Vincent Van Quickenborne wordt vijftig: “Metal never dies!”

Vincent Van Quickenborne blaast vandaag 50 kaarsjes uit. © Davy Coghe
Laurens Kindt

In Kortrijk knallen dinsdagmorgen de champagnekurken: titelvoerend burgemeester Vincent Van Quickenborne blaast vijftig kaarsjes uit. Al relativeert de halve eeuweling zelf zijn leeftijd. “Vijftig is het nieuwe dertig.”

Advocaat, gemeenteraadslid, senator, parlementslid, partijvoorzitter, minister en zelf vice-premier: de voorbije vijftig jaar klom Van Quickenborne op tot de hoogste regionen van de Belgische politiek. Maar ook privé gaat het ‘Quickie’ voor de wind: al veertien jaar samen met Anouk en vader van drie kinderen. Na dochter Bo (7) en zoon Scott (4) kregen Anouk en Vincent er in mei met Lou nog een dochtertje bij. Afgelopen weekend trakteerde de justitieminister met twee vaten bier voor alle vijftigjarigen in café Den Bras in Kortrijk. “Het was gezellig, zeer gemoedelijk. Er waren zelfs mensen die ook op 1 augustus verjaren, maar geen vijftig werden. Maar ook zij hebben een pintje gekregen”, lacht hij.

Vijftig worden, wat doet dat met een mens?

“Als ik terugblik op die vijftig jaar, moet ik zeggen dat ik enorm geluk heb gehad. Zowel professioneel als privé. Ik ben laat getrouwd, heb mijn vrouw leren kennen op mijn 36ste en ben dus laat aan kinderen begonnen. Voor de meeste 50-jarigen is het zo dat hun kinderen rond de twintig jaar zijn, voor mij voelt het alsof ik er nog moet aan beginnen. Professioneel heb ik al een ganse weg afgelegd. Van gemeenteraadslid tot burgemeester, minister tot vice-premier. Mijn gevoel nu is vooral dankbaarheid. Ik ben gespaard gebleven van kwaaltjes, daar ben ik heel dankbaar voor.”

(lees verder onder de foto)

Van Quickenborne op 25-jarige leeftijd, bij de verkiezingen in 1999.
Van Quickenborne op 25-jarige leeftijd, bij de verkiezingen in 1999. © KRANT VAN WEST-VLAANDEREN

Voormalig atlete Veerle Dejaeghere wordt vandaag ook vijftig. “Niet zo’n leuk getal”, zegt ze.

“In plaats van die vijf zie ik een drie staan. Met zulke jonge kinderen kan je niet anders. Ik zal zeventig zijn als mijn jongste dochter twintig wordt. Maar dan zal die zeventig voor mij aanvoelen als vijftig, daar ben ik zeker van. Ik kom nu in contact met dertigers aan de schoolpoort van mijn kinderen, ik zit dan ook in die leefwereld. Ik zie er niet tegenop, tegen die vijftig, integendeel: vijftig is het nieuwe dertig!”.

Nog een link met Dejaeghere: u gaat vaak een eindje hardlopen.

“Ik wil mezelf niet vergelijken met de sportieve prestaties van iemand als Veerle, maar inderdaad: ‘mens sana in corpore sano’, zegt men dan en dat klopt ook. Ik ga vaak lopen, zwemmen en onlangs ben ik met mijn vrouw en een bevriend koppel ook gaan padellen. We doen dat graag. Sporten houdt de moraal hoog en zorgt ervoor dat je fysieke uitdagingen aankan.”

Heeft u een bucket-list?

“Ja, absoluut. Reizen! Ik zou heel graag opnieuw mooie reizen kunnen maken, zoals ik met mijn echtgenote deed voor we kinderen hadden. We hebben toen Japan gezien, Colombia, Thailand. Prachtige reizen. Nu luister ik met jaloerse oortjes naar de reisverhalen van kennissen die naar Puglia gaan of Oxford ontdekken. Ik zou graag eens naar Noorwegen gaan, zelfs met een paar Nederlandse steden zou ik al tevreden zijn. Ik zeg soms al lachend tegen mijn echtgenote dat we gaan moeten wachten tot ik zeventig ben voor we weer kunnen gaan reizen, maar hopelijk komt het er vroeger van.”

(lees verder onder de foto)

Zoon Scott nam deze foto van zijn zusjes Bo en Lou en trotse ouders Anouk en Vincent. (foto gf)
Zoon Scott nam deze foto van zijn zusjes Bo en Lou en trotse ouders Anouk en Vincent. (foto gf)

Het voorbije jaar was er één met ups en downs, met de gijzelingspoging in december en de geboorte van Lou in mei. Als u de balans opmaakt, is al dat harde werken het dan wel waard?

“Ja, op voorwaarde dat er ook een periode in je leven is waarin je tijd hebt voor je kinderen en je levenskwaliteit. Zeker die vakantieperiodes zijn welgekomen. Ik ben nu wel nog aan het werk, maar op een rustiger tempo. Dan kan je al eens een waterballonnengevecht doen, samen eten, naar de Burger King gaan, puzzels maken, met lego spelen, samen naar het zwembad. Die dingen moeten er wel zijn, anders heeft dat harde werk weinig zin. Al amuseer ik me wel nog in mijn job.”

U bent een liefhebber van metal. Zet u op Alcatraz ook een vat?

“Dat denk ik niet, maar op Alcatraz ga ik zeker weer te vinden zijn. Je ziet er vandaag ook veel jonge mensen op de wei. Metal wordt een genre waar meer en meer mensen kunnen van genieten. Dat is leuk om te zien. Metal never dies!”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier