23 jaar was Claude Verbeke schilder van beroep tot hij besloot zijn oude droom – een café uitbaten – te realiseren. Ondertussen runt hij samen met zijn echtgenote Veerle Samyn al vijf jaar dorpscafé Den Uil. “Het is beter uitgedraaid dan we ooit hadden durven vermoeden.”
Claude Verbeke (49) was schilder in de Sint-Jozefskliniek in Izegem, maar bijna vijf jaar geleden zag hij de mogelijkheid om een andere uitdaging aan te gaan. “Dorpscafé Den Uil bestaat al ruim 100 jaar. We konden de zaak overnemen van de vorige uitbaatster en konden de meeste klandizie ook aan boord houden. We zijn gestart op 1 april 2017. Mijn echtgenote Veerle (47) ging nog uit werken, maar hielp al die zomer van 2017 in haar vakantie en daarna merkten we dat het niet te doen was om hier in mijn eentje de zaak draaiende te houden. Het was een succes, het overtrof onze stoutste verwachtingen.”
Kolleschieten is een oude volkssport, maar jong en oud doen het samen
Claude, wiens zus Charlotte met haar man Dries Vanhecke in Ardooie het Bockorcafé open houdt, speelde zelf lang voetbal en minivoetbal tot een blessure hem tot stoppen noopte. Maar hij had al een grote kennissenkring uitgebouwd. “Als café moet je het hebben van de verenigingen. Uiteraard hebben we hier ook de gaande man, mensen die gewoon graag iets komen drinken. Maar al die verenigingen zorgen ervoor dat de leden sowieso naar je café komen. Enkele minivoetbalteams hebben hier hun lokaal en ook liefhebbersploeg STM-sjotters en ondertussen hebben we er ook al een zaalvoetbalploeg bij. Den Derden Time heten ze en die komen ze hier spenderen.”
Van petanque tot pieken
Maar in Den Uil huist ook wel een heel speciale club. “Onze kolleschieters. Een oude volkssport waarbij je met een schijf naar een staaf moet gooien waar munten op liggen. Ondertussen hebben ook heel wat jongere mensen zich lid gemaakt en krijgt de club dus ook nieuw bloed. Dat kolleschieten gebeurt achter het café, daar is ook een petanqueterrein waar onze petanqueclub huist. Terwijl de kolleschieters werken met een competitie en een klassement organiseren de petanquers meer tornooien waarop je los kunt intekenen.”
De eindwinnaar van onze voetbalpronostiek gaat naar huis met 2.500 euro, niet mis toch
De petanqueclub heet d’Uile-smitters, de dartsclub die ondertussen ook al floreert De Piekers. Ook een spaarkas met 40 vakjes draait goed. “Er is al geopperd geweest om een tweede spaarkas te hangen, maar die boot houden we nog even af. Maar als er een lid wegvalt, dan komt er meteen iemand nieuw in de plaats bij d’Uilespaarders. De boksfitclub die hier vroeger in het zaaltje trainde, is nu verhuisd naar de sporthal, maar ze blijven na hun sportsessie wel naar hier komen. We hebben ook nog een wielertoeristenclub. Onze zaal hebben we wat opgeknapt, waardoor daar vergaderingen kunnen doorgaan en afgelopen weekend was er daar nu kaarting. Onze kaartclub heet d’Uilekaarters.”
Unieke koerspronostiek
Als voetbalfan introduceerde Claude ook een voetbalpronostiek. “Ondertussen hebben we al 175 leden en tellen we 40 speelweken. De inleg per week is drie euro. We pronostieken op de matchen in de Jupiler Pro League en afgelopen weekend op interlands. We vullen dat dan vaak aan met internationale topwedstrijden en matchen van pakweg KVC Ardooie of andere ploegen uit de buurt. Spelen kan tot vrijdagavond, maar het is op zaterdag een huzarenwerkje om al die data in te geven. Die komen in een Excel-bestand die dan meteen ook naar iedereen wordt uitgestuurd. Zo zie je ook hoe ‘de concurrentie’ gespeeld heeft. De helft van de inleg gaat naar de weekwinnaar, op het eind van het seizoen krijgen de eerste twintig nog een geldprijs en ook onder de verliezers worden prijzen verloot. De eindwinnaar gaat naar huis met 2.500 euro, dat is al de moeite. Het is een leuk systeem en de mensen zijn er content mee. Het leeft ook enorm, het is niet te doen hoe sommigen daar mee bezig zijn.”
Op Koolskamp Koers is het hier tot een gat in ‘vulle slunse’
En recent deed ook de koerspronostiek de intrede in Den Uil. “We wilden het wat anders aanpakken dan wat er in andere cafés gebeurt. Wij zetten telkens drie renners van een gelijk niveau naast elkaar, voor Milaan-San Remo pakweg Van Aert, Pogacar en Ewan. En dan moet je aangeven wie van die drie het eerst over de meet bolt. We maken zo heel wat van die trio’s van coureurs en wie het meest punten scoort, is uiteraard de winnaar.”
Koolskamp Koers
Op woensdag is het café gesloten, op de weekdagen openen Claude en Veerle om 16 uur. “Maar op vrijdag, zaterdag en zondag zijn we al van ’s morgens open. In het weekend is dat doorlopend en ze durven het hier nogal lang trekken. Ik had gedacht dat het verplichte sluitingsuur iedereen weer wat vroeger naar huis zou doen gaan, maar onze klanten hebben de oude gewoontes opgepikt. Een taakverdeling hebben Veerle en ik niet echt, maar ik sluit wel altijd af. En Veerle is hier dan ’s morgens weer op post. Het is hard werken, enkel op heel drukke momenten doen we een beroep op een jobstudent.”
Mijn vrouw zag het niet zitten om café te houden, maar nu komen er allicht al meer klanten voor haar als voor mij
De verenigingen zorgen ervoor dat er altijd veel volk aanwezig is in het café, maar dé dag van het jaar is toch wel Koolskamp Koers. “Dat is hier dan een zotte bedoening. We zetten dan een tent op de parking voor onze deur en dan geven ze tot drie uur ’s nachts slunse. Heel wat Koolskampenaars kijken een heel jaar uit naar die dag, maar sommigen herinneren er zich nadien niet veel meer van”, lacht Claude. “We hadden hier nog een klant die al flink boven zijn theewater was en maar niet naar huis wilde. Hij zat aan de toog en er stond een kaars voor hem. Die wou hij uitblazen, met als resultaat dat hij helemaal vol kaarsvet hing. Na zo’n dag herken je ook ons café niet meer, het staat dan letterlijk onder het bier. Het weekend nadien blijven we dan ook gesloten.”
Mobiele tv
Corona was ook een harde dobber voor Claude en Veerle. “Samen met mijn zus hebben we ons dan gericht op het serveren van afhaalmaaltijden. Maar ondertussen hebben we hier ook achteraan een terras gecreëerd en mochten we van de gemeente vooraan uitbreiden. Koers en voetbal worden hier op tv getoond, we hebben zelfs een mobiele tv die we achteraan op het terras kunnen plaatsen.”
Het vijfjarig bestaan zullen we in het weekend van 8, 9 en 10 juli vieren
Dorpscafé Den Uil is een echt pintencafé. “En we serveren wat boogvulderkes zoals een croque of frituurhapjes.” Zoon Seppe (22) is ondertussen in de voetstappen van zijn vader gestapt als (zelfstandig) schilder. “Mijn vrouw zag het niet echt zitten om café te houden, maar ondertussen komen er wellicht al meer mensen voor haar dan voor mij naar hier”, lacht Claude. “We werken nu dag in, dag uit samen. We zijn al 26 jaar getrouwd, dan kun je al wat van elkaar verdragen.”
Feest vijf jaar Den Uil
Den Uil blijft de hele zomer open. “Wij nemen eind mei onze vakantie en ook in de kerstperiode sluiten we even. Dat is wel eens nodig om op adem te komen. De verenigingen liggen dan stil en er is ook minder volk.”
Op vrijdag 1 april is het vijf jaar dat Claude het gezicht werd van dorpscafé Den Uil. “Dat zullen we zeker vieren, op 8, 9 en 10 juli. We zullen het wat ophangen aan onze verenigingen met op zaterdag kolleschieten en op zondag petanque. Er komt ook een ‘top 100’ waarbij de klanten een formulier kunnen invullen met hun favoriete muziek. We zullen er een leuk weekend van maken.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
