Even zag het ernaar uit dat de nieuwe federale regering van Charles Michel geen enkele West-Vlaming zou bevatten. Hoe erg dat zou geweest zijn, zullen we nooit weten, want vanaf woensdag begon plots de naam van Bart Tommelein hardnekkig te circuleren. En zie : hij is inderdaad de West-Vlaamse hoop in de nieuwe regering geworden. Zij het ‘maar’ als staatssecretaris.
We blijven dus dunnetjes bedeeld, maar hoeft dit eigenlijk een punt te zijn ? De provincie Luxemburg heeft helemaal niemand, en we zijn met een minister-president én een vice van formaat toch wel héél goed vertegenwoordigd in de Vlaamse regering.
Een deugdelijke regering samenstellen lijkt ons veel eerder iets van de juiste man of vrouw op de juiste plaats, liever dan het spel van de postjes en de poppetjes. Binnen de krachtverhoudingen van de partijen uiteraard, en daar wringt precies het schoentje, want ons grootste West-Vlaamse federale boegbeeld behoort tot een partij die niet meer meedoet, waardoor hij, net als de afscheidnemende premier overigens, nu terugplooit op de lokale politiek in zijn thuisstad.
N-VA kon het meeste plaatsen toewijzen, maar het is precies in onze provincie dat de partij niet bepaald grote federale zwaargewichten heeft. Op de invulling van de namen daar kan je dan ook niks aanmerken : het lijkt ons kwaliteit gegarandeerd, al willen we toch wel eens zien uit welk vaatje Elke Sleurs zal tappen in haar hoedanigheid van bestrijder van de fiscale fraude. Wordt het pionierswerk van (onze West-Vlaamse) John Crombez voortgezet, of staat ze toch iets minder stevig in haar schoenen tegenover de grote en machtige lobby’s van dit land ?
Kiezen is verliezen
Bij CD&V was het probleem het grootst : de partij heeft op nationaal niveau niet meer met gewicht dat ze ooit had en heeft ook al de Europese commissaris binnengehaald, waardoor ze maar op twee ministers en één staatssecretaris kon rekenen. En dus veel meer namen had dan postjes. Noodgedwongen degradeerde ze dan maar een vroegere minister tot staatssecretaris en stuurde ze de vroegere staatssecretarissen naar huis. Inclusief onze West-Vlaamse Hendrik Bogaert, die in de vorige regering misschien niet echt potten heeft gebroken, maar toch wel een werker is geweest. Maar ja, het politieke leven kan hard zijn, en als CD&V zich niet herpakt, dan kan het de volgende keer nog erger zijn. In de jongste peilingen krijgt de partij (begrijpelijkerwijs) al een dreun van jewelste. En al stuurt CD&V geen enkele vrouw naar de federale regering, het zal toch precies aan die supervrouw uit de Vlaamse regering zijn om de ACW-kiezers aan boord te houden of terug te winnen. We weten dat Hilde Crevits dat kan, al zal het vertrouwen van haar achterban, met alle protest dat op stapel staat tegen saneringsmaatregelen allerhande, ook wel niet eindeloos zijn.
Voortrekker en people manager
En dan : Open VLD. Maggie De Block en Alexander De Croo waren al van meet af aan zekerheden, maar over die mogelijke derde naam was het bijzonder stil, ook al omdat er toch geen uittredende ministers meer te plaatsen waren : Annemie Turtelboom was immers naar het Vlaamse niveau verhuisd om daar minister te worden : post die ze een beetje voor de neus van Bart Tommelein heeft weggesnoept.
Die heeft zijn ontgoocheling niet al te openlijk geëtaleerd, en zie : hij werd inderdaad genomineerd en uitverkoren. Geen vrouw nee, maar wel een West-Vlaming. Dat zal wel een beetje in zijn voordeel gespeeld hebben, maar we hopen vooral dat hij kwaliteit neerzet. Was hij als fractieleider in de parlementen misschien verbaal niet de meest bevlogene, hij was wel de man die zaken prima voorbereidde en met een sterk dossier afkwam. En binnen de partij ook al bewezen heeft een voortrekker te zijn én een people manager, met oog voor ontluikend talent.
We zijn dus echt wel benieuwd wat Bart uit Oostende zal laten zien in dit land. Dat hij de Noordzee onder de knie krijgt, daar twijfelen we niet aan. Zijn voorganger Johan uit Oostende zal hem wel een handje helpen als het moet. De sociale fraude aanpakken zal al een ander paar mouwen zijn, maar hij heeft in elk geval bagage genoeg en hij staat voldoende sterk in zijn schoenen om zich niet in de luren te laten leggen. En in de nieuwe bevoegdheid privacy liggen alle wegen nog open. Deze bevoegdheid is er gekomen op vraag van de Vlaamse liberalen, dus lijkt het nog maar logisch dat zij die ook opnemen. Ze hebben beslist gelijk als ze stellen dat dit een van dé grote problemen van onze samenleving wordt, en het zou dan wel eens op dit domein kunnen zijn dat Bart Tommelein echt geschiedenis zal schrijven. We zien verlangend uit naar zijn eerste initiatief terzake.
Algemeen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier