13 jaar geleden zetten Philip Plets en Kristien Bagein hun schouders onder Café De Gilde. Het koppel uit Meulebeke is nu niet meer weg te denken uit Rumbeke. “We hebben hier al veel vrienden gemaakt en veel lief en leed gedeeld.”
Philip Plets viert zaterdag 7 augustus zijn 60ste verjaardag. Met zijn partner Kristien Bagein (59) vormt hij nu al 13 jaar de tandem die Café De Gilde weer op de kaart zette. Ze hebben in totaal drie dochters en ondertussen ook al drie kleinkinderen. Maar hoe kwam een Meulebeeks koppel nu in Rumbeke terecht? “Kristien had nog De Gilde in Meulebeke open gehouden en zo kenden we ook José Debels. En die wist dat het café hier in Rumbeke een andere uitbater zocht. Ik kende het café al, ik kwam hier vroeger biljarten. Kristien hield eerst de boot wat af, maar uiteindelijk hebben we de uitdaging toch aanvaard. De Gilde in Rumbeke is nog een van de weinige die eigendom is van de coöperatieve. Er gaan hier dan ook nog heel wat syndicale vergaderingen door.”
De kennismaking met Rumbeke verliep ook vlot. “We waren hier op de afscheidsavond van vorige uitbaters Roland en Christine. De klanten wisten niet dat wij de nieuwe waren en toen ik een plasje ging maken, stond er een klant naast mij. Ik maakte me bekend en binnen de kortste keren wist heel ’t café wie we waren.”
Darts in de lift
Het verenigingsleven speelt in Café De Gilde een belangrijke rol. “Maar dat hebben we zelf wat weer op gang moeten trekken. We hebben daarvoor ook enkele investeringen gedaan. Zo hebben we boven een zaaltje waar er competitie darts kan worden gespeeld. En de Winterbroeders schieten er zelfs op de liggende wip. Daarvoor is onze bovenverdieping speciaal ingericht. In de zomer schiet men naar de staande wip aan Sterrebos.”
De Gilde is overigens ook de thuishaven van nog heel wat clubs. De Gilde Pikkers spelen darts in interclubcompetitie, de Gildesmitters gooien hun darts in het café zelf. “Die laatste club heeft een 50-tal leden. Eén keer per maand komen ze samen, gooien ze elk 15 pijltjes en wie de hoogste score totaliseert, is de winnaar van de maand.” De vroegere minivoetbalploeg houdt het nu overigens ook op darts (en een pintje), er wordt carombole gespeeld op de biljart en De Gilde is ook het lokaal van RLV en TBR. Er is een spaarclub en er wordt ook op de Lotto gespeeld.
Philip ging al snel na de opening in de keuken staan en bereidde gerechtjes voor de grote en kleine honger. “We zijn zeker geen restaurant, maar een eet- en sfeercafé. De keuken was mijn terrein, maar door de coronaregels zagen we ons eigenlijk gedwongen om een kok in dienst te nemen. Tijdens de lockdowns konden we zo ook takeaway organiseren.”
Kristien en Philippe zijn al 13 jaar bezig en hadden dus al een buffer opgebouwd. “Maar dat is ons spaargeld dat we liever voor later hadden gehouden. Ik geef ook toe dat ik er op bepaalde momenten in de lockdown slecht aan toe was. Ik liep met mijn kop naar beneden, ik kon wel wenen”, zegt Kristien. Ook het cliënteel werd niet gespaard. “We verloren zelf familie, maar ook enkele klanten”, wijzen ze naar de rouwprentjes achter de toog. Onder meer wijkagent Marc Bossu en de door iedereen geliefde Geert Vermander (die verongelukte) staan er tussen.
De band met de klanten is in De Gilde ook uniek. “Het zijn vaak vrienden geworden. In die 13 jaar hebben we nog geen vijf mensen de deur moeten wijzen. En ons vast cliënteel steekt hier letterlijk mee de handen uit de mouwen als er iets moet gebeuren. Van de grote kuis tot het afbreken van tenten bij stormweer, het gebeurt hier allemaal spontaan. En als er hier iets moet gebeuren door een vakman, dan is dat meestal iemand uit ons klantenbestand.”
De Gilde is weer het volkscafé van weleer. Er zijn natuurlijk enkele hoogdagen in het jaar, waarvan er net eentje achter de rug is: de kermis. “De kerstmarkt is telkens een topper. We organiseren ook zelf een nieuwjaarsreceptie en een paasfuif. En normaal speelt tijdens de kermis de huis-dj het café plat, er wordt gedanst tot in de vroege uurtjes. Wij op de toog, de klanten op de tafels en de vensterbanken. Toch voor corona.”
Corona was ook niet de eerste harde dobber voor het koppel. “In 2010 werd het rookverbod voor eetgelegenheden ingevoerd. Omdat 85 procent van onze klanten roken, besloten we om toen geen eten meer te geven. We verkochten toen zelfs ons keukenmateriaal, maar een half jaar later mocht ook niet meer in het café zelf gerookt worden. Uiteindelijk besloten we opnieuw eten te serveren, maar we mochten wel opnieuw onze keuken van materiaal voorzien. Roken gebeurt hier nu buiten voor de deur.”
Grote en kleine voeten
Kristien en Philip zijn zich ook terdege bewust van de sociale functie van hun café. “Café houden is meer dan pintjes tappen alleen. Er wordt hier heel veel gelachen. Er wordt wel eens een steek onder water gegeven. Ik doe daar ook aan mee, maar als ik er eentje geef, krijg ik er gegarandeerd 30 terug. We zijn ook vaak een luisterend oor voor onze klanten. Ook in de lockdowns stonden we nog vaak in contact met hen. Zo hebben we een klant die ernstig ziek is, maar die bel ik vaak eens op. Dan babbelen we gewoon eens, de mensen hebben daar deugd van.”
Iedereen is welkom in De Gilde en soms komen de klanten van een stuk buiten Rumbeke. “Op reis leerden we mensen kennen waar we echt mee bevriend zijn geworden, dus die steken hier soms over uit Antwerpen en Limburg. Ook mensen van iets verder die hun inkopen doen bij Schoenen Vanluechene, voor de grote en kleine maten, komen hier vaak iets drinken. Dat hoort bij hun uitstap. En ook de hondenbaasjes weten ons te appreciëren. De dieren krijgen hier een hondensnoepje en die beestjes weten dat maar al te goed. Er is ook een koppel dat hier kruiswoordraadsels komt invullen en andere klanten behoren al letterlijk tot het meubilair, die zullen zelfs in de overname zitten. Onze barkrukken zijn trouwens kapot van het vele ontsmetten. Gelukkig kunnen we die dankzij de horecasteun van de stad opnieuw laten bekleden.”
In De Gilde werd ooit een Australian Christmas Party georganiseerd. “Toen stonden we op onze teenslippers in de sneeuw te dansen.” En als de Rode Duivels spelen dan is de dresscode tricolore en wordt er opgebouwd volgens een vast concept. “Bij de eerste match krijgen de klanten een pakje friet, de tweede match komt daar een frikandel bovenop. En zo gaat dat voort. Tegen de finale is het dan de bedoeling steak met friet te serveren, maar ook dit jaar haalden we die niet. Afspraak nu voor het WK in 2022.”
Volgende week: Platte Tube.
Het volkscafé
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
