Nationale staking: Los het op in plaats van wederzijds te roepen en te schreeuwen

Was het een succes of niet, die staking? U kent het, volgens de stakers wel, volgens de regering en patroons niet.

© Benny Proot

Ze vergeten te vertellen dat staken op zich nooit een succes kan zijn. Het is immers altijd het resultaat van een falen en het bezorgt iedereen – stakers, niet-stakers, werkgevers en overheid – zure maagoprispingen. Niemand staakt omwille van het plezier: er is immers geen plezier aan te beleven.

En na de staking blijven de problemen. Ze zijn alleen nog meer verankerd dan voorheen en wellicht scherper dan ooit.

Een regering die wakker ligt van de toekomst van het land en van zijn burgers, laat niets onbenut om een staking te vermijden en doet er alles aan om – als het dan toch zo ver komt – met de sociale partners een oplossing te zoeken. Daarvoor zijn gezond verstand nodig, geduld en tijd én ego’s die bereid zijn om ook eens voor de spotlights de stilte te bewaren.

Dat was van het weekend niet het geval. We staken ons de vernieling in, haalde Bart De Wever nog uit en ook vanmorgen lazen wij op een FB-account van een van zijn jonge West-Vlaamse partijgenoten – het Vlaams parlementslid Axel Ronse – nog een oproep om bij een blokkade ‘iedereen te identificeren en strafklacht in te dienen’… Het valt te begrijpen dat een regering haar beleid verdedigt, maar het kan ook in een ander taalregister.

We hoorden het voorbije weekend Frank Vandenbroucke over de stakingen, over de pensioenhervorming, over bezuinigen. Hij formuleerde met zorg wat hij wou zeggen, hij sprak helder én met respect voor zowel regering als voor vakbonden. Hij sprak ze niet naar de mond, verre van, maar hij bleef hoffelijk én we hebben geluisterd. Het is een stuk makkelijker om te luisteren en te begrijpen als er niet geschreeuwd wordt.

U kan het trouwens ook hier op de website in een interview met Voka-baas Hans Maertens lezen: het is de hoogste tijd voor dialoog.

Laat dit toch duidelijk zijn: niemand is gebaat met de groeiende polarisatie. Niemand wil dat de tegenstellingen nog worden aangescherpt. Ga aan tafel zitten, praat en kom pas buiten als u de grootste problemen in onderling overleg hebt opgelost. Tenminste, als iedereen echt de intentie heeft om de problemen en de tegenstellingen op te lossen. Als dat niet zo is en als er partijen aan tafel zitten die bewust voor een verrottingsstrategie gaan, dan is elk overleg uiteraard zinloos. Laat ons hopen dat dit niet zo is en dat het ‘algemeen belang’ toch nog van enige tel is.