Günther Denoo en Els Masschelein zijn al 6,5 jaar de uitbaters van café ‘t Mandeken op het Zwevezeelse Marktplein. Café houden doen ze met een missie: “Iedereen is hier welkom, maar iedereen moet hier elkaar ook met respect behandelen.”
Günther Denoo (48) is een rasechte Zwevezelenaar. “Mijn ouders hadden een winkel in de Bruggestraat waar drank en sigaretten werden verkocht. Mijn pa moest vaak leveren aan de horeca en ik ging af en toe eens mee. En zo kreeg ik de caféspelen onder de knie”, verklaart hij de liefde voor de stiel. Als jonge snaak was Günther, die lid was van Chiro en de kleuren van KSKV Zwevezele verdedigde, ook kernverantwoordelijke voor Jeugdhuis Pegasus, in de (jongeren)volksmond bekend als De Gaai.
Echtgenote Els Masschelein (48) is afkomstig uit Torhout. “Maar op de grens met Lichtervelde, vlak aan het station.” Haar sociale leven speelde zich vooral af in Lichtervelde, tot ze met Günther De Platte Buzze in Koolskamp ging runnen. “Voor we hier in ‘t Mandeken terecht kwamen, hebben we zes jaar geen café gehouden. De tien jaar daarvoor stonden we ieder weekend in De Platte Buzze. Zeker die beginjaren waren top. We hadden een vaste kliek volk, maar toen die gasten getrouwd geraakten en kinderen kregen, zagen we ze nog maar één keer per maand.”
Het Toog Niveau
Günther en Els hebben twee zonen, Lennert (25) en Tristan (17). De Platte Buzze runnen deed Günther in bijberoep. “Ik heb 20 jaar in Dominiek Savio gewerkt, als opvoeder en chauffeur. Ook Els werkt daar al 30 jaar, maar ze is er geswitcht van functie om er geen weekends meer te doen. Dan helpt ze hier in het café. Zelf heb ik mijn job bij Dominiek Savio, waar mijn vrouw en ik elkaar hebben leren kennen, enkele jaren geleden al opgegeven. Het bleek al snel niet combineerbaar met dit café.”
Het was via Marcel Trioen dat Günther en Els te weten kwamen dat ‘t Mandeken over te nemen stond. “Mijn vrouw heeft toen gepolst, we hebben de beslissing daarna vrij snel genomen. Het café bestaat overigens al meer dan 100 jaar. Het heette vroegere ‘t Mandeke, nu ‘t Mandeken, maar de klanten zeggen vaak kortweg De Mande. Eigenlijk hadden we een andere naam in gedachten: Toog Niveau. Maar uiteindelijk hebben we de oorspronkelijke benaming behouden. Waar die vandaan komt? Ik denk dat dat verwijst naar het mandje waarmee vroeger bier uit de kelder werd gehaald.”
In lockdown weer een tijdje in Dominiek Savio gaan werken – Günther Denoo
Van een weekendcafé naar dagelijks café houden was toch een verandering. “We hebben hier ander volk dan in Koolskamp. Ik had gezworen nooit mee te praten over het weer, maar op de duur doe je dat toch”, lacht Günther. “Hier hebben we veel verenigingen. Vier fietsclubs, waarbij ook wel wat dames. Onze cafévoetbalploeg FC Antonio, ook KSKV Zwevezele heeft hier zijn lokaal, de Motorclub Red Bones is hier gehuisvest, Sporty Papa’s komen na het minivoetbal hier hun pintje drinken en enkele jongeren overwegen een dartsclub te starten.”
Petanquetornooi
Maar er zijn ook veel gelegenheidsgezelschappen. “Neem nu op woensdagvoormiddag. We hebben een groepje van een tiental klanten, leggen elk een drankbonnetje uit en gokken op het resultaat van Zwevezele. De winnaar krijgt dan de inleg. We trachten onze verenigingen in de watten te leggen. Eén keer per jaar, op een datum die ze zelf mogen kiezen, trakteren we ze op hapjes. FC Antonio komt hier na de matchen en dan serveren we croques.”
’t Mandeken blijft een volkscafé, maar daar heeft Günther zijn eigen definitie voor. “Veel mensen denken bij een volkscafé aan een stokoude bazin achter de toog en de wc die nog buiten is. De volkscafés zijn ook mee geëvolueerd met de tijd. Je moet ook deftig sanitair hebben.”
Ook corona was natuurlijk een streep door de rekening. “Ik ben zelfs een tijdje weer in Dominiek Savio gaan werken. En nu we weer open zijn, voel je toch dat de mensen anders op café gaan. Vroeger had je hier veel mensen die standaard aan de toog gingen zitten, nu zitten ze samen aan een tafeltje.”
Maar door corona mochten Günther en Els ook een terras plaatsen aan de overkant van de weg. “Dat was een schot in de roos. Dat in combinatie met ons ander terras vooraan en dat achteraan zorgde toch wel voor extra volk. We hebben er ook een petanquetornooi georganiseerd. En dat was ook voor herhaling vatbaar.”
’t Mandeken ligt pal op de markt. “En daardoor zit je hier temidden heel wat activiteiten. De kermis staat hier voor onze deur, het carnavalsgebeuren en de kroegentocht spelen zich hier af, de kerstmarkt… Topdagen voor ons. We zijn ook een toegankelijk café, iedereen komt hier wel eens binnen. We kenden al veel mensen, maar op de duur leer je ook de familiebanden kennen. En er ontstaat hier vlug ambiance. Toen de groep Jean Prez hier kwam optreden, begonnen ze meteen met een polonaise. En het was meteen bingo, hoewel niemand al iets gedronken had.”
In het café worden de coronaregels strikt opgevolgd. “Wij houden er ons aan. Ook aan het sluitingsuur, onze klanten weten dat. Een kwartier voor tijd wordt al een seintje gegeven en zelfs als hier nog 70 man binnen zit, zijn die allemaal netjes naar huis als het tijd is. Maar voor ons scheelt dat natuurlijk. Als je berekent wat je nog kon verdienen…”
In het café prijken ook heel wat flessen Jack Daniëls. “Dat is nog een overblijfsel van De Platte Buzze. We verkopen hier wel whisky, maar een beperkte kaart. Je ziet wel dat streekbieren steeds meer in trek geraken, ook bij de jongeren. En in de winter worden hier veel Irish Coffees gedronken”, verklappen Els en Günther.
Dolle feestjes
Ook muziek speelt een belangrijke rol in de herberg. “Ik heb verschillende lijstjes die ik afspeel naar gelang het publiek dat er op zit. Vaak uit de jaren ‘80, maar wel geen schlagers. Soms ontstaat hier uit het niets een dol feestje.”
De uitbaters hebben ook jarenlang ervaring als opvoeder en hanteren die skills in hun café. “Iedereen is hier gelijk voor de wet en moet respect tonen voor de ander. We doen ook niet aan achterklap. We lachen mee en luisteren als iemand zijn hart wil luchten. Maar we grijpen ook in als gasten wat onvriendelijk zijn tegen elkaar.”
En dan is er nog de ster van het huis. Farouchke, de Engelse cockerspaniël, die al kwispelstaartend iedereen inpalmt. “Een doodbrave hond, hij gaat ook niet verder dan het terras. Een van onze zonen was ooit met hem op wandel. Ze hadden onze zoon niet herkend, maar wel ‘de hond van de Mande’.” (lachen)
Volgende week: De Vierschaar in Oeselgem.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
