Heilige Drievuldigheid

Ze wonen allebei in Kortrijk en delen een liefde voor het goede leven en schrijven. Verder hebben onze twee columnisten weinig gemeen. Wekelijks geven ze hier een inkijkje in hun uiteenlopende levens. Deze week is dat Stephanie Coorevits (36), auteur, psychologe en televisiemaakster.

Nu ik bijna 37 ben en mijn vierde grote relatie beleef, merk ik dat ik vaak nadenk over wat een goede relatie nu precies inhoudt. Ik probeer te leren uit voorgaande fouten, ken mijn grootste blinde vlekken en geloof in de Heilige Drievuldigheid: seks, communicatie en humor. Hou deze drie levendig en je bent volgens mij al een aardig eind op weg om het een hele tijd met elkaar uit te zingen. Nu zijn mijn lief en ik natuurlijk nog maar een jaar samen, dus wat de eerste pijler betreft, is er geen vuiltje aan de lucht. Ook praten doen we in overvloed. Hij dan vooral. Zelfs ‘s morgens. Wat maakt dat ik het niet heel erg zou vinden mocht dat aspect op den duur een tikje minder worden. Blijft over: de humor. Ik hou van een man die zichzelf niet te serieus neemt en dat is bij hem wel het geval. Een voorbeeld: twee weken geleden gingen we naar een (verkleed) halloweenfeest en tussen alle vampiers, geraamtes en bloederige monniken bevond zich één felroze flamingo. Mijn lief dus. ‘Komt sowieso nog eens van pas’, verklaarde hij wanneer mensen hem om uitleg vroegen.

Ik hou van mannen die zichzelf niet te serieus nemen

Omgekeerd kan hij mijn droge humor ook appreciëren. Al merk ik dat ik zal moeten opletten met practical jokes. Gisterenavond stond ik te koken en zag hem in de weerspiegeling van het raam naar mij komen om me te knuffelen. ‘Ha!,’ dacht ik, ‘ik zal hem eens doen schrikken.’ Ik hield me heel stil en op het moment dat hij vlak achter me stond, draaide ik me bruusk om en riep ‘Boe’. Of dat was toch de bedoeling. Nog voor ik iets kon zeggen, slaakte hij een (niet zo mannelijke) gil en zakte door zijn knieën op de grond. ‘Fuck Steph!! Ik dacht dat je mij ging neersteken met een mes!’, riep hij terwijl hij naar zijn borstkas greep. ‘Waarom zou ik je in godsnaam willen neersteken?’, hikte ik door het lachen door. ‘Geen idee, mens, maar je maakte zo’n beweging!’ ‘Een handopstekende beweging?’, vroeg ik terwijl ik me tevergeefs serieus probeerde te houden. ‘Ik ben verdomme doodsbang van je!’, riep hij terwijl hij boos wegbeende. Wat later in bed, nadat ik hem in slaap had weten te sussen met pijler 1, dacht ik opnieuw na over de definitie van een goede relatie: seks, communicatie, humor en misschien een beetje angst, besloot ik. Gewoon om de spanning erin te houden.