Pintjes op festivals zijn blijkbaar niet altijd zo straf als ze worden beweerd, maar is dat dan écht zo’n ramp dat er een halve staatszaak van gemaakt moet worden?
Er valt aardig wat over te zeggen, over dat klein bier op de vaderlandse festivalweides. Het vloeit er rijkelijk uit de mobiele tapkranen en als de muzikale act wat tegenvalt of eerder verveling opwekt, zwiert het duurbetaalde bekertje gerstenat al eens in een sierlijke boog over of tegen nietsvermoedende hoofden. Elke rechtgeaarde festivalganger heeft al eens een klets bier tegen zijn ontblote kuiten of in zijn licht verbrande nek gehad. Indien niet: geduld.
Het festival zou je sowieso al vrolijk moeten stemmen
Voor die gooiende heiligschenners hoeft het bier alvast niet zijn normale alcoholgehalte te hebben, maar van zij die wél ettelijke euro’s neertellen voor een bekertje amberkleurig goud mag aangenomen worden dat ze recht menen te hebben op wat ze verwachten. En dat zou moeten zijn: een lékkere pint, die de dorst lest en een, euhm, ‘licht gevoel van blijdschap in het hoofd teweeg brengt’. Dat laatste kan je strikt genomen ook opdoen door op het festival aanwézig te zijn: er is muziek, er is feest, de mensen zijn er vrolijk en meestal zomers gekleed, je kunt de godganse dag op je luie krent liggen bakken zonder ook maar iets uit te vreten. Dat zou een mens vrolijk moeten stemmen, of niet? En dat ene procentje alcoholvolume, moet dat dan het verschil gaan maken? Is het écht nodig om in net iets te benevelde toestand naar optredens te staan kijken? Optredens nota bene waarvoor je maanden voordien behoorlijk wat geld hebt neergeteld, want festivaltickets zijn al lang niet meer goedkoop.
Zo lang een meter bier maar geen tachtig centimeter blijkt te zijn
Dance versus metal en hardrock: vooral daar viel het verschil in de door de brouwerijen gewraakte Voltreportage frappant op. Het bier op het Antwerpse Laundry Day raakte nog niet aan een 4, terwijl Masters@Rock in Torhout mag pronken met een resultaat van 5,14 procent alcoholgehalte, erg dicht bij de standaard 5,2 voor een pilsbier. Maar is dat echt zo’n ramp voor de gemiddelde danceliefhebber? Ligt die wakker van dat procentje, als die eigenlijk even graag of misschien zelfs nog liever voor alcoholpops en cocktails gaat tijdens het dansen op de beats van een deejay? Mort die als het bakje friet – op om het even welk groot festival – aan de kleine kant is, zeker als je ziet wat er voor betaald moet worden? Als dat sneetje pizza het hongergevoel amper voor een uurtje stilt? Misschien wel even, maar toch blijven de festivalweides elke zomer opnieuw volstromen.
Als een duvel in een biervat
My two cents: de festivalganger zal het allemaal braadworst wezen. Zo lang een meter bier maar geen tachtig centimeter blijkt te zijn. De brouwerijen voelen zich gekrenkt en verweren zich als een duvel in een gewoon biervat. Misschien spreken ze de waarheid, misschien nemen ze daar een – voorzichtig, want bekertje in de hand! – loopje mee. Misschien gebeurt het elders ook wel vaker dan we denken – in voetbalstadions bijvoorbeeld. Maar dan nog: et alors? Dat is nog niet zo erg, als een festival zonder bier.
Algemeen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier