Café ‘In de zoete inval’ in Oostduinkerke bestaat 100 jaar: “Jammer dat er nog zo weinig bruine kroegen zijn”

Café ‘In de zoete inval’ in Oostduinkerke, op weg richting Nieuwpoort, bestaat een eeuw. Van grootvader Amandus ‘Mang’ Vanbillemont naar vader Roland en nu zoon Xavier en zijn vrouw: hun gemeenschappelijke deler is de liefde voor het paard en de mens in al zijn soorten. “Hier wordt nog gebabbeld met elkaar terwijl het bier uit de tapkraan vloeit”, mijmert Roland. Dat geplande fietspad voor de deur ziet hij echter niet zitten.

Café ‘In de zoete inval’ ligt in de bocht langs de Nieuwpoortsteenweg in Oostduinkerke. Al honderd jaar worden er frisse pinten getapt achter de witgekalkte gevel. De vloer ligt er al een eeuw en ook de houten stoelen en tafels staan er al generatieslang. De buzestove zorgt voor warmte op koude winterdagen. De veertienjarige teckel Inca is er de mascotte. Aan de muren hangen visnetten. Naast de radio uit de jaren vijftig en vlakbij ‘hete’ vakantiekaartjes staat het ludieke bordje ‘Rue de la soif’, gekregen van een klant. Hippe tapasplanken of een ruime wijnkaart vind je er niet. Het is alsof de tijd er is blijven stilstaan en dat is net waarom jong en oud, arbeider en zaakvoerder, er zijn weg vindt.

Pintjescafé

“Het is jammer dat er nog zo weinig bruine kroegen zijn”, neemt Roland Vanbillemont (76) plaats op de barkruk. Er gaat geen week voorbij of hij komt een pint pakken bij zijn zoon Xavier (51) en schoondochter Valerie Courdain (50). “Het doet me zoveel deugd om een Vanbillemont achter de toog te zien. En zijn vrouwtje, die ooit beweerde nooit in een café te werken, is nu de beste barvrouw die je je kan inbeelden”, klinkt Roland geëmotioneerd.

Het verhaal van het bekende café begint in 1923 bij Jules Maerten. Arbeiders van de intussen gesloten Nieuwpoortse steenbakkerij kwamen er na een dag hard labeur graag vooraleer ze huiswaarts keerden. “Mijn papa Mang was kolenhandelaar. We woonden niet ver van ‘In de zoete inval’. Toen mijn ouders uiteindelijk de eigenaar konden overtuigen om het café aan hen te verkopen, kwam een Vanbillemont achter de toog. We spreken van 1956”, vertelt Roland. Het was vooral zijn moeder Maria Vermeulen die er elke dag vanaf 8 uur was tot de laatste klant de deur dichttrok. “Als pa niet met zijn kolen onderweg was, zat hij op zijn paard. Zijn garnalen verkocht hij in het café. De klanten wisten dat heel goed.”

“Er hangt hier nog altijd een gemoedelijke sfeer”

Mang en Roland waren twee handen op één buik. Als klein ventje ging hij met zijn pa naar zee. Jaren was Roland actief in de visserij en scheepsvaart, maar begin jaren negentig volgde hij zijn ouders op in het café. “We hebben altijd een ‘schone zaak’ gehad zonder dronkaards of herrieschoppers. Nog steeds hangt er een gemoedelijke sfeer. Je komt naar hier om mensen te ontmoeten en om te babbelen. Een echt ‘pintjescafé’ waar aannemers hun projecten bespreken en de werkmens een kaartje legt of een spelletje darts speelt. Ook de jeugd komt er graag. Studentenclub Moeder Peerdevisser, met studenten van de kust die in Gent studeren, hebben ons café als uitvalsbasis. De naam ‘In de zoete inval’ is ons op het lijf geschreven.”

Roland heeft vijf kinderen. Dat net Xavier en zijn vrouw het café in 2008 hebben overgenomen, betekent veel voor de Koksijdse ereburger. “Van zijn twaalf jaar ging Xavier met Mang mee naar zee. Hij gaf zijn grootvader behulpzaam een duw aan zijn kont om hem op het paard te krijgen (lacht). Met Xavier staat er een derde generatie Vanbillemont, maar ook opnieuw een paardenvisser, aan het roer. Twee tot drie keer per week kom ik nog langs. Het voelt telkens als thuiskomen. Dagelijks ga ik naar de paarden. Xaviers paard staat trouwens op stal op de koer van het café zoals dat al altijd geweest is. Het jaar dat mijn zoon de zaak overnam, ben ik niet alleen gestopt als cafébaas, maar ook als paardenvisser. De zee blijft echter in mijn hart zitten.”

Vanbillemont is de gemeente dankbaar voor de steun voor de paardenvissers, maar is ook kritisch. “Dat er een fietspad komt in de Nieuwpoortsteenweg voor onze zaak is een domper. Daardoor zullen er parkeerplaatsen sneuvelen en dat is zonde.”

De Nieuwpoortsteenweg is tussen de Hof ter Hillestraat en de Karthuizerstraat trouwens dicht. De werken zouden tegen de zomer van volgend jaar afgerond moeten zijn. Er is een omleiding via de Toekomstlaan, de Veurnekeiweg en de Kinderlaan. Fietsers rijden om via de de Polderstraat.

Hulde

Zaterdag werd de familie Vanbillemont in het gemeentehuis van Koksijde ontvangen voor een officiële hulde. Zondag was het kermis op Groenedijk, zoals het gehucht heet waar ‘In de zoete inval’ is gevestigd. Dan bakte Roland na vijftien jaar voor de laatste keer vis.

(Gudrun Steen)