Immanuel De Reuse verdubbelde drie jaar geleden aantal zetels in Roeselare: “Stijging was geen verrassing”

Immanuel De Reuse. (foto SB) © STEFAAN BEEL Stefaan Beel
Thomas Dubois
Thomas Dubois Editieredacteur De Weekbode Roeselare – Izegem – Tielt

Zondag 14 oktober 2018 zal de geschiedenisboeken ingaan als de dag waarop Kris Declercq een monster-score haalde en zich tot de populairste burgemeester ooit kroonde. Het is ook de dag waarop Immanuel De Reuse met zijn Vlaams Belang 15 procent behaalde en het aantal zetels in de gemeenteraad verdubbelde. In de schaduw van het CD&V-feestje werden er toen ook in De Gezelle heel wat flessen ontkurkt. “Een groot verschil met de dreun die we zes jaar daarvoor meemaakten”, aldus Immanuel.

We zitten bijna halverwege de bestuursperiode in Roeselare. Deze week, op 14 oktober, was het exact drie jaar geleden dat we naar de stembus trokken om te stemmen voor de gemeenteraadsverkiezingen. Die mondden uit in een klinkende zege voor CD&V, de partij haalde 40 procent van de stemmen. Dat was 12 procent meer dan zes jaar eerder. Burgemeester Kris Declercq pakte bovendien uit met een ongeziene monsterscore van 11.447 voorkeurstemmen. Vooral N-VA verloor toen van zijn pluimen.

Het CD&V-hoofdkwartier was toen niet de enige plaats waar gefeest werd. Dat gebeurde ook in De Gezelle, de thuisbasis van Vlaams Belang in de Rodenbachstad. De partij steeg immers naar een knappe 15 procent en verdubbelde zo het aantal zitjes in de gemeenteraad, van drie naar zes. Een stijging die in de daaropvolgende verkiezingen werd verder gezet. “Een heel verschil met zes jaar daarvoor, toen kregen we een serieuze dreun te verwerken”, begint Immanuel De Reuse (49) te vertellen. Hij is al jaren het gezicht van de politieke partij in Roeselare en haalde die dag zelf 1.886 voorkeurstemmen, goed voor een achtste stek in het lijstje van populairste politici.

Taboe

“Op zich was het positieve resultaat geen verrassing voor mij. Je merkte aan alles dat we sowieso zouden stijgen. De sfeer zat goed en na de debatten, ik heb ze toen allemaal gedaan, kwamen mensen mij spontaan aanspreken. Een groot contrast met het verleden, toen werden we als lepralijders aanzien en was het taboe om ons proficiat te wensen.”

“In een gesprek met De Weekbode heb ik toen openlijk de ambitie om zes zetels te halen uitgesproken. Ik was op dat moment de enige met die verwachting. Zelfs binnen de partij hebben ze me toen aangesproken of ik niet overdreef, maar ik vond het te gemakkelijk om voor een of twee zetels meer te gaan. Je moet ambitieus kunnen zijn en kijk!”

“Ik was vooraf de enige die zes zetels durfde te ambiëren, ze verklaarden me net niet zot”

“Dat goede gevoel ging verder op de dag zelf. Na het ontbijt ben ik toen gaan stemmen en werd ik opnieuw door verschillende personen aangesproken dat we het goed zouden doen. Hoe konden die dat nu weten? Wellicht omdat ze net op ons hadden gestemd”, aldus Immanuel. “Rond 15 uur ben ik toen naar het hoofdbureau geweest waar door het elektronisch stemmen de meeste uitslagen al binnen waren. Toen wist ik 100 procent zeker dat we de lachende derde zouden worden.”

Feest

“We wisten dat er op Kris Declercq geen maat zou staan en ik heb hem dan ook oprecht gefeliciteerd met zijn overwinning. Zelf stonden er voor mij eerst enkele interviews op het programma en daarna ben ik naar De Gezelle op het Stationsplein geweest, waar het feest ondertussen al losgebarsten was. Ook daar viel het aantal felicitaties niet bij te houden. Op zo’n avond ga je echt goed slapen”, lacht Immanuel. “De dag erna stond er nog een etentje met al onze mensen op het programma. Dat doen we sowieso de dag na de verkiezingen, of we nu een goed resultaat hebben neergezet of niet.”

“Hoe ik het goede resultaat van die dag verklaar? Na de gemeenteraadsverkiezingen van oktober 2012, toen we amper drie zitjes overhielden, hebben we dag nadien al de koppen bij elkaar gestoken en onszelf kritisch in vraag gesteld. De ideologie is er altijd geweest, maar de invulling kon misschien anders. Vanaf de eerste dag zijn we er toen keihard voor gegaan en we hebben in die zes jaar niets laten passeren.”

Verkeer

“We benoemen ook de problemen zoals ze zijn. De vervreemding is een feit, mensen voelen zich niet thuis. We hebben met niemand een probleem, als die persoon zich aanpast. Respect voor onze normen en waarden is de basis. Roeselare is een groeiende stad, maar de nieuwkomers zijn bijna allemaal van vreemde origine en niet iedereen toont evenveel respect en dat is een probleem. Er is ook nog te veel criminaliteit. De komst van heel wat camera’s is een goede zaak, maar wat meer blauw op straat zou zeker een verschil maken, het zorgt automatisch voor een gevoel van veiligheid.”

“Tot slot blijft verkeer een heikel punt. Zo wordt heel wat verkeer geweerd uit de Ardooisesteenweg, maar die voertuigen trekken wel naar de Mandeldreef waar je dan te veel verkeer hebt. Nu leer ik ook mijn kinderen rijden en op die manier zie je ook veel zaken.”

“We proberen constructieve oppositie te voeren, maar we missen voeling bij de meerderheid. Soms kan het echt geen kwaad om te luisteren naar de ander. Wij kennen ook mensen en weten ook wat er leeft. Dat ze maar doen, op die manier voeren ze campagne voor ons.”

Rodenbach

“Als het goed is, zeggen we het ook. Zo valt er, op een punt of komma, niets aan te merken op de manier waarop de coronacrisis aangepakt is. Daar kunnen heel wat regio’s een voorbeeld aan nemen. Als partij hechten we ook heel veel belang aan eigenheid. Daarbij speelt de figuur van Albrecht Rodenbach een grote rol in de stad. De uitgebreide aandacht voor zijn figuur is mooi, een pluim voor schepen Dirk Lievens om dat in zijn laatste jaar nog te realiseren.”

“Een winst zoals die van drie jaar geleden zorgt sowieso voor een boost aan zelfvertrouwen, je voelt je gesteund en weet dat je op het goede pad zit. Daar willen we ook blijven en volhardend verder werken, ook de komende jaren!”

(TD)