Journaliste Talitha Dehaene (28) zag het licht in Ieper, maar trok als tiener tien jaar naar Amsterdam. Na nog twee jaar Antwerpen, is ze helemaal terug thuis. Elke week onderzoekt ze hier de clichés over de West-Vlaming.
Het cliché: West-Vlamingen hebben alle tijd van de wereld.
In een landelijke provincie wonen is de stille droom van veel Vlamingen, die denken dat al je zorgen dan automatisch samen met het beton en de uitlaatgassen verdwijnen. Alsof de hoeveelheid gras- en maïsvelden in je omgeving omgekeerd evenredig is met de drukte en de stress in je leven: hoe meer van het eerste, hoe minder van het laatste. De gemiddelde Vlaming schijnt te denken dat wij hier allemaal een gezapig leven leiden: temidden het groen en de koeien leunen we elke dag rustig achterover in de immense tuin van onze gerenoveerde boerderij op den buiten .
“Wat gezapigheid in het leven mág gewoon wel eens. Minder haast, minder stress”
Klinkt dit herkenbaar, beste provinciegenoot? Nee, voor mij ook niet. In de 21ste eeuw heeft iederéén het nu eenmaal druk. We hebben gezinnen, carrières, hobby’s en een boordevol sociaal leven. Het is niet omdat hier minder hippe clubs en ingewikkelde ‘ asian fusion shared dining experiences’ zijn dat ‘ fear of missing out’ niet bestaat. Ook West-Vlamingen willen steeds overal bij zijn. Dus rennen we van hot naar her, hebben nergens tijd voor en toeteren ongeduldig bij de minste opstopping (al dan niet met middelvinger). Gezapig? Ik dacht het niet.
Het is de ziekte van deze tijd, maar persoonlijk ben ik niet zo’n fan van die ‘ druktefetisj’ . Mensen denken vaak dat ‘druk, druk, druk’ gelijkstaat aan ‘ik leid een boeiend, bruisend en meeslepend leven’, maar daar ben ik het niet mee eens. Nooit tijd hebben voor een boek, een goed gesprek of om überhaupt wat van de wereld te weten, daar word je volgens mij niet per se een interessanter mens van
Het oordeel: niet waar. Ik zou erover willen uitweiden, maar ik heb helaas geen tijd.
Clichécheck
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
