Café De Loskaai bevindt zich pal achter het station en sinds vijf jaar is Nathalie Eecloo daar de gewaardeerde waardin. En ze heeft zelfs goed nieuws te melden. “Mijn verloofde en ik gaan trouwen. En de geruchten dat ik geen café meer ga houden wil ik bij deze de kop indrukken.”
Nathalie Eecloo (46) groeide op in Aartrijke, maar hoewel ze geen band had met de horeca belandde ze er op haar 19de in en staat ze 27 jaar later nog achter de toog. “Ik ben direct van de schoolbanken begonnen in een brasserie in Zeebrugge. Ik heb diverse jaren in allerlei horecazaken gewerkt, ook in bekende zaken in Sluis zoals hotel-restaurant De Dikke van Dale en restaurant ’t Wapen van Sluis. Zelf ben ik dan in Oostburg met Hotel Du Commerce begonnen. Hoe ik in Zeeland beland ben? Ik hield daarvoor al van die streek en ging er al veel rondrijden.”
Voor Nathalie naar Tielt kwam, runde ze ook nog Brasserie Rustique in Kamperland, een dorp op het eiland Noord-Beveland aan het Veerse Meer in Nederland. “Dat was daar top in het vakantieseizoen, maar daarbuiten was het er heel doods. Daarom besloot ik mijn horecaverhaal verder te schrijven in eigen land. Ik had een zaak op het oog in Ichtegem. Dat was niet echt mijn ding, maar de eigenaar had wel iets voor mij… en dat was De Loskaai in Tielt. Mijn dochter zat hier al op school, maar voor het overige kende ik de stad niet.”
Nieuwe biljartclub
Nathalie is de mama van Lucas (22), Irene (21) en Andreas Verbeke (19). “Mijn dochter is al het huis uit, de zonen wonen hier nog. Toen ik hier startte in oktober 2017 stond de zaak na het overlijden van de vorige uitbaatster leeg. Het klantenbestand hebben we helemaal opnieuw moeten opbouwen.”
De meeste van mijn klanten komen van langs deze kant van de ijzers
Nathalie kende Tielt niet en Tielt kende Nathalie niet. “Maar na vijf jaar is daar toch wel verandering in gekomen. Al liggen wij natuurlijk niet in het centrum, maar achter het station. En dat maakt wel degelijk een verschil. Het is toch een spreekwoordelijke grens om te overschrijden. Natuurlijk heb ik wel mensen van aan de andere kant van het spoor, maar de meesten komen van langs deze kant van ‘de ijzers’. Iedereen is hier welkom uiteraard, maar ik schat dat 90 tot 95 procent van mijn klanten vaste klanten zijn. En uiteraard valt er al eens iemand weg die naar het rusthuis moet of zelfs door overlijden.”
Corona deed haar zaak uiteraard ook geen deugd. “De premies die we kregen volstonden nauwelijks, het was moeilijk om het hoofd boven water te houden. Maar we zijn er in geslaagd. Nu is alles weer op gang gekomen, maar het blijft niet makkelijk. Er staat nu nog één biljart, de andere hebben we naar ons zaaltje verhuisd om zo meer ruimte te creëren om aan de coronamaatregelen te voldoen. Maar sommige mensen blijven het moeilijk hebben om telkens hun CST te moeten tonen en haken dan ook af. Om maar te zwijgen van wat je soms naar je hoofd krijgt geslingerd.”
Het café beschikt dus over een (feest)zaaltje waar ook vergaderingen worden gehouden. BC Nathalie is de golfbiljartclub die in competitie treedt. “Zij spelen hun wedstrijden op vrijdagavond. Maar er is nu ook nog een nieuwe club in de maak waarmee we hier een interne competitie zullen afwerken. Er komen hier wel wat verenigingen vergaderen en de TAC Rally is hier een jaarlijkse hoogdag. Net als de koers die mee georganiseerd wordt door het Buurtcomité Over de Statie.” Dochter Irene was trouwens verkozen tot Sleutelfee, net toen in 2020 het land voor het eerst in lockdown ging. “Maar twee jaar later is de carnavalsstoet nog altijd niet uitgegaan.”
Andere voordeur
Het café heeft ook nog een weegbrug, maar die is in onbruik geraakt en wordt nu ingenomen door het terras. “Een groot zonneterras met zicht op het station. In de zomer zit je er tot 14 uur in de schaduw, nadat het warmste van de dag voorbij is, kun je van het avondzonnetje genieten. Men durft hier wel eens te blijven plakken. In het café zelf ook. Als er geen sluitingsuur is, ontstaan hier soms spontane feestjes die tot 2 of 3 uur duren.”
Aan de ramen van het café hangt ook wel wat nieuws geafficheerd. Eerst en vooral dat je de hoofdingang niet kan nemen. “Je moet langs de zijdeur binnenkomen, we wachten op een nieuwe voordeur”, lacht Nathalie. Maar ook de openingsuren veranderen. “We zijn nu twee volle dagen gesloten, op maandag en dinsdag. Alle andere dagen zijn we open van 10 uur tot sluitingstijd, op zondag gaan we zelfs nog een uurtje vroeger open. En schrijf maar in grote letters op dat ik nog een tijd zal doorgaan.”
Er werd al gesuggereerd dat Nathalie het voor bekeken zou houden. “Omdat ik ga trouwen, maar ik blijf gewoon op post hoor. Op vrijdag 18 februari stap ik in het huwelijksbootje met mijn verloofde Michael van Wiele. Hij is uit Zele afkomstig en is ambulancier in Dendermonde. Ons trouwfeest zal er eentje zijn in beperkte kring, daarna zijn we een weekje gesloten en vervolgens geven we een feestje voor onze klanten”, zegt Nathalie met blinkende ogen.
Café De Loskaai doet het dus vooral met klanten uit Tielt en omringende gemeenten. “En we kregen ook positieve commentaren toen we van pils konden veranderen. Nu serveren we Jupiler en Stella, en dat wordt toch geapprecieerd. En de mensen komen van heinde en verre voor mijn zelf gemaakte picon.”
Paard in café
Het café situeert zich in de Bedevaartstraat. “Maar bedevaarten naar hier worden niet georganiseerd, hoewel hier nu en dan mirakels gebeuren”, lacht de waardin. “Zo gebeurt het wel eens dat iemand hier gesteund door een kruk aankomt en die zonder kruk weer naar huis kan wandelen.” Vijf jaar De Loskaai zorgt al voor heel wat anekdotes. “Ik zal ooit mijn memoires kunnen schrijven.” En volgende anekdote zal zeker dat boek halen. “Een drietal jaar geleden stond hier plots een paard door onze deuropening te kijken. Het dier was uitgebroken en op hol geslagen op de sporen. Het was hier aan de overweg van het spoor geraakt. Gelukkig maar, want treinverkeer en een paard op het spoor gaat niet goed samen. Een koppel klanten van ons dat hier net arriveerde kon het paard in bedwang houden, de toegesnelde politie heeft dan een manege gecontacteerd om het dier te komen halen. Het was geen paard in de gang, maar een paard in het deurgat. We lachen er nog vaak om.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
