Wie is de rijkste West-Vlaming? Op plaats 3: van piepjonge ondernemer tot Manager van het Jaar

De tien rijkste West-Vlaamse families bezitten samen bijna 11 miljard euro. Maar wie zijn die mensen? Ludwig Verduyn, bezieler van de website De Rijkste Belgen, zocht het voor ons uit. Op plaats 3: de familie van Luc Tack, ceo van textielmachineproducent Picanol in Ieper en chemiebedrijf Tessenderlo Group.

Met de familie van Luc Tack hebben we de top drie bereikt in deze reeks rond de rijkste West-Vlamingen. Met een vermogen van 1.342.500.000 doet Tack het nipt beter dan Filip Balcaen, die het met een kleine 40 miljoen euro minder moet stellen en daarmee net naast het podium eindigde.

Wanneer hij 18 jaar werd, liet de nu 62-jarige Luc Tack zich meerderjarig verklaren. In 1980 moest je nog 21 zijn om een handelsregister aan te vragen, maar daar wilde hij niet op wachten. Hij wou gewoon starten met zijn eigen bedrijf, dat hout importeerde uit de Verenigde Staten. De aard van het beestje. De in Waregem geboren ondernemer is niet de man van de ronkende verklaringen. Ooit gevraagd welke eigenschappen een goede ondernemer moet bezitten, antwoordde hij droogjes: “Ik ben daar niet mee bezig. Voor mij tellen maar drie dingen: het bedrijf, het bedrijf en het bedrijf.”

Zilveren bestek

De voorbije jaren kwam Tack in de belangstelling te staan met de overname van de beursgenoteerde bedrijven Picanol uit Ieper, producent van textielmachines, en het chemiebedrijf Tessenderlo.

Tot twintig jaar geleden klonk de naam Steverlynck als een klok in industrieel Vlaanderen. De familie was immers eigenaar van het beursgenoteerde bedrijf Picanol, met hoofdzetel in Ieper, een wereldleider in de productie van weefmachines. Interne verdeeldheid binnen de familie, te weinig flexibiliteit bij het management en slechte reacties op de wijzigende markt brachten het bedrijf echter naar de rand van de afgrond.

“Voor mij tellen maar drie dingen: het bedrijf, het bedrijf en het bedrijf”

Luc Tack slaagde erin een industrieel debacle te voorkomen. In 2005 stapte hij in Picanol. Vier jaar later controleerde hij 90 procent van het bedrijf en organiseerde hij de sanering. “Het Picanol van Tack is een totaal ander Picanol dan dat van enkele jaren geleden”, schreef De Tijd toen. Toen de familie Steverlynck nog de plak zwaaide, gaf het persconferenties in het Brusselse sterrenrestaurant Comme Chez Soi of in de familievilla in Ieper, bij een driegangendiner met zilveren bestek. Met Tack worden de jaarcijfers toegelicht in de toonzaal met een PowerPointpresentatie en koffie achteraf. Dichtbij de machines die voor Tack de essentie van het bedrijf zijn.

Geen loon

Luc Tack bouwde een divers netwerk van vennootschappen uit, eerst met Oostrowood, een producent van houten vloeren. Wanneer hij aan het einde van de jaren 80 trouwde met de dochter van textilien Roger Clarysse, raakte hij ook geïnteresseerd in textiel. In 1990 kocht hij de interieurstoffenfabrikant Ter Molst, in 1992 de matrasstrijkproducent Monks.

Hij wordt erom geroemd al zijn textielbedrijven doorheen de crisis winstgevend te hebben gehouden. Tack weet ook de media te bespelen. Zo verklaarde hij bij de overname van Picanol dat hij zichzelf geen loon zou uitbetalen, zolang Picanol verlies leed. Hij hield woord. Hij kon de controle verwerven over Picanol door in 2009 een kapitaalverhoging te onderschrijven van 15 miljoen euro. Niemand geloofde toen nog in het bedrijf.

Nu heeft Tack zijn investering fors terugverdiend. “Ik geloofde in Picanol”, zo zegt Tack nu. “Onze technologie is de beste ter wereld, we hebben het compleetste aanbod. Natuurlijk, 2008 en 2009 waren dramatisch en niemand wist hoe lang het ging duren. Ik had op dat moment al flink geïnvesteerd en kon dus twee dingen doen: doorbijten of opgeven. Vandaag kan ik wel zeggen dat we weer in goede doen zijn.”

Hetzelfde succesverhaal wou Tack overdoen bij het zwalpende beursgenoteerde chemiebedrijf Tessenderlo. Picanol nam een participatie van 27 procent in het bedrijf en Tack nam het management in handen. Zoveel succes kon niet onbeloond blijven. In 2014 werd Luc Tack door Trends en Kanaal Z uitgeroepen tot Manager van het Jaar.

Miljardair

Eind 2015 verraste Luc Tack vriend en vijand door een fusie aan te kondigen van Tessenderlo met Picanol. De nieuwe groep kreeg daarbij een beurswaardering van 2,1 miljard euro. Het maakte van Luc Tack meteen een miljardair. Maar dat feestje ging niet door. De institutionele beleggers blokkeerden de fusie. Tack trok zich terug en ging discreet aandelen Tessenderlo bijkopen. Zijn controle over het chemiebedrijf steeg van 30 naar 70 procent. In 2022 ondernam hij zijn tweede poging, waarbij Tessenderlo Picanol zou overnemen. De nieuwe operatie bracht zijn vermogen op 1,34 miljard euro.

Luc Tack en echtgenote Francisca Clarysse hebben drie zonen en twee dochters. Van die twee dochters bouwt alleen Laurie haar carrière uit binnen de groep. Ze is verantwoordelijk voor Harmony Industries en de ceo van badstoffenbedrijf Clarysse. Nu is ze ook bestuurder van Tessenderlo. Van de drie zonen van Tack – Louis, Rémy en Gregory – zijn de laatste twee actief in de textielgroep. Louis is internationaal actief voor Picanol. Ook schoonzoon Aäron Coone, getrouwd met Laurie, is actief in de groep.