Op 11 januari 2004 werd de allereerste aflevering van de succesvolle VRT-reeks Witse uitgezonden. Twintig jaar na deze eerste aflevering zochten we Marc Ruiters (72) op. Witse is namelijk gebaseerd op de Tongenaar die sinds enkele jaren in Oostduinkerke woont.
Marc Ruiters heeft er een rijkgevulde carrière opzitten bij de gerechtelijke politie van Antwerpen. “Mijn vader was arts en deed soms lijkschouwingen als er een verdacht overlijden was. Als 14-jarige ging ik af en toe mee en daar lag wellicht de kiem voor mijn latere carrière bij de gerechtelijke politie”, vertelt Marc, die in 1976 bij de jeugdpolitie begon. “Ik was gespecialiseerd in zedenonderzoeken zoals incest, wanpraktijken in jeugdinstellingen… Ik verhoorde toen zowel slachtoffers als daders. Dat waren vaak zware dossiers met veel leed. Na verloop van tijd specialiseerde ik me in verdwijningszaken en moordonderzoeken. Tussen 1985 en 1999 was er een grote golf aan verdwijningen. Vorige week was er de dertigjarige herdenking van Kim en Ken. Zij verdwenen in de buurt van het Sportpaleis op 4 januari 1994. Het lichaam van Ken werd nooit gevonden en dat draag ik nog steeds mee. Ook een dader kon tot op heden niet gevat worden.”
Bevriende journalist
Marc kende journalist Ward Hulselmans van tijdens het uitgaan. “Ward was jarenlang journalist bij de Gazet van Antwerpen, maar koos voor een carrièreswitch als scenarist. Hij had al Heterdaad en Stille Waters geschreven. Op een gegeven moment wilde hij een serie maken over een commissaris in de moordsectie. Hij wilde daarvoor samenzitten om extra input te verzamelen en bepaalde details te verfijnen.”
“Tijdens mijn loopbaan was ik een einzelgänger, net als Witse”
Witse – opgenomen in Halle – werd bijna tien jaar lang een wekelijks kijkcijferkanon op de openbare omroep. Marc ziet zowel gelijkenissen als verschillen met het personage dat door Hubert Damen vertolkt werd. “Ik was tijdens mijn carrière ook een einzelgänger. Ook op vlak van liefdesleven, het ’s avonds alleen thuiszitten en de menselijkheid herkende ik mezelf. Het grote verschil is dat Witse norser is dan ik. Dat heeft ook te maken met de evolutie van het personage. Ward is na een jaar uit de serie gestapt en vier andere scenaristen kwamen in zijn plaats. Ward had meer een Maigret-figuur in gedachten.”
Het kwam ook tot verschillende ontmoetingen tussen Marc en Hubert. Marc mocht zelfs enkele keren opdraven. “Ik deed enkele keren mee als edelfigurant. In de Witse-film speelde ik samen met Hubert – als twee gepensioneerde flikken – biljart in een Brussels café. We namen op een gegeven moment afscheid aan de deur en zagen elkaar nooit meer terug. Witse sterft namelijk.”
Advies
“Ik ging ook af en toe mee op huiszoekingen. Uit gewoonte gebeurde het dat ik als eerste binnenging. Het was wel fijn dat de regie tijdens de opnames geregeld advies vroeg. Hoe je de verdachten moest boeien, bijvoorbeeld. Toen zei ik: vooraan als je ze sympathiek vindt en achteraan met de handen op de rug als ze tegenwerken. De regie had de intentie om alles zo echt mogelijk te laten lijken. Als ervaren speurder merk je meteen zaken op die niet echt zijn. Soms zag je Witse iets nemen op plaats delict, terwijl de laboratoriummensen in hun witte pakken met mondmaskers bezig waren. Dat is om te huiveren, maar het gebeurt ook in andere misdaadseries zoals Midsomer Murders. Witse heb ik ook nooit papierwerk zien doen. Dat is nochtans een essentieel onderdeel in elk onderzoek.”
“Er zijn veel gelijkenissen, maar ook enkele verschillen. Commissaris Witse is norser dan ik”
Witse was niet de enige reeks waar Marc aan meewerkte. “Ook voor Salamander – een hele goeie serie – gaf ik advies aan Ward. Verder is er een heel stuk van de film De Indringer op mijn verhaal gebaseerd. In de reeks De Kroongetuigen komen ook enkele zaken voor waar ik nog op gewerkt heb”, aldus Marc, die sinds drie jaar aan de kust woont.
Geluk gevonden
“Vroeger kwam ik hier al vaak op vakantie. Mijn ouders bouwden hier in 1963 een villa en we logeerden de jaren ervoor al in Hotel Gauquié. Dat werd uitgebaat door Honoré Loones, de grootvader van Sander Loones. Intussen woon ik twee straten van de ouderlijke villa. Ik heb weer de liefde gevonden met Katrien en voel me hier heel gelukkig in een buurt waar ik volledig tot rust kom. De lokale gemeenschap sloot me snel in de armen. Ik probeer af en toe te gaan fietsen en een bezoek te brengen aan mijn stamcafé De Kunstemaecker in Steenkerke”, zegt Marc, die een grote rugbyfan is. “Binnenkort ga ik naar de Six Nations in Rijsel voor de wedstrijd Frankrijk-Italië. Mocht ik tien jaar jonger geweest zijn, had ik hier nog een club willen opstarten.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
