20 jaar geleden deed Caroline Decaesstecker (60) haar intrede in het horecaleven in Westrozebeke. Na al die jaren kent ze de gemeente en haar inwoners op haar duimpje. “Het is hier rustig en maar best ook. Ik zit ook graag in de ambiance, maar wie hier ruzie maakt vliegt aan de deur”, klinkt het.
Westrozebeke heeft naast twee frituren en twee bakkers ook nog twee cafés. Je kan je courage gaan indrinken bij ‘In de Versche Moed’, maar daarvoor moet je het al landelijker zoeken. Wie door het centrum rijdt, kan enkel nog terecht voor een pint bij ‘In Den Bottle’ langs de Dorpsweg. In het aanpalende pand was Klokke Roeland gevestigd en daar maakte Caroline haar horecadebuut in Westrozebeke.
Caroline is afkomstig uit Kortemark en hield 15 jaar lang een delicatessenzaak open in Ichtegem. “Mijn ouders hadden een eigen schrijnwerkerij”, duidt ze. In Kortemark stond ze twee jaar achter de toog in café Den Optimist, tot ze in 2002 in Klokke Roeland aan de slag ging. “Ik ben er een jaartje tussenuit geweest, maar het is dus al bijna 20 jaar dat ik café hou in deze gemeente.”
Het was Mikey Van Parijs die het vroegere café Den Engel kocht en er een andere naam aan gaf. “Ik heb jarenlang gewoon meegeholpen, nu is het eigenlijk andersom. Het gebouw is nog steeds eigendom van Mikey, maar ik run de zaak en Mikey die met pensioen is springt bij op drukke momenten.”
Vinkenzettingen
Maandag is de sluitingsdag, alle andere dagen van de week opent Caroline al om 9 uur de deuren. “En je ziet wel, er zit hier ook meteen volk”, zegt ze bij ons ochtendlijk bezoek. “Vooral tijdens de week zijn we een echt dagcafé. We blijven doorlopend open en in de namiddag zit het hier soms letterlijk vol. Veel mensen komen hier een koffietje drinken, ook vaak mensen van buiten de gemeente. Tijdens de week kan ik rond 23 uur sluiten, in het weekend is dat meestal al een uurtje na middernacht.”
Op dinsdagavond en zondagmiddag wordt er ook gekaart in het café. In Den Bottle is ook het lokaal van de vinkenvereniging de Koninklijke Vijverbosvink. “We klagen niet, maar je ziet toch dat na corona het vooral ook ’s avonds wat minder druk is. Mij niet gelaten, ik heb al wat jaren op de teller en ik werk nog 100 uur per week, dat is ruim voldoende zeker?”
Caroline krijgt assistentie van Mikey, maar runt voor het overige de zaak in haar eentje. “En onze specialiteiten als picon, gluhwein en sangria maak ik zelf. Ja, ook het fruit voor de sangria snij ik allemaal zelf. Maar de klanten appreciëren die specialiteiten dan ook.”
Het café heeft ook vooraan en achteraan een terras. “Dat achteraan is mijn favoriete, dan moet ik niet op en neer”, lacht Caroline. “Vooraan moet je telkens de trapjes nemen naar buiten, als je dat een paar honderd keer per dag moet doen… Zelfs de jonge gasten die komen helpen in het kermisweekend gaven toe dat dat in de benen kruipt.”
Evangelische kerk
Maar het terras is een voltreffer, vooral omdat er ook veel fietsers passeren over de heuvelrug waar het dorp zich op bevindt. Ook de kerk is nabij, maar de tijd dat begrafenissen of huwelijken volk naar het café brachten, is voorbij. “Mikey heeft de zaal naast het café verkocht aan de evangelische kerk. Op zaterdag zijn er daar activiteiten voor de jongeren, op zondag hebben ze een dienst. En daar komen wel nog een 50-tal mensen op af.”
Westrozebeke is een gemeente van exact tien vierkante kilometer groot, met net iets meer dan 2.000 inwoners. Maar de gemeente heeft ook grote bedrijven als Westvlees, Greenyard en Willaert. “Maar de tijd dat het personeel daarvan afzakte naar het café, is ook al voorbij. Vroeger kwamen ze nog van Westvlees in hun werkpak een pintje of koffie drinken. Ik heb me altijd laten vertellen dat Den Engel en Klokke Roeland zich op die manier rijk hebben geboerd”, vertelt Caroline. “Maar nu zien we daar geen werkmensen meer van. Zelf heb ik iedere dag mijn volk. Uitschieter is Westrozebeke Kermis (dit jaar van 16 tot 25 juli, red.). Goed voor twee kermisweekends en ook drie koersen. Straks zal ik mijn dubbel terras niet kunnen uitzetten, na Paasmaandag gaat de baan hier open. En die moet klaar zijn tegen de koers.”
Vijf kleinkinderen
Dat het aantal volkscafés vermindert, dat verwondert Caroline niet. “Die prijzen van gas en elektriciteit swingen de pan uit, ook de waterfactuur loopt elk jaar hoger op. En wij vragen hier maar 1,60 euro voor een pintje. Veel hoger kunnen wij niet gaan. In Staden vraagt men op de markt al twee euro, bij ons moet je daar niet mee afkomen. Naast het gewone pintje zijn de courante streekbieren hier ook goed in trek.”
Twee euro voor een pint zoals op de markt in Staden: daar moeten we hier niet mee afkomen
Caroline is de mama van een dochter en drie zonen. “En ondertussen ook al ma van vijf schatten van kleinkinderen”, voegt ze er al snel aan toe. “Opvolging? Mijn oudste kleinkinderen helpen al graag eens als ze op bezoek zijn. Maar mijn kinderen hebben professioneel elk hun eigen weg gevonden. Het zijn harde werkers, maar de zotte uren die ik doe, raad ik hen niet aan. Zelf hoop ik het nog zo lang te doen als de gezondheid het toelaat.”
De waardin heeft ook een goede band met haar klanten. “Ze kunnen veel bij mij kwijt. We lachen hier graag ook eens. En op zondagavond zou de muziek al eens wat luider gaan en wordt er gedanst. Er is maar één ding waar ik niet tegen kan en dat zijn ruziestokers. Discussiëren mag en van mening verschillen is logisch, maar wie hier ruzie zoekt vliegt meteen aan de deur. Ja, de mensen schrikken dan soms dat ik erg kordaat kan zijn”, lacht ze.
Volgende week: café Aubisque in Izegem.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
