Café De Kabien staat bekend als golfbiljartlokaal. Maar liefst 13 teams treden er aan in competitie, maar uiteraard kun je er op gelijk welk moment ook een balletje gaan stoten. “Omdat biljarten verboden was, hebben we zware maanden gehad.”
Sinds 1 juli 2010 zijn Nancy Dewijn (53) en Marc ‘Snorre’ Callens (56) de uitbaters van café De Kabien. “Hoe lang dat café hier al bestaat? Daar hebben we geen idee van…” Volgens de cafébijlage van Ten Mandere was het er al café in 1954. “De naam komt van de gemetselde elektriciteitscabine die hier voor de deur stond”, weet Marc. Ondertussen is die cabine verdwenen, net als de Sint-Rafaëlskerk. “Die werd niet meer gebruikt, het was een kerk zonder pastoor. Dus voor ons was het niet erg dat ze verdween. Ze bezorgde ons zeker geen klanten”, weet Nancy. Nu is er het woonpark Rafaël. “We ijverden ervoor dat we de bestaande parking konden behouden en dat is ook zo gebleven. En het zicht vanuit het café is ook fraaier geworden”, weet Nancy.
Mijn bijnaam Snorre heeft niets met mijn snor te maken
Marc en Nancy waren al jaren klant in De Kabien toen ze het overnamen. “Wij hebben eigenlijk altijd in de horeca gewerkt. Marc bij de Klare Gracht en de Century, samen ook in ‘t Goed ter Couteren. En ikzelf heb 14 jaar bij traiteur Jurgen in de Marktstraat gewerkt. Tot we samen aan de slag gingen bij d’Arta. Marc was er vroeger chef, maar zette een stapje terug om gezondheidsredenen. Hij is nu heftruckchauffeur. En ik hou me fulltime met het café bezig”, doet Nancy uit de doeken.
Openpeerkestornooi
In het café staan twee golfbiljarts, ook wel tapbiljarts genoemd. “We zijn dan ook een echt biljartcafé. We zijn aangesloten bij verschillende federaties: GZV, KRGVB, WGF en de Vlaamse Liga. We brengen 13 competitieteams in stelling. Die spelen tijdens de week of in het weekend, zowel thuis als op verplaatsing. We organiseren hier ook tornooien. Op tweede Paasdag is dat het kampioenschap van Izegem en de eerste drie weken van juni houden we het Openpeerkestornooi. Dat werd aanvankelijk met drie cafés georganiseerd, ook Mandeldaele en Quicky waren daarbij. Vandaar ook de verwijzing naar het Emelgemse Peerke. Maar ondertussen doen wij de organisatie in ons eentje. Aan dat tornooi nemen bijna 200 biljarters deel.”
WK tijdrijden
Op de Sint-Rafaëlsparochie zijn er nog twee cafés: De Ondank en De Kabien. In l’Abattoir is ondertussen jeugdhuis De Tunne gevestigd, maar die gaan op termijn terug naar de site aan De Leest. “Ons cliënteel komt hier niet enkel uit de omliggende straten, ze komen zelfs van andere gemeentes. De biljarts zijn een aantrekkingspool. We hebben een Verhoeven en een Duque staan. Twee maal per jaar wordt het laken vervangen, telkens 480 euro per laken. De biljarters betalen 1 euro per spelletje, met de opbrengst kun je net rondkomen om alle kosten te betalen. Maar de spelers consumeren hier uiteraard. Als biljarten mag, want al die maanden dat er hier niet mocht gespeeld worden, hebben er zwaar op in gehakt.”
Ooit herbergde het café ook een kaartclub, maar die kwam niet van de grond. Het café is ook bekend bij motards die er af en toe halt houden. Er is ieder jaar ook de OVWF-wielerwedstrijd waarvan de streep voor de deur is. “En ook Il Nikko d’Oro, het officieus wereldkampioenschap tijdrijden voor amateurploegen, vindt hier plaats”, weet Snorre. “Maar ook groepen wandelaars en fietsers houden hier wel eens halt. We zitten natuurlijk niet in het centrum, daardoor kun je niet mee genieten van organisaties als de Batjes of Izegem Koers. Dulle Donderdagen? Ik ken groepjes genoeg, maar als ik die in mijn café moet steken, hou ik nauwelijks plaats over. Bovendien is ons cliënteel niet dat van de Dulle Donderdagen.”
Niet aankomen aub
Zelf groeide Marc op op de Trienhoek in Lendelede, net over de Rijksweg, Nancy in de Hondekensmolenstraat. Van jongs af leerde Marc biljarten. En hij houdt ook zijn roepnaam Snorre over aan zijn jonge jaren. “Velen denken dat ze me Snorre noemen omwille van mijn snor. Maar het is omgekeerd. Ik heb mijn snor laten groeien toen ze me zo gingen noemen. Vanwaar het dan wel komt? Ik mocht van mijn ouders thuis geen brommer hebben, zoals al mijn vrienden. Het werd dus een snorfiets. En toen ik kwam afgesnord, gingen ze me Snorre noemen. Maar ondertussen verzorg ik mijn snor. Een snorrenclub? Nee, dat is een excuus om pinten te gaan drinken. Maar het is het enige lichaamsdeel waar niemand mag aankomen. Het is niet te doen hoeveel mensen die willen aanraken.”
Sinds vorige zomer staat er nu ook vooraan een terras. “De mensen moeten nog wat hun weg vinden. Maar het is er mooi zitten. Sinds de lockdowns zie je ook een aantal klanten niet meer terug, de mensen hebben andere gewoontes aangekweekt. Biljarten is wel nog populair, maar lijkt nu wat verdrongen te worden door darts. Veel mensen hebben thuis een piekblok gehangen.”
Veel keus in de biljartkeus
Ook Snorre en Nancy biljarten mee. “We hebben zelfs een volledige damesploeg in competitie. Die spelen gewoon mee met de mannen, je zou er versteld van staan, mocht je tegen een van hen spelen.” Ook in de variaties aan biljartkeus is een groot aanbod. “Het is zoals bij een wielertoerist die een fiets van 5.000 euro heeft. Wie in competitie speelt, heeft vaak een keu die ruim 1.500 euro kost. Nu zijn de carbonfleches in, dat is het voorste deel van de keu die in carbon is gemaakt. Zelf speel ik nu met een keu van 250 euro, al heb ik ook duurdere.”
Het café is iedere dag open vanaf 16 uur, ook op dinsdag-, donderdag-, vrijdag- en zondagvoormiddag. “De koffie van het huis, zeg maar een verwenkoffie, is een van onze specialiteiten. We maken ook alles zelf: van verse soep over de picon tot smoothies. En in de zomer onze sangria. We hebben ook wat kleinere snacks.”
Chihuahua Fluffy
Maar het café heeft ook nog enkele attracties. “Zo is er Fluffy, onze chihuahua. Hij is erg graag gezien door de klanten. Wij wonen hier wat verderop in de Lendeleedsestraat. We brengen hem niet altijd mee, maar de klanten vragen er om als hij een tijdje niet mee is gekomen.”
Maar nog een speciaal huisdier heeft zijn plaats in café. “Zou ik mogen van mijn vrouw, ik zou slangen houden. Maar we zijn gestart met een kleine leguaan die maar bleef groeien. Ondertussen hebben we hier een groot terrarium ingericht. We hadden twee leguanen, waarvan de grootste wel anderhalve meter mat. Maar tijdens de lockdowns is de elektriciteit eens uitgevallen en kreeg ik daar geen melding van. De verwarming was dus uitgevallen en die diertjes zijn daar gevoelig aan. We zijn er dus eentje verloren, de kleinste leeft nog.”
Niet enkel kinderen, maar ook volwassenen gaan graag een kijkje nemen aan het terrarium. “Ik haal hem er soms uit. Je moet zeker als ze nog jong zijn er dagelijks mee bezig zijn om ze tam te houden. Maar vergeet niet dat ze een bek met 180 snijdende tandjes hebben… Dus aaien op eigen risico.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
