In café De Kluisberg nam met Sofie Bruneel (43) al de derde generatie het roer over. Maar ook pa Rudy en ma Martine zijn er nog altijd op post. Het café ademt ook koers en dat is er na de herinrichting nog meer aan te zien. En met Alec Segaert hebben ze er een nieuwe held.
Al 63 jaar zijn de Bruneels aan zet in café De Kluisberg. “Het café noemde al zo toen we hier onze intrek namen, op dat moment hadden we al een krantenronde. Die gaat al 65 jaar terug”, zegt pa Rudy Bruneel. “Het café heet De Kluisberg omdat je bij goed weer die ziet liggen. Als je in de juiste richting kijkt tenminste.”
Omer Bruneel en Maria Devoldere namen het al bestaande café over in de Heulsestraat. “Mijn vader deed de markten met kleren en maakte hier ruimte voor een kleerwinkel. En ernaast was nog een oude bakkerij. Het café vulde de rest van het pand. Ik was vier jaar toen we hier kwamen wonen. De krantenronde, die wij nu nog altijd doen, was al door mijn ouders opgestart. Het café ging toen vaak al om 6 of 7 uur open.”
Rudy Bruneel: Mijn ouders kregen een mentale krak toen mijn broer verongelukte
Maar het gezin werd ook getroffen door een grote tegenslag. “Mijn vijf jaar oudere broer Herman was pas 17 jaar toen hij hier voor de deur verongelukte. Met zijn Flandriabrommer ging hij op krantenronde toen hij gegrepen werd door een wagen. Hij overleed aan zijn verwondingen. Mijn moeder had het zien en horen gebeuren, ze had op slag last van spataders. Mijn vader heeft het nooit kunnen verwerken. Hij kon niet wenen, maar stortte zich helemaal op het werk. Tot 20 uur per dag, tot hij op zijn 62ste dood viel. Onze huisdokter Robert Carton uit Sint-Eloois-Winkel zie ik nog altijd naast hem zitten. Hij huilde om een goede vriend.”
Café bijna in brand
In 1978 trouwden Rudy Bruneel en Martine Rebry, maar ondertussen waren ze ook al binnen getreden in het ‘familiebedrijf’. “Aan de periode van mijn ouders hangen nog heel wat mooie verhalen vast. ‘Den dop’ was hier wat verderop, de mensen moesten hier komen stempelen en wij waren het laatste café voor den dop en het eerste erna. Volk dat dat op de been bracht, niet te doen. En ooit verkozen we hier de keizer van den dop. Hector werkte in het vlas en moest ieder jaar tijdelijk stempelen. Als keizer werd hij op een troon gezet en moeder had kalkoen klaar gemaakt. Hij verslikte zich in een beentje en voor de rest van zijn leven was gehakt het enige vlees dat hij door zijn keel kreeg.”
Sofie Bruneel: 16 jaar deed ik vooral Waalse markten met brood en boterkoeken
En als jonge gast had Rudy ooit een jukebox op de kop weten te tikken. “130.000 frank had ik daarvoor betaald, op mijn 18de een hele smak geld. Er stak toen een plaatje ’s Avonds als het kampvuur brandt van de Chico’s in. En we hadden een oude waston in het café gesleept en hadden een kampvuurtje gemaakt. We hebben de ton snel naar buiten moeten sleuren of het café was helemaal afgebrand.”
Maar anno 2022 is Sofie Bruneel (43) de waardin van het café. De mama van Nevine (10) nam in 2016 het roer over. “Ik heb altijd de markten gedaan, 16 jaar lang met Diksmuidse boterkoeken en brood. Voor mijn baas trok ik naar markten in de buurt van Charleroi, ik maakte dus lange dagen. Maar het waren ook toffe tijden, bij de Walen is de markt nog wat folklore en al van 6 uur was het daar druk. Maar na een tijdje had ik het wat gezien en gebeurde wat ik gezworen had nooit te doen: ik nam het café over.”
Wereldkampioen
Ondertussen wonen Rudy en Martine en Sofie elk op een appartement boven het café dat helemaal vernieuwd is. “En van de eerste lockdown hebben we gebruik gemaakt om het interieur van het café zelf helemaal te vernieuwen.” Een enorme foto van lokale wielerheld Alec Segaert siert nu de wand. Ook boven de toog hangen enkele (kleinere) foto’s van Alec en ook die van ‘wouldbe-wereldkampioen’ Lowie Scheldeman. Lowie is voorzitter van de Suzies en ook dat is weer een heel verhaal. “We zijn hier het officiële lokaal van de supportersclub van Alec, maar de jonge gasten hebben ook een eigen groepje. En de Suzies zijn vernoemd naar mij. Op een dag zijn ze me met Suzie beginnen aanspreken en nu doet de helft van het café dat.”
Er loopt momenteel een weddenschap met de spelers van KFC Lendelede
Vrijdag 4 februari start overigens de steunkaartenverkoop voor Alec Segaert. “Vorig jaar verkochten we er tegen de 300. Een kaart kost slechts 5 euro, de opbrengst geven we in de vorm van materiaal aan Alec. Maar in ruil krijgt iedereen die een lidkaart heeft de avond van een zege van Alec een gratis pint hier in het café. Het was vorig jaar een duur jaar”, lacht Rudy. “Maar wie die gratis pint komt drinken, blijft meestal voor meerdere. Dus is het toch niet slecht gezien.”
Ook met de spelers van KFC Lendelede heeft hij een goede verstandhouding. “Hebben ze niet gewonnen, dan krijgen ze chips. Bij winst krijgen ze warme hapjes of salami en kaas. Je moet die gasten ook wat motiveren. Ik heb trouwens momenteel een unieke weddenschap lopen. Als ze nog in de top vijf eindigen (ze staan nu negende op vier punten van de vijfde stek, red.) en zo de eindronde pakken, trakteer ik de hele ploeg op een barbecue en vier bakken bier. Lukt dat niet, dan trakteren zij ons op een etentje in ’t Prinsessenhof.” Goed onderhandeld, merken we op bij de keuze van het restaurant. “Het is daar net groot genoeg om mijn auto te zetten”, klinkt het gevat.
Nieuwe terrassen
Ooit koerste Rudy zelf en had hij een fanclub met 500 supporters, ook zoon Giovanni – die zopas 40 werd – reed nog bij de Groeninge Spurters waaraan ze in Lendelede nog warme herinneringen koesteren. En ook Sofie is door de wielermicrobe gebeten. “Wat wil je, ik heb hier nooit anders gezien.” Opgroeien deed ze met een ontluikende Tom Boonen en Stijn Devolder, zelf trok ze met een vriendin naar de Ronde van Spanje om het peloton voor te reizen. “En we verzorgden ook de merchandising voor Quick.Step op de zesdaagses.” En nu nog gaat veel van haar vakantie naar buitenlandse trips. “Ik heb het geluk gehad dat ik er ook quasi telkens bij was als Alec zijn mooiste zeges boekte. En hier thuis met mijn twee interimmers (doelt op haar ouders, red.) kan ik gelukkig op vervangers rekenen als ik er niet ben.”
De meeste mensen komen hier langs achter binnen
Café De Kluisberg herbergt als echt volkscafé ook enkele clubs. Er zijn de talrijke wielertoeristen die er halt houden. “Met de Kluisbergspurters en de Gidons hebben we twee vaste bendes.” En er is een kaartclub De Lukskes, genoemd naar de voorzitter. Judoclub Cobra heeft hier ook een uitvalsbasis en de voetballers van KFC Lendelede vallen ook vaak binnen. En er is hier een groot duivenlokaal: de Koninklijke Duivenwacht.”
In de lockdowns werd niet enkel het interieur vernieuwd, achteraan werden ook twee terrassen ingericht. “En parkeren doen de meeste mensen hier langs achter, de achterdeur gaat hier meer open dan de voordeur.”
Gekneld onder auto
Een sluitingsdag heeft het café niet. “Dat kunnen we omdat we ook nog onze krantenronde hebben. Mijn pa en ik doen elk onze helft van Lendelede, dat betekent dat we iedere dag om 3.30 uur uit de veren moeten.” Maar toen Sofie een jaar bezig was, raakte ze gekneld onder haar auto. “Mijn automatische handrem stond niet op, de wagen bolde achteruit en ik kwam vast te zitten. Een heftruck kwam me bevrijden en met de hulp van kine Lieven Vanfleteren ben ik vrij vlug hersteld. Maar het kon ook anders afgelopen zijn. Het aantal klanten op de krantenrondes daalt uiteraard, het is vooral nog een ouder publiek waar we dagbladen en De Weekbode aan huis brengen.”
Een klant gaf onlangs een trouwfeest voor de andere klanten
De combinatie met het café is niet te onderschatten. “Maar je raakt het gewend en wij zijn ook geen nachtcafé. In Lendelede heb je nog zes cafés en die hebben allemaal hun publiek. Bij ons komt jong en oud langs.”
Het café heeft ook een zaaltje en onlangs stapte daar een klant in het huwelijksbootje. “De man is uit Oost-Vlaanderen afkomstig en woont nu in Heule. Hij komt hier vaak, zegt niet veel en luistert vooral. Maar hij heeft na zijn trouwfeest voor zijn familie hier ook nog een feest voor de klanten gegeven. Mooi toch”, besluit Sofie, die zes jaar geleden de stap zette om de ouderlijke zaak over te nemen. “Eigenlijk met een klein hartje, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
