Het voorbije weekend stond in het teken van de voorzittersverkiezingen bij twee Vlaamse partijen. Bij Groen was de strijd het spannendst, en dit leverde meteen een nieuwe bekende West-Vlaamse kop op : die van Jeremie Vaneeckhout, die zich als running mate van Meyrem Almaci in de strijd had gegooid en nu onder haar nationaal ondervoorzitter wordt van Groen.
In Anzegem, waar hij schepen is, kent bijna iedereen hem, maar daarbuiten doet zijn naam bij het grote publiek niet meteen een belletje rinkelen. Al zijn wij ervan overtuigd dat daar in de toekomst verandering zal in komen, want deze 29-jarige youngster blijkt heel wat in zijn mars te hebben.
Op jonge leeftijd al werd engagement de rode draad in zijn leven : de Chiro, de jeugdraad, de studentenclub… Vanuit die inzet groeide al snel de drang om aan politiek te gaan doen : hij ging politieke wetenschappen studeren en sloot zich aan bij Groen. Vanuit de overtuiging dat aan politiek doen ook werken is aan een leefbare toekomst, voor ons en de volgende generaties. Maar ook binnen zijn politiek engagement bleef hij een jongere van vlees en bloed, die onder de mensen leeft, naar hen luistert en weet wat hem dan als politicus te doen staat.
Bruggenbouwer
En hij is vooral ook een bruggenbouwer, die niet te beroerd bleek om in het politiek verscheurde Anzegem met de jongste gemeenteraadsverkiezingen in het kartelproject van dokter Titeca te stappen. Als derde op de lijst CD&V-OK-Groen behaalde hij maar liefst 745 stemmen, de tweede beste score. Het kartel ging daarenboven een coalitie aan met enkele kleine partijen en kon zo een eind maken aan de jarenlange hegemonie van de niet onbesproken Victor Gerniers.
Het leverde Jeremie een schepenmandaat op : op zich al vrij uitzonderlijk, want de Groenschepenen zijn in onze provincie op één hand te tellen. In zijn schepenfunctie kan hij alweer zijn veelzijdigheid tonen, want hij combineert de zachte bevoegdheden jeugd, sport, cultuur en solidariteit met het harde thema ruimtelijke ordening, waar hij als groene ook wel eens water in zijn wijn zal moeten doen. Maar dat is nu eenmaal politiek, nietwaar ?
Zijn plaatselijke politieke werk combineert Jeremie met een job als parlementair medewerker van Kristof Calvo. De man die bijzonder goed van de tongriem is gesneden en Groen echt hip maakte in zijn regio Mechelen en daarbuiten.
Verder groeien
Van hem zal Jeremie ongetwijfeld leren hoe hij zich verder op de kaart moet zetten. Het begon al met een mooie derde plaats op de Kamerlijst, maar daar koopt hij nog niet veel mee zolang Wouter De Vriendt dé man is in West-Vlaanderen. En zolang er in onze kieskring maar één zetel blijkt in te zitten in onze provincie.
Als we het strijdbare credo van kersvers voorzitter Meyrem mogen geloven, dan moet daar verandering in komen : de partij moet voor haar verder groeien en haar status van het kleine broertje van progressief Vlaanderen achter zich laten.
Als ze wil dat dit lukt, dan komt het er vooral op aan om Groen te ontdoen van het imago van partij van dromers of wereldvreemde wereldverbeteraars dat bij een heel aantal mensen nog leeft. Iets waar afscheidnemend voorzitter Wouter Van Besien, ook al uit de Chiro, alvast prima is in geslaagd, want ook hij is voor ons een mens van vlees en bloed.
Meyrem Almaci is dit naar de brave goegemeente toe misschien iets minder, maar haar ondervoorzitter kan dit beslist wel bijwerken. Wat dan in 2019 logischerwijs beloond moet worden met een nog betere plaats op de West-Vlaamse kieslijsten.
Algemeen
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier