Café De Nieuwe Muide in de Aalterstraat, pal tegenover de brandweerkazerne, staat al twee jaar over te nemen. “Maar ondertussen doen wij met goesting verder”, zegt Franc Vanoost die ook nog een taxibedrijf runt.
Ook de nieuwe coronamaatregelen lieten zich gevoelen in café De Nieuwe Muide. “Het Barbarafeest van de pompiers en de uitbetaling van de duiven gingen niet door. Ook de souper is afgelast. Het ziet er niet goed uit”, zegt uitbater Franc Vanoost als we hem gewoon vragen hoe het gaat.
De Nieuwe Muide wordt al 18 jaar gerund door Franc – jawel met een c – Vanoost (61) en Galina Melik (60). Samen met zijn uit Oekraïne afkomstige vrouw is hij de papa van Olga. Met haar gezin woont dochterlief, ondertussen mama van kleinzoon Xander (3), in Deinze.
De Nieuwe Muide is een opvallende naam voor een café, een kleine zoektocht leert ons dat ‘muide’ eigenlijk monding betekent. Maar de patron komt met een veel simpelere uitleg op de proppen. “De man die hier het café stichtte, was vroeger de uitbater van De Oude Muide aan het oude voetbalveld en toen hij verhuisde, werd dat hier De Nieuwe Muide.” Ver hoef je het soms niet te zoeken natuurlijk. Voor het café prijkt ook een molen. “Een verwijzing naar molendorp Ruiselede, maar ook naar onze toekomst. We hebben al een appartement gekocht in de Molenstraat in Wielsbeke, waar we straks van onze oude dag zullen genieten. Nu wonen we nog hier, maar tijdens de lockdowns hebben we al veel op ons appartement gezeten.”
Aflopend contract
In maart 2023 loopt het huurcontract met brouwerij Haacht af en dat zal door Franc en Galina niet verlengd worden. Maar het opschrift ‘handel over te nemen’ verraadt dat kandidaten zich eerder mogen melden. “Er is wel al nu en dan eens iemand komen kijken. Maar de jongste twee jaar stond vooral in het teken van corona en dan raak je het niet aan de straatstenen kwijt. Maar het is niet zo dat wij hier tegen onze goesting open houden. We zien wel wat of wie op ons pad komt.”
Mijn ma was 39 toen ze me baarde; ik was gemaakt met de hand zei mijn vader
Franc, die opgroeide op Nieuwenhove (Waregem), is slager van opleiding en oefende die job ook 30 jaar uit. “Ik werkte al die tijd in loondienst. Maar door voortdurend in koude temperaturen te moeten werken, kreeg ik last van mijn gewrichten. Mijn ouders hebben in Bissegem ook even een café gehad, ’t Volkshuis. Ik was toen 14 jaar en hielp daar met mijn ma. Café houden interesseerde mijn vader niet echt.”
Het was zijn job als beenhouwer die Franc op het spoor bracht van De Nieuwe Muide. “Ik had mijn uitvalsbasis in Huis Maria Hulste, maar moest hier soms ook in de vestiging in Ruiselede bijspringen. En zo zag ik dat de zaak hier toen over te nemen stond.”
Franc kon ook nooit goed stil zitten. Dankzij een klant reed hij al enkele voor een baas met een taxi rond, in 2018 startte hij zelf met Shuttle Service West. “Ik heb nu eigen wagens en werk met enkele mensen die voor mij rijden. Voor 85 procent gaat dat om luchthavenvervoer, mensen dus op en af naar Zaventem, Charleroi, Luik of Oostende voeren, maar ook soms Schiphol of Parijs. Ook die business heeft een tijdlang stil gelegen, de mensen mochten niet meer reizen. En ook niet meer feesten. Ik breng ook vaak nog mensen veilig thuis na een feestje. We doen dat 7/7 en 24/24, niet te onderschatten, omdat het veel nachtelijke uren zijn. Ik rij zelf enorm graag met de auto, anders hou je dat ook niet vol met het verkeer dat we nu kennen. Zelf heb ik jaarlijks toch zo’n 200.000 km op de teller. Maar het is net als café houden een sociale job, de mensen vertellen graag. En meestal zijn ze ook content: ze vertrekken op reis of keren terug van een vakantie. Maar ik moet ook wel eens een ceo vervoeren, die mensen zijn in de auto vaak aan het werk. Je hebt wel snel in het snotje wie je voor je hebt en wie graag babbelt of liever met rust wordt gelaten. Ondertussen heb ik ook een zaak in Merelbeke overgenomen, waardoor we ook in die regio nog meer klanten hebben.”
Meer in taxi dan thuis
Terwijl Franc dus vaak met een van zijn wagens – een Vito en twee BMW-breaks – de hort op is, is Galina altijd op post om het café open te houden. “Soms ben ik meer de baan op dan dat ik thuis ben.” Galina staat bekend om het bereiden van lekkere, verse sangria. “In de zomer hebben we hier ons terras voor de deur, buiten heb ik ook wat luidsprekers geïnstalleerd om daar wat muziek te hebben. En de sangria van Galina wordt enorm gesmaakt.”
Het café leunt ook nog op de verenigingen. “Vooral Reisduif De Zwaluw, twee maatschappijen die hier zijn samen gekomen, brengt hier veel volk op de been. Je mag gerust schrijven dat het café nog draait op het duivenspel. Het inkorven gebeurt hier, de uitbetalingen… En we hebben ervoor gezorgd dat die duivenmelkers altijd eens moeten binnenkomen, anders gebruiken sommigen dit café gewoon als rotonde en rijden ze op en af. In het begin waren ze nog met 180, nu iets meer dan de helft. We hebben hier ook nog hanenkraaiers, maar de vinkeniers zijn dan weer vertrokken naar ’t Fonteintje.”
Gezellige mensen
Maar in De Nieuwe Muide hebben ze ook hun trouwe dagelijkse klanten. “Zeker en vast. Maar vooral een toch iets ouder publiek. Jonge gasten zien we hier niet. Die zitten meestal in ’t Fonteintje. Het caféleven in Ruiselede”, zucht Franc. “Ik weet ook niet waar het zal eindigen. Veel volkscafés zijn er alleszins niet meer. De mentaliteit bij de mensen is veranderd en daar heeft de pandemie ook geen deugd aan gedaan. We moeten nu ook voortdurend het CST controleren. We doen wat we moeten doen, maar we zijn geen politie.”
Franc en Galina waren dus nieuw in Ruiselede toen ze 18 jaar geleden in De Nieuwe Muide begonnen. “Ik kende hier een beetje volk, nu ken ik half het dorp. Hier wonen vooral gezellige mensen. In ons café hebben we ook weinig tot geen miserie gehad. Maar in Ruiselede moet je ook niet speciaal doen. Keep it simple. We hebben nog geprobeerd croques, spaghetti, verse soep… aan te bieden. Dat werkte niet Een simpele pint, daarvoor komen de meesten hier. En voor een gezellige babbel. Uiteraard hebben we hier ook al veel leute gehad. Zeker als die duivenpieten hier hun verhalen van vroeger boven halen.”
Mama net geen 100
In de winter is het café op dinsdag en woensdag gesloten, in de zomer enkel op dinsdag. “In de morgen zijn we al open vanaf 8 uur tot om 12.30 uur, in de namiddag van 15 tot 19 uur, maar in het weekend loopt dat ’s avonds uit natuurlijk. De tv staat hier ook altijd op als er koers of voetbal is. En ik hou hier zelf het klassement van eerste klasse bij. Hier wordt het meest voor Club Brugge gesupporterd, maar er komt hier van alles binnen”, lacht Franc, die ondertussen ook met enkele klanten grapt en grolt. “We hebben hier mensen leren kennen met wie we zeker contact zullen houden eens we gestopt zijn. Ik heb het voordeel dat ik het goed kan uitleggen, zo raak je makkelijk aan de praat. In mijn taxi of hier aan de toog. En soms moet je hier ook wat voor psycholoog spelen. En het nieuws komt ook vanzelf naar ons toe, de mensen komen het vertellen. Al moet je het best nog eens dubbelchecken. In Ruiselede heb ik soms de indruk dat je tot vier keer kan sterven. We hebben hier nog mensen voor de deur zien passeren die net dood waren verklaard.”
Twee jaar geleden overleed de mama van Franc, Lidie Vandendriessche, in het Ruiseleedse rusthuis. “Ze verbleef hier al tien jaar, zo hadden we haar dicht bij ons. Mijn moeder was ook erg sociaal en ze kende ondertussen ook wel wat mensen in Ruiselede, uiteraard mensen die vaak in het rusthuis kwamen. Dit jaar zou ze op 27 augustus 100 jaar geworden zijn, maar eind 2020 is ze gegaan. Corona of niet, haar tijd was gekomen. Ik was ook enige zoon en mijn moeder was al 39 jaar toen ze me baarde. Mijn vader heeft altijd gezegd dat ik handwerk was, dat het daarom zo lang geduurd had. We zullen hem maar geloven”, knipoogt Franc.
Het volkscafé
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
