Haar roepnaam is nog altijd dezelfde als toen ze twaalf was en gamen doet ze nog altijd even graag. Voor de rest is alles veranderd sinds e-sports overal ter wereld in ijltempo aan terrein wonnen. Eefje Depoortere – beter bekend als ‘Sjokz’ – is het gezicht, de troostende schouder en de brede glimlach van de miljardenbusiness die de League of Legends-competitie vandaag is. “Ik had nooit een toekomstplan, maar achteraf bekeken zou ik alles nét hetzelfde doen.”
“Je had me moeten bezig zien: netjes drie diploma’s op zak en bij de VDAB én aan mijn moeder proberen uit te leggen dat wat ik deed echt wel toekomst had. Natuurlijk was dat zot, maar kijk nu.”
Eefje Depoortere, 33 en Brugse van oorsprong en tongval, kijkt vanuit Berlijn met een geniepig lachje een kleine tien jaar terug in de tijd. Sinds ze in 2012 het intussen razend populaire computerspel League of Legends ontdekte, is niets meer zoals het was. Ze zag alle hoeken van de wereld en stond in de grootste stadions voor tienduizenden uitzinnige fans. Ze heeft meer dan 730.000 volgers op Twitter, ruim een half miljoen fans op Instagram en wordt zowel in de Verenigde Staten als in Zuid-Korea aangeklampt. Eefje Depoortere is meer dan ooit Sjokz . En Sjokz , die is hot.
‘Sjokz’, het bekt wel lekker. Van waar komt die naam?
“Heel simpel: het is de nickname die ik als kind en tiener zelf gebruikte voor de computerspelletjes die ik toen speelde. De inspiratie haalde ik bij een van de geweren uit Unreal Tournament , mijn favoriete game toen. En als 14-jarige dacht ik dat het wel cool was om daar een j in te verwerken.” (lacht)
Je werkt als presentatrice op de grootste e-sportsevenementen. Voor veel mensen lijkt dat nog altijd iets banaals, iets sufs voor fans van computerspelletjes.
“Dat is en blijft inderdaad een moeilijke, hoewel gamen vandaag al helemaal ingeburgerd is. Wat ik altijd doe: ik neem een video van een finale van League of Legends bijvoorbeeld en toon die. Een stadion letterlijk bomvol uitzinnige fans, plus de honderdduizenden die dan nog eens online volgen. Als je zelf ziet hoe professioneel alles verloopt, dan wordt het voor velen pas echt duidelijk. De beleving is dezelfde als bij een grote voetbalmatch. En eigenlijk is mijn rol dezelfde als die van een presentator van de show rond die match. Alleen staan er geen voetbalsterren op het veld, maar wel topgamers.”
Ik kan me voorstellen: het is niet meteen de carrière die je jezelf vroeger toedichtte?
“Niemand, denk ik. (lacht) Ik ben zelf beginnen gamen toen ik 12 was, op de computer in de living. Eerst het fantastische Tomb Raider , later schietspelletjes. Eerst alleen, later online. Eigenlijk met mensen die je niet kent, maar gaandeweg leert kennen. Tijdens het gamen maakte ik vrienden, goede vrienden. Eigenlijk heeft het gamen me alles gegeven.”
“Na mijn hogere studies viel ik in een zwart gat. Ik droomde wel van de sportjournalistiek, maar het ontbrak me aan lef om een mailtje te sturen naar de sportredacties. Hey, ik ben Eefje en ik kan iets voor jullie betekenen… Die drempel was me veel te hoog. Tot ik via een oude vriend League of Legends ontdekte, ik zelf weer begon te gamen en ook de competities leerde kennen. Dat er websites en nieuwsmedia waren die over gamecompetities schreven, was voor mij een openbaring. Hen aanspreken en mezelf aanprijzen, dat lukte wel.”
E-sports, wat is dat eigenlijk?
E-sports, de afkorting van het Engelse electronic sports , is heel simpel gesteld het competitief spelen van computerspellen. Dat kan zowel individueel als in teamverband. De oorsprong ligt in Aziatische landen, maar de e-sports kennen sinds 2010 wereldwijd een immense opmars. In de e-sportswereld gaan intussen ettelijke miljoenen om, zowel qua sponsor- en salarisgeld voor de e-sporters als prijzenpotten. League of Legends , een strategische battle die in teams van vijf wordt gespeeld en waarin je de basis van de tegenstand moet afbreken, is een van de grootste competities. Ook andere games als Dota 2 , Rocket League , FIFA en Counter-Strike zijn erg populair, zowel bij de e-sporters als bij de vele kijkers.
“Zo is de bal aan het rollen gegaan. Het was 2012: ik werkte in de week in de brouwerij De Halve Maan of in de horeca en vloog in de weekends naar Las Vegas of Seoul om er de e-sporters te interviewen, video’s te maken en stukken te schrijven.”
De e-sportsscene van toen kan je onmogelijk vergelijken met de miljardenbusiness van nu. Hoe verklaar je die opmars?
“Ik kan voornamelijk voor League of Legends spreken, maar daar zie ik drie belangrijke zaken: het spel is gratis en zowat iedereen kan het spelen, de community van streamers heeft zich er van bij de start achter gezet én de makers, Riot Games, hebben fors ingezet op het competitie-element.”
“Ik voelde wel dat er potentieel was, maar dat het zo zou ontploffen? Tja, dat is ook voor mij
Jij bent een van dé gezichten van de sport en bent er ook van bij het begin al bij. Ben je zelf veranderd?
“Ik heb alle grote, impactvolle momenten meegemaakt en daar ben ik wel blij om, ja. Veranderd… Ik ben alleszins volwassener geworden. Ook een stuk zelfzekerder. Het gekke is dat je eigenlijk geen tijd hebt om veel stil te staan bij de zaken. Alles gaat zo snel. Ik moet mezelf er soms toe aansporen om ervan te genieten, om mijn eigen successen te durven vieren. Ik moet mezelf misschien iets meer op de borst durven kloppen.”
Velen dichten jou de mooie eigenschap toe dat je erin slaagt om de e-sporters telkens op de juiste manier te benaderen.
Is de e-sportswereld een harde wereld? Check je de commentaren die online over je gepost worden bijvoorbeeld?
“Vroeger was ik daar meer mee bezig dan nu. Maar sociale media maken nu eenmaal deel uit van wat ik doe, van mijn brand . Het voordeel is dat mijn kanalen stap voor stap gegroeid zijn en dat ik me daar telkens aan kon aanpassen. Maar ja… Er zijn vaak kwetsende commentaren of seksistische opmerkingen. Voor sommigen kan ik niets goed doen, soms proberen ze jouw kennis en rol te ondermijnen, veelal uit jaloezie. Maar ook daar heb ik geleerd om in het tegenoffensief te durven gaan. Niet altijd, maar af en toe.”
Voel je respect voor wat je doet? En voor e-sports in het algemeen?
“Binnen de scene uiteraard wel. De steun en complimenten zullen altijd opwegen tegen de negatieve reacties. Gelukkig maar. Weet je wat ik vaak hoor van fans? A mai, Sjokz, jij bent zo vriendelijk in het echt. Zo toegankelij k . Maar dat is gewoon wie ik ben. (lach t) Vriendelijk en open zijn, dat is mijn basis.”
“Voor de scene in het algemeen… In België is die kleiner, maar dat is niet door een gebrek aan gamers. Zeker in traditionele media – al is dat de laatste twee jaar al veel verbeterd – werd e-sports lang weggezet als nerds in hun kelder . Dat is de grootste misvatting die er is. Trouwens, intussen zijn er al meer pro-gamers die zich afbeulen in de gym en zelfs enorm op hun voeding letten. ( glimlacht) Nu ja, ik heb me daar intussen al wat over gezet. Als dat hét argument tegen e-sports is… Tja, dan is het van niet willen.”
Hoelang zie je jezelf nog doen wat je nu doet?
Bruggeling is wereldtop in League of Legends
Toeval of niet, net als Eefje komt de beste Belgische League of Legends -speler uit Brugge: Gabriël Bwipo Rau van het Europese topteam Fnatic. “Ik denk dat onze ouders maar een kilometer van elkaar wonen. En we zijn allebei in Sint-Jan geboren”, lacht Eefje. “Gabriël is een heel coole kerel en vooral ook een fantastische speler. Zijn verhaal is eigenlijk ook zot: hoe hij op één jaar tijd van onbekende vervangspeler naar de finale op het wereldkampioenschap in 2018 is geraakt. Crazy. ”
Zelf speelt Sjokz niet meer zo vaak League of Legends . “Ik speel wel nog, vooral wat avontuurlijke spelletjes waar ik me helemaal kan in verliezen. Type Far Cry , Red Dead Redemption …”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
