Het cliché: West-Vlamingen zijn gesloten en afstandelijk.
Op mijn 17de verhuisde ik moederziel alleen naar Amsterdam. Mijn eerste week daar voelde als een warm bad. Ik werd er verwelkomd alsof ik er al jaren woonde, zelfs al had ik een ander accent en nog nooit van mijn leven een kaasschaaf gezien of zwarte drop gegeten. (Tip: probeer het niet. Is smerig.) Nederlanders zijn op dat vlak erg Amerikaans: spontaan en sociaal, vol enthousiasme bij elke nieuwe ontmoeting, met een sterke neiging om je na vijf minuten al te knuffelen en je tot hun allerbeste vriend uit te roepen. Als je zoals ik van 100% Westhoekse makelij bent, ben je zulke omgangsvormen niet gewend.
Door de jaren heen zag ik dat contrast steeds sterker. Wanneer ik nog eens naar de bakermat reisde, bijvoorbeeld. In de trein Amsterdam-Antwerpen heb ik meer dan eens boeiende gesprekken gevoerd met wildvreemden die me ineens aanspraken. In de trein Antwerpen-Ieper belandde ik steevast in een doodse stilte, waarin mensen zelfs de conducteur niet begroetten. Nog een voorbeeld: als je in Nederland iemand ziet die je kent, omringd door vrienden die jij niet kent, dan begroet je iedereen individueel door een hand te geven en jezelf voor te stellen. In West-Vlaanderen knik je eens vlug in hun gezamenlijke richting, als ze al geluk hebben en je ze niet gewoon straal negeert, want je kent die mensen toch niet.
Je zou kunnen concluderen dat wij een asociaal volkje zijn. Mensen die we niet kennen, trakteren we niet meteen op onze breedste glimlach en een spontaan praatje. Integendeel: onbekenden krijgen vooral een flinke portie wantrouwen. Dat is waar. Maar wat ik doorheen de jaren ook heb geleerd, is dat áls je eenmaal tot het hart van de West-Vlaming bent doorgedrongen, je daar ook bijzonder goed zit. Menig Nederlandse vriendin die me ooit tot BFF uitriep, hoor ik nu al lang niet meer. Maar de West-Vlaamse vriendinnen uit mijn jeugd? Die zijn er na al die jaren nog steeds. En geloof me: daarvoor ruil je met plezier een stad als Amsterdam in.
Het oordeel: waar. We zijn niet de makkelijkste mensen om te leren kennen, maar als je eenmaal ons hart verovert, heb je geen betere vriend dan een West-Vlaming.
Clichécheck
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier