26 jaar stond Melitta Debergh achter de toonbank van beenhouwerij Depuydt – Puudtjes in de volksmond – op de Ieperse Neermarkt, maar op haar 53ste maakt ze een opmerkelijke carrièreswitch. Ze gaat aan de slag als begeleider van mensen met een beperking in de Lovie.
Binnenkort zullen de vaste klanten van het authentieke slagerijtje Charcuterie Depuydt op de Neermarkt nieuwe gezichten achter de toonbank zien. Joris (43) en zus Carmen Missiaen (46) van het Alveringemse bedrijf De Veurn’ Ambachtse nemen vanaf 28 november het roer over van Melitta Debergh, die op in 1997 samen met haar ex-man Pascal Depuydt de familiezaak van Jacques Depuydt en zijn vrouw Nera overnam. Na 26 jaar slaat Melitta een nieuwe weg in en gaat ze aan de slag als begeleider voor de Lovie.
Waarom die opmerkelijke carrièreswitch?
“Ik heb altijd gezegd tegen mijn kinderen: de dag dat jullie afgestudeerd zijn – ik sta er alleen voor – ga ik iets anders doen. Onlangs is Emile afgestudeerd als opvoeder. Het is nu of nooit. Ik ben 53. Ik moest ook geen tien jaar meer wachten. En vermits dat de sociale sector mij enorm aanspreekt vanuit mijn vrijwilligerswerk bij Kiwanis… Er was trouwens iemand van Kiwanis, Marianne Tavernier, die ook zo’n carrièreswitch gedaan heeft. Dat heeft me geïnspireerd.”
Waarom spreekt de sociale sector je aan?
“Toen men mij als kind vroeg wat ik later wilde worden, dan zei ik altijd verpleegster. Maar ik heb dat nooit gedurfd, want ik viel al flauw van het bloed als er een dissectie was op school. En dan kom je in een beenhouwerij terecht waar je niets anders ziet dan bloed. Nu zou ik er dus wel tegen kunnen. (lacht) Het is ook een beetje een roeping. Mijn mama was verpleegster. En mijn zoon studeerde af als opvoeder. Het moet dus toch een beetje in de genen zitten.”
“Iets kunnen doen voor de maatschappij geeft veel voldoening”
Het is wel iets helemaal anders. Schrikt dat je niet af?
“Ik wilde zeker weten of ik het graag zou doen en heb daarom eerst een afspraak gemaakt in de Poorterij om eens mee te lopen. En een tweede keer in een andere leefgroep in Estrada. Ik vond het een verrijking. In de Lovie word je ook zeer goed begeleid. Er zijn drie introductiemomenten voor nieuwkomers, opleidingen voor de zij-instromers. Ik krijg dus regelmatig bijscholing.”
De mensen zullen je misschien ook kennen van Kiwanis. Wat doe je daar allemaal?
“Ik ben voorzitter van de sociale commissie die de goede doelen selecteert waar onze schenkingen naartoe gaan. Voor ons is dat voornamelijk Te Goare in Ieper, die werkt met kansarme gezinnen. Maar we steunen een hele waaier aan organisaties: Love in Action in Wervik, De Loods in Poperinge, voedselbank De Wervel, Villa Rozenrood, de voedselbedeling in Langemark, De Walhoeve in Vleteren… Ieder jaar bedelen we ook kerstbûches bij kansarme gezinnen in Ieper, Wervik en Poperinge en we steunen ook kinderen die dactylolessen willen volgen. Ieder jaar schenken we ook iets aan een buitenlands project.”
Waarom doe je het graag?
“Dat geeft veel voldoening, want je voelt dat je iets kan doen voor de maatschappij. Het heeft mijn ogen geopend voor de armoede en de sociale problemen die er ook in Ieper zijn. Er is ook enorm veel vriendschap tussen de dames. Je zit allemaal samen voor hetzelfde doel en je bent dan samen blij dat je dat verwezenlijkt hebt.”
Waar halen jullie de inkomsten?
“Wij organiseren een haloweenquiz, een kaarting in mei, een pralineverkoop rond Valentijn, een etentje in Hostellerie Saint Nicolas… Misschien organiseren we volgend jaar iets extra naar aanleiding van ons tienjarig bestaan, maar dat is nog in de pijplijn. De feestcommissie is daarmee bezig.”
Ben je geboren en getogen Ieperling?
“Ik ben eigenlijk geboren in Zuid-Afrika. Mijn papa was scheikundige. Toen hij afstudeerde, was er in België niet veel werk en in Zuid-Afrika zochten ze licentiaten scheikunde om in de goudmijnen proeven te doen. Met hun hele hebben en houden zijn ze dan naar Zuid-Afrika verhuisd en daar drie jaar gewoond. Ik was 2,5 jaar toen ze terugkeerden dus ik herinner me daar eigenlijk niets van. Daarna heb ik altijd in Ieper gewoond.”
Je stond 26 jaar in de winkel in het centrum van Ieper. Is het moeilijk om daar afscheid van te nemen?
“In de winkel zie je alles wat er gebeurt. Met een mooi zicht op de lakenhallen en het belfort. Ik had ook veel klanten die binnenkwamen om een babbeltje te slaan. Dat zal ik wel missen. Maar je kunt niet alles hebben. Het was meer dan gewoon een winkel uitbaten. Ik had trouwens niet alleen klanten van Ieper, maar van heel België die speciaal naar Ieper kwamen voor onze ouderwetse charcuterie. Ik ben wel trots op mijn stad. Er zit een dynamiek in, er is altijd iets te doen in Ieper. Dat besef je nog het meest als je terugkeert van reis en onder de Menenpoort rijdt. Dan heb ik toch altijd een wauw-gevoel.”
Privé: Melitta werd geboren op 10 april 1970 in Zuid-Afrika. Ze is alleenstaande mama van twee kinderen: Emile (22), die onlangs afstudeerde als opvoeder, en Elise (26), die rechten studeerde en districtmanager is voor Aldi.
Loopbaan: Na twee jaar gewerkt te hebben in de Provence en dan nog twee jaar in Zürich ging ze eerst werken bij haar ouders, die een speciaalzaak voor horecamateriaal hadden. Na haar huwelijk baatte ze 26 jaar Charcuterie Depuydt uit. Vanaf december gaat ze aan de slag als begeleider van volwassenen met een beperking in de Lovie.
Vrije tijd: Veel vrije tijd gaat naar Kiwanis, waar ze al vijf jaar lid van is en drie jaar sociaal voorzitter.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
