Het is vandaag vijftig jaar geleden dat het legendarische Beatlesalbum ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’ verscheen, een langspeler die om menigerlei redenen het begrip ‘iconisch’ verdient. Het is één van de belangrijkste mijlpalen in de geschiedenis van de pop- en rockmuziek.
Voor dit meesterwerk bivakkeerde The Fab Four, nadat ze besloten hadden om te stoppen met toeren, samen met hun producer George Martin van 6 december 1966 tot en met 3 april 1967 liefst zevenhonderd uur in de legendarische Abbey Road Studio’s in Londen. John Lennon, Paul McCartney, George Harrison en Ringo Starr maakten de plaat onder invloed van allerlei drugs, wat de inspiratie bij de geniale tandem Lennon-McCartney nog meer aanzwengelde. ‘Sgt. Pepper’s’ geniet ook de status één van de eerste conceptalbums uit de rockgeschiedenis te zijn. Het is de eerste elpee met een gekleurde hoes die openklapt en met teksten op de achterzijde.
Bovenal bevat ‘Sgt. Pepper’s’ heel wat onvergetelijke songs, zoals de twee titeltracks, ‘With a little help from van my friends’, ‘Lucy in the Sky with Diamonds’, ‘She’s leaving home’, ‘When I’m sixty-four’ en het magistrale slotnummer ‘A Day in the Life’. ‘Sgt. Pepper’s’ bevat ook een pandemonium aan vernieuwende klanken, op een onwaarschijnlijke manier op een viersporenrecorder gezwierd door George Martin, samen met Quincy Jones en Trevor Horn één van de grootste geluidsgenieën van de popmuziek. Om een halve eeuw ‘Sgt. Pepper’s te vieren’ bracht EMI dit album zopas opnieuw uit, in allerlei uitvoeringen. Zo is er zelfs een super deluxeedition verschenen met onder meer liefst vier cd’s met tal van outtakes, een blu-ray, een dvd, een surround audio mix van het album, een video en een 144 bladzijden tellend boekwerk.
Wij vroegen enkele West-Vlaamse rockartiesten wat de impact van ‘Sgt. Pepper’s’ en bij uitbreiding van The Beatles was op hun leven.
Jan De Vos (aka JD Fox): “Ik ben geen onvoorwaardelijke fan van ‘Sgt. Pepper’s’ – ik vind de vorige Beatles-albums ‘Rubber Soul’ en ‘Revolver’ eigenlijk aangenamer om naar te luisteren -, maar het blijft natuurlijk een monument uit de popgeschiedenis. Ik ben dan ook zeer trots dat ik tot de weinige Belgische muzikanten behoor die een plaat mochten opnemen in de Abbey Road Studios. Daar werden alle Beatlesplaten en dus ook ‘Sgt. Pepper’s’ ingeblikt. Eén en ander gebeurde in de lente van 1982 toen ik er als drummer van The Machines ons debuutalbum ‘A World of Machines’ opnam onder leiding van producer Sylvain Vanholme, die er eerder met Wallace Collection geweest was. We brachten er twee weken door en ontmoetten er onder meer Kim Wilde, Sting en Alan Parsons. Een onvergetelijke ervaring, ook al omdat alles er nog uitzag zoals in 1967.”
Raymond van het Groenewoud: “De bereidheid om het een meesterwerk te vinden was natuurlijk zeer groot, ook door de voorbereiding via de media. Ik herinner me dat ik – eerder onbewust – onder de indruk was van de drums: er was effectief op technologisch gebied een sprong voorwaarts gemaakt. ‘With a little help from my friends’ deed enorm deugd, eigenlijk zowat alles. Wat zijn fans toch dankbare sponzen. Ik denk dat ik dat Oosterse gedoe van George Harrison toen behoorlijk saai vond en zag het gegrinnik en gegiechel op het einde ook als een vingerwijzing van John en Paul. En des te frisser kwam ‘When I’m sixty-four’ tevoorschijn. Maar nu ga ik naar waar het gebeurde: toen ik voor de eerste keer ‘A day in the life’ hoorde, was ik platgeslagen. En al spreekt men veel over het slotakkoord, en wat daar allemaal om te doen was, er is – op belangrijker niveau – de schitterende inval om een segment Paul in te lassen, halfweg, en bovenal, de zang en de melancholie van John Lennon brachten me helemaal van mijn stuk. Een meesterwerk, ik bedoel het lied. Toen de rook om ons hoofd was verdwenen, bleek en blijkt dat ik de elpee ‘Revolver’ eigenlijk het meesterwerk van The Beatles vond en vind.”
Luc Dufourmont (frontman van ID!Ots): “Tien jaar voor de release van mijn jongen wordt man-plaat ‘Never Mind The Bollockx, Here’s The Sex Pistols’ had ik het geluk dat mijn acht jaar oudere broer deze parel uit de muziekgeschiedenis naar huis meebracht. Wat een openbaring. Ik was tien of elf jaar en leerde de plaat van voren tot achteren en vanbinnen en vanbuiten kennen. Een oranje audiocassette was het die ik kapot speelde, samen met nog meer fraais van The Beatles. Bij de vinylplaat die hier nog steeds ligt, zat een karton met uitknipbare snorren en militaire insignes, die ik gelukkig intact heb gelaten tot op heden. Een tijdloos meesterwerk en dat terwijl veel Beatlesfans boos waren toen Frank Zappa in 1968 een parodie uitbracht onder de naam ‘We’re only in it for the Money’. Ook die langspeler leerde ik uit het hoofd. Als jongetje waren mijn favoriete tracks ‘Lovely Rita’ en ‘She’s Leaving Home’. Vandaag laat ik me graag wegzakken bij ‘Within You Without You’ en ‘Lucy in the Sky with Diamonds’.”
(SVV)
Muziek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier