Lipcas is terug van weggeweest. Ongeveer anderhalf jaar nadat een felle brand de pannenkoekenfabriek in Zwevezele in de as legde, opende het bedrijf zaterdag officieel een gloednieuwe vestiging op de Hille. Zaakvoerder Ruben Casteleyn (35) ziet de toekomst hoopvol tegemoet. “De brand was een zware klap voor ons, maar we werken hier nu professioneler en efficiënter dan ooit tevoren. En we zijn ook ambitieus.”
Kort voor de brand wist Lipcas externe investeerders aan te trekken, al is gewezen zaakvoerder Peter Casteleyn nog steeds hoofdaandeelhouder. “We hebben het hoofd niet laten hangen en hebben zo snel mogelijk geschakeld”, legt commercieel manager Jeroen Bruggeman (47) uit.
Hij stapte een maand voor de brand als een soort interim-CEO mee in het bedrijf en staat sitemanager Ruben Casteleyn sindsdien bij met raad en daad. “Snelheid is belangrijk, want hoe langer er geen productie is, hoe meer klanten je uiteraard dreigt te verliezen. Maar we hebben er alles aan gedaan om de klanten warm te houden. De werken hebben helaas iets langer geduurd dan we hadden gewild, maar in december zijn de eerste pannenkoeken hier van de band gerold en sinds mei hebben we ook ons IFS-certificaat (een keurmerk dat belangrijk is om aan grote klanten te kunnen leveren, red.). De grootste transitie is achter de rug en we zijn klaar om een nieuw verhaal te schrijven met Lipcas. En we hebben de ambitie om een wereldspeler te worden.”
Levenswerk in vlammen op
Op 1 juni 2022 moest de familie Casteleyn machteloos toezien hoe hun levenswerk verteerd werd door de vlammen. Een brandje aan de poffertjeslijn breidde razendsnel uit en het hele bedrijf ging verloren. Oorspronkelijk was de familie van plan om op dezelfde site in de Raveschootsveldstraat een nieuw gebouw te zetten, maar uiteindelijk kozen ze voor een nieuwe locatie in de Ambachtstraat aan de Hille, met meer ruimte voor een gebouw op maat. En het resultaat mag gezien worden. De nieuwe pannenkoekenlijn is nu al actief en binnenkort wordt ook de poffertjeslijn opgestart. “Als alles op kruissnelheid zit, hebben we hier een capaciteit van 230.000 pannenkoeken en 3,3 miljoen poffertjes per dag”, gaat Ruben Casteleyn verder. “Op de vorige locatie waren er altijd wat zorgen over de ruimte en moesten we bijbouwen (er was een nieuwe aanbouw in de maak tijdens de brand, red.), maar hier is die zorg van de baan. We zitten zeker goed voor de komende twintig jaar. We hebben ook plannen voor een nieuwe lijn met American pancakes. Dat zijn iets kleinere, dikkere pannenkoekjes waar een grote internationale markt voor is.”
Met Ruben, ondertussen de vierde generatie binnen het bedrijf, blikken we even terug op de brand. Zijn ouders werden toen in shock naar het ziekenhuis gebracht, maar hij hield het hoofd opvallend koel. “Bij dat eerste brandje aan de poffertjeslijn dacht ik echt nog dat het vuur snel onder controle zou zijn. Maar telkens kwam er iets nieuws in gevaar door de uitbreidende vlammen. Telkens probeerde de brandweer een nieuw deel te vrijwaren van het vuur, maar telkens kreeg het vuur de overhand. Ik heb voortdurend gepraat met de brandweer, onder meer om te duiden waar er gasflessen stonden in het gebouw. We hadden de wind helaas tegen die dag… “
Relativeren
“Natuurlijk was het een zware klap om het bedrijf helemaal verloren te zien gaan, maar we moeten voort doen, niet. En achteraf gezien zijn we er misschien zelfs sterker uitgekomen. En er bestaan ergere dingen in het leven. Dingen die niet meer te herstellen vallen (Ruben en zijn echtgenote Lore verloren in juli 2021 hun zoontje Leander. De peuter was nog geen anderhalf jaar oud, red.). Lore en ik heb nu een dochtertje van acht maanden. De zwangerschap viel trouwens samen met de heropbouw van de fabriek. Hier was veel werk, al vonden Lore en ik het ook belangrijk om tijd te maken om thuis te zorgen voor elkaar. Een emotionele periode voor ons.”
“Of die ervaringen mijn kijk op het leven veranderd hebben? Dat denk ik wel. Niet alleen is het bedrijf professioneler, zelf sta ik ook wel wat anders in het leven. Ik ben nuchterder en minder impulsief. Als een van de lijnen vroeger stil viel, dan was dat voor mij een drama en gingen we dat met wat kunst- en vliegwerk te lijf. Nu is het uiteraard nog steeds een probleem als er een lijn stil valt, maar nu gaan we efficiënter en professioneler te werk. De paniek is weg. En als ik vroeger een idee had, dan probeerde ik dat quasi meteen uit. Nu ga ik eerst nadenken en er eens over praten en advies vragen alvorens het uit te voeren.” (SV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
