Een paar dagen voor kerst verloor de familie van schepen Yves Obin uit Wervik geheel onverwacht hun ‘mater familias’. Christine Hooghe (63) was een “grote kracht” binnen haar familie, winkel en verenigingen. “Ze bleef constant bezig”, tot afgelopen donderdag plots een portier openzwaaide. “Maar we nemen de bestuurder niks kwalijk. We vinden dit ook erg voor hem en z’n familie”, klinkt het bij de aangeslagen nabestaanden. Ook vanuit de politiek kwam er veel medeleven.
“Oei, er is weer iets gebeurd.” Schepen Yves Obin (66) was donderdagochtend bezig in z’n Aveve-winkel, toen hij plots de hulpdiensten voorbij zag snellen. Hij wist toen nog niet dat ze op weg waren naar zijn vrouw Christine, met wie hij ooit de winkel begon. Nog geen twee kilometer verderop was de 63-jarige dame spijtig ten val gekomen met haar fiets in de Kruisekestraat.
Deur open
“Christine was even na 7 uur vertrokken naar de platse in Wervik, waar ze met iemand had afgesproken. Maar ze is er nooit gearriveerd”, vertelt haar geëmotioneerde echtgenoot. “Iemand had de deur van zijn auto opengedaan en ze is er met haar fiets tegen gereden.”
Haar toestand bleek meteen uiterst zorgwekkend. “Onze zoon heeft nog gezien hoe de hulpdiensten haar probeerden te reanimeren. Dat wens je niemand toe. Chapeau voor de slachtofferhulp van politiezone Arro Ieper, zij hebben ons zéér goed begeleid.”
“Ze was in de fleur van haar leven en grootouderschap”
Christine overleed uiteindelijk bij de plaats van het ongeval. “Op een halve kilometer van onze nieuwe stek in dezelfde straat.” Ze laat drie kinderen na: Koen, Stijn en Nele. “We lieten net de zaak overnemen door de kinderen en genoten enorm van onze acht kleinkinderen. De oudste is acht jaar, de jongste zeven maanden. Ze was in de fleur van haar leven en grootouderschap. De kindjes mochten hier altijd komen spelen, slapen… niets was haar te veel.”
Sociaal engagement
“Ook niet in onze zaak. Tot haar dood was ze fulltime aan het werk in de winkel, die we samen uit de grond stampten. Als wildvreemden, want we waren allebei afkomstig uit de streek van Diksmuide. Onze kinderen Stijn en Nele doen voort met de zaak, maar zij deed nog steeds de boekhouding en sprong in waar nodig. Ze bleef ook sociaal geëngageerd en zat onder meer in het bestuur van vrouwenorganisatie Ferm.”
“Christine was constant bezig en verkeerde nog in prima gezondheid. Op het moment van het ongeval droeg ze ook een helm. Ze moet met haar slaap tegen de hoek van dat portier beland zijn, ik zou niet weten het anders kan gebeurd zijn, met zo’n afloop…”
Geen rancune
De familie neemt de autobestuurder niks kwalijk. “Niemand doet zoiets met opzet. We vinden het ook erg voor hem en zijn familie. We kennen de man niet persoonlijk, maar hij heeft hier familie wonen in de straat.”
Het ongeval gebeurde uitgerekend een paar dagen voor kerst. “Zo’n drama past nooit. Vorig jaar begroef ik mijn vader op kerstavond”, zucht Yves, die 42 jaar met Christine gehuwd was.
Intussen stromen talloze steunbetuigingen binnen. Van inwoners, klanten, verenigingen en politieke partijen. “Ja, ze was door iedereen graag gezien. Wij hebben nooit geweten dat ze met iemand in conflict was. Christine was een brave. Ze bleef mij steeds steunen, ook toen ik een half jaar geleden voor het eerst schepen werd.”
Harde werker
“Ik geef mezelf voldoende tijd voor ik mijn bevoegdheden opnieuw opneem. Bovenop de emotionele klap moeten we haar verlies ook in de winkel opvangen. Haar kennis van het bedrijf was niet te onderschatten. Ze deed zelfs dingen, waar we nog geen weet van hadden. Voor haar was een uur extra ’s ochtends of ’s avonds nooit te veel. Altijd blijven hard werken, in alle bescheidenheid, voor het belangrijkste in haar leven: onze familie.”
Iedereen is welkom op de uitvaartplechtigheid op 30 december om 10 uur in de Sint-Medarduskerk in Wervik. (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
