Karl schrijft een brief naar Jumbo-Visma-baas Richard Plugge: “De onmacht en onwetendheid houden hele gezinnen gegijzeld”

Karl Vannieuwkerke schrijft elke week een brief. Deze keer richt hij zich tot Jumbo-Visma-baas Richard Plugge. Hij mag altijd antwoorden: karl@kw.be.

Beste Richard,

Een brief naar jou zit al een hele tijd in de pijplijn. Ik had je hem kunnen bezorgen na de Vueltazege van Sep Kuss en de daarmee gepaard gaande triple in de grote ronden dit jaar, maar ik dacht te wachten tot Wout van Aert nog eens een monument zou winnen. Zo lang kan dat toch ook niet meer duren. Maar de stroomversnellingen en onrust in wielerland nopen me om het nu te doen.

Mijn excuses als ik voor mij beurt spreek of straks achter de feiten aanhol. De deadline voor deze brief ligt op woensdagavond, de verschijningsdatum is twee dagen later. Als voormalig journalist weet je hoe die dingen werken. De vluchtigheid van de gebeurtenissen in het leven achterhalen niet zelden goedbedoelde schrijfsels. En eerlijk.

Ik hoop dat het deze keer zo is, dat deze brief compleet de mist ingaat. Als de batterij advocaten – zoals Patrick Lefevere het beschrijft – heel snel vakwerk aflevert weten we tegen vrijdag hoe de vork aan de steel zit. En duidelijkheid is waar alle betrokkenen nood aan en recht op hebben. Want laat dat nu net de reden van dit schrijven zijn. De onmacht en onwetendheid van tientallen renners en mensen binnen de Soudal-Quick Stepploeg knagen aan mensen en houden hele gezinnen gegijzeld.

Er is iets grondig mis met de timing en communicatie in dit fusieverhaal

De manier waarop de fusieplannen worden ontrold wekt vragen op en getuigt van een gebrek aan empathisch vermogen van alle partijen aan de tafel van wat een megaproject moet worden, Richard. De ontstane ergernissen hebben Jumbo-Visma afgelopen dinsdag in Italië waarschijnlijk ook al een overwinning gekost. Met peper in zijn gat (ja, zo zeggen wij dat in Vlaanderen) reed Ilan van Wilder in de Tre Valli Varesine van jullie Primoz Roglic weg. Het postrace interview liet weinig aan de verbeelding over. Ilan verwoordde wat leeft in een groep gepassioneerde vaklieden. Binnen Soudal Quickstep regeert paniek. Jobs zijn bedreigd, de toekomst van gezinnen hangt aan een zijden draadje.

Het nieuws dat Raymond Kerckhoffs via Wielerflits de zondagavond na het EK in Drenthe de wereld instuurde sloeg diepe kraters in het geloof en vertrouwen van mensen die hun leven voor een wielerteam zouden geven. Ze waden ondertussen al bijna twee weken door drijfzand. Hebben jullie bewust een lek gecreëerd om de druk op een of meerdere partijen te verhogen?

Het zou kunnen. Want zo gaat het nu eenmaal met scoops. Ze zijn vaak het gevolg van een te creëren win-winsituatie. Ook dat zal je wel onthouden hebben uit je periode in de journalistiek. Je kan het niet eens misbruik noemen. Een journalist gebruiken die er ook baat bij heeft, is gewoon een vorm van gedeeld opportunisme. Daar is op zich niets mis mee, maar dat de betrokken renners en stafleden twaalf dagen later van informatie en een toekomstperspectief verstoken blijven is zo diep in het wielerseizoen gewoon ranzig. Mensen zijn geen koopwaar.

Ik sprak deze week met een paar renners: Wij weten gewoon van niets. Echt van niets. Er is iets grondig mis met de timing en de communicatie in dit fusieverhaal. Een beetje ironisch als een medium als Amazon in de strijd wordt gegooid. Vind je zelf niet, Richard? Voor de rest niets dan lof voor wat je de wielersport de voorbije jaren hebt bijgebracht. Er werd aanvankelijk met je gelachen, maar dat gelach verstomde. Tegenwoordig is jouw project de referentie.

Successen die het gevolg zijn van een planmatige en doordachte strategie zijn je handelsmerk geworden, Richard. Je nam je tijd om tot resultaten te komen. Behalve nu. Is er ook bij Jumbo-Visma dan toch sprake van paniekvoetbal? Ik hoop oprecht van niet.

Met warme groet,