marco of de Witte Duif, veel muziek ontdekt. En ik heb ooit het muziekarchief bij het Folkfestival ineen gestoken.”
De psychedelische rockmuziek van de Britse groep Pink Floyd staat hoog in de muzikale voorkeur van Danny. “Net zoals Jimi Hendrix en Grateful Dead, om een top drie te noemen. Of wat dacht je van AC/DC? Dat was mijn eerste optreden ooit. Het was trouwens in Poperinge – kun je dat geloven?
Tijdens mijn schooljaren ging ik albums kopen bij Vansevenant en Ypradisc in de Rijselstraat en Happy Days van wijlen Gilbert Degryse. Later trok ik naar Music Man in Kortrijk. Ik kon het inbrengen in de kosten van mijn café als investering, dus ik kocht wat ik wilde. Ik weet nog dat mijn eerste lp de soundtrack ‘More’ met filmmuziek van Pink Floyd was uit 1969. Die heb ik ondertussen grijs gedraaid en is niet meer speelbaar. Ik heb dan maar de cd-versie gekocht. In mijn uitgebreide cd-collectie zul je misschien twee cd’s met klassieke muziek terugvinden. Groot respect voor klassieke muziek, die de basis vormt van de hele hedendaagse muziekscene, maar het is niet mijn ding.”
Originele hoes
Om zijn vinylcollectie ook vandaag nog aan te vullen heeft Danny een eigen werkwijze. “Ik koop online via een platendealer uit Nederland die ik vertrouw omdat hij de originele hoezen verkoopt. Als ik een raad mag geven: let goed op wat je koopt, want er zit heel veel namaak tussen op het internet. Ik zal nooit meer dan 20 euro besteden aan een vinylplaat, ook niet als het gaat om een nieuw exemplaar. Ik heb een paar gesigneerde exemplaren, maar ik ben geen jager op dat vlak.”
Ondertussen is Danny ook digitaal met muziek aan de slag. “Ik bewaar heel wat op harde schijf, maar ik ben geen fan van digitale toestanden zoals Spotify. Geef mij maar live optredens! Al moeten we nu met corona wel onze plan trekken.”
De Verzamelaar
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier