“Droom ervan ooit eens kampioen te spelen”: Frederick Verhelst na anderhalf jaar puin ruimen bij Mandel United

Na anderhalf jaar puin ruimen staat Mandel United weer helemaal op de rails. Ook professioneel verkent Frederick Verhelst diverse horizonten en straks gaat hij een miniversie van de Tour de France rijden en loopt hij ook marathons.

Vorige week werd duidelijk dat Frederick Verhelst de stekker trekt uit de Padel Dôme, het project op de site Aviflora in Ingelmunster. “De grond staat inderdaad te koop. We zouden wel een vergunning gekregen hebben, maar dan vergt het ook nog twee jaar bouwen en moesten we een exploitant zoeken. Ik besloot om mijn energie meer in andere projecten te steken. Maar het was niet slecht dat het nieuws in de pers kwam, er zijn ondertussen al twee partijen geïnteresseerd in de grond met recreatieve bestemming. In België heb je het voordeel dat je grond nooit in waarde afneemt, integendeel. We zien wel wat daar uit de bus komt.”

We mogen je allicht omschrijven als selfmade man?

“Ik ben opgegroeid in een café in Bissegem, Claude Verspaille was er kind aan huis. En toen die naar Brugge trok, zat het vol met Club-spelers bij ons thuis, van Daniël Amokachi tot Danny Verlinden. Maar dat interesseerde me niet, ik reed rond met mijn fiets. Profrenner worden was mijn droom, vandaar dat ik aan de sportschool in Ronse school liep. Ik won ieder jaar wel mijn koersen, maar ik voelde dat ik de top niet zou halen en ben dan gestopt.”

“Eind dit jaar loop ik twee marathons, in Brugge en in Valencia”

“Mijn vader zei dat ik moest gaan werken, ik ging aan de slag en verkocht advertentieruimte voor de Gouden Gids. Toen ik daar meedeed aan een examen kwam ik er als eerste uit, maar de baas vond me te jong voor de job. Ik kon daar niet mee om, ik ben toen naar Accent getrokken waar ze jonge mensen wel een kans gaven. Ik werd er al snel directeur, op mijn 30ste besloot ik een eigen zaak te starten. Dat werd dus Smart Solutions. Ik ben er geen ceo meer, maar wel nog aandeelhouder. In de verschillende bedrijven die onder die koepel vallen werken 800 mensen.”

Maar jij had ook nog andere ijzers in het vuur…

“Ik ben bezig met heel wat projecten, van vastgoed tot participatie in jonge beloftevolle bedrijven. Met partners heb ik ook een brouwerij, zit ik mee in de radiowereld… Maar ik zet ook mee de schouders onder het bedrijf van mijn echtgenote. Terwijl de uitzendsector vorig jaar met tien procent achteruit boerde, deden wij met Infinity Jobs er 13 procent bij. We hebben negen kantoren, maar hier in West-Vlaanderen is nog ruimte. We zitten nog niet aan de kust, niet in Ieper, Roeselare of Tielt. We willen tegen 2027 evolueren naar 15 kantoren. Zopas hebben we er eentje geopend tegenover de alom bekende frituur De Bosrand in Brugge. De kantoren zijn ook onze eigendom en het is allemaal gestart hier in de Marktstraat in Izegem.”

Hoe zijn jullie in Izegem beland?

“Annelies is van het Brugse, ik van Kortrijk. Maar we woonden ook een tijdje in Roeselare toen we nog voor Accent werkten. We bouwden vervolgens in Kachtem en sinds 2017 wonen we hier nu in de Katteboomstraat. Een villa die we gerenoveerd hebben.”

Hoewel je zelf uit de wielerwereld komt, zit je nu ook volop in het voetbalmilieu…

“Ik behoorde al tot de beheerraad van Mandel United. Maar toen het na de overname van Strive verkeerd liep bij de club, werd in mijn richting gekeken. In eerste instantie wilde ik club redden voor de jeugd. Maar uiteraard heb je ook een eerste elftal nodig, maar op dat moment hadden we maar één speler onder contract. Dat eerste jaar was puin ruimen. We haalden toen nog wat spelers van het failliete Moeskroen, maar ons redden was niet mogelijk. Maar ik had zes werven gedefinieerd. En daar hebben we stuk voor stuk grote stappen gezet.”

Welke waren dat?

“Ten eerste het financiële, ik heb zelf putten helpen dempen, maar op termijn moeten we zelfbedruipend worden. Met alle respect voor Geert Cool van Winkel Sport, maar ik ga er niet jaren aan een stuk honderdduizenden euro’s in stoppen, al zal ik me uiteraard wel financieel blijven engageren. Dan was er ook nog het juridische luik, we hadden claims van lopende spelerscontracten. Ook dat is van de baan. Er loopt ook nog een procedure met Strive. Ik verwacht niet dat we daar nog een euro van gaan zien, maar dat wil ik principieel wel verder zetten. Het kan niet wat zij gedaan hebben.”

“Op het commerciële vlak zitten we ook goed, daar hebben we met Wim Deprez iemand die mee aan de kar duwt voor sponsoring, op het jeugdvlak zaten we ook al goed, veel ploegen benijden ons met Stijn Naessens.”

“Sportief doen we het ondertussen boven verwachting en ook op de laatste werf, de kantine, hebben we een oplossing. Met Francis Leman, ooit nog jeugdvoorzitter bij de club, hebben we iemand die dat perfect doet. Financieel moeten we daar misschien iets inboeten, maar we kunnen ons concentreren op de corebusiness. Het voetbal en alles wat er rond hangt.”

En sportief loopt het goed!

“We zijn tevreden, al moeten we nog enkele keren winnen om zeker te zijn van het behoud in deze bizarre reeks zonder echte top- en staartploegen. Maar we hebben onze trainer Angelo Paravizzini niet voor niets een contract van drie seizoenen gegeven. We weten dat hij kan werken met een beperkt budget, wat dit jaar zeker nodig was. En met jongens met honger, die niet puur voor de centen komen, hebben we al velen verrast. Ik ben er ook van overtuigd dat we ons zullen redden en dat was de betrachting. De spelers die we écht wilden behouden, zullen ook blijven. Ondertussen haalden we al wat versterking binnen naar volgend seizoen toe. Ik leg geen druk, maar ooit zou ik als voorzitter toch eens kampioen willen spelen. Zowel in de sportwereld als in het bedrijfsleven ben en blijf ik een winnaar.”

En op jouw persoonlijke pad komen er ook wat sportieve uitdagingen…

“Vorig jaar heb ik mijn eerste marathon gelopen, dit jaar neem ik opnieuw deel in oktober in Brugge en in december doe ik er in Valencia nog eentje bij. Maar ik leef ook al toe naar onze trip met Athos naar Frankrijk. In zeven dagen tijd zullen we daar ruim 1.300 kilometer fietsen en dik 15.000 hoogtemeters maken door tal van gerenommeerde cols, onder meer Ventoux en Planche des Belles Filles, op te rijden. Arriveren doen we, waar kan het anders, op de Champs-Elysées.”