Hoewel hij pas als late twintiger basgitaar begon te spelen, is Dirk Delmaere serieus gebeten door de passie ervoor. In zijn living hangen zeven exemplaren aan de muur en hij speelt momenteel in drie bandjes. Blues is zijn favoriete genre, getuige ook zijn vrijwilligerswerk voor Blaublues en Ypres Blues. “De blues moet niet te veel franjes hebben, de basis is goed”, zegt hij.
Schijnbaar moeiteloos speelt Dirk Delmaere op zijn basgitaar bij coverbands Retro Fun en Moona Lissa en bluesband The Blues is Alright, maar eigenlijk was hij een muzikale laatbloeier. “Ik ben begonnen op mijn 24ste met gitaar maar ik kon moeilijk overweg met improviseren en soleren op dat instrument, dus probeerde ik het op bas en dat ging veel beter. Ik had ook ontdekt dat er in West-Vlaanderen veel groepjes waren die moeilijk een bassist vonden… Reden genoeg om op mijn 28ste mijn eerste basgitaar te kopen.”
Hoe kreeg de muziekmicrobe jou te pakken?
Dirk Delmaere: “Toen we in 1979 in de Ligywijk kwamen wonen was Marc Merveillie mijn buurman. Plots nodigde hij me uit om mee te gaan naar een optreden in de kelder van het JOC, dat toen nog in het Vleeshuis was. Van één optreden kwam een tweede en zo ging de bal aan het rollen. Blues heb ik ook in die periode ontdekt. Voordien was ik meer bezig met hardrock en symfonische rock – bands zoals Pink Floyd – maar nadat ik samen met Marc eens Roland zag spelen was ik verkocht. Mijn toenmalige baas Peter Dael was ook bluesmuzikant. Dan kom je wel eens in contact met iemand links en rechts.”
Wanneer speelde je voor de eerste keer in een band?
“In 1986 of 1987. Het heette de Sint-Cecilia’s Blues Band. Zelf vond ik het niet de perfecte naam voor een bluesband, maar voor mij maakt het niet veel uit. Zolang we maar de juiste muziek spelen. In die band leerde ik iemand kennen die mondharmonica speelde en met wie ik The Astatics oprichtte, genoemd naar een merk van tafelmicro’s. Dat was wel het meest succesvolle project, al bleef dat ook beperkt tot optredens in kleine cafeetjes. Tussendoor speelde ik ook bij andere groepjes zoals What’s The Name en The Porkchops.”
“Dankbaar dat ik Magic Slim nog laatste keer aan het werk kon zien”
Je speelde ook samen met jouw zoon Wannes.
“Klopt. Dat heette Rock and Load. Hij had een gelegenheidsgroepje opgericht voor zijn schoonvader die 50 jaar werd. Dat was zo leuk dat we daar toch een jaar of zeven mee doorgedaan hebben. Wannes heeft wel meer capaciteiten dan ik. Hij speelt vooral in het zwaardere genre. Vroeger had hij een band die Corpse Mutilation heette, nu speelt hij bij No Man’s Sky. Onlangs ben ik nog gaan kijken naar hen in de Vort’n Vis.”
Je bent vrijwilliger bij Blaublues. Hoe ben je daar bij terechtgekomen?
“Nog voor ik er vrijwilliger werd, had ik er al drie keer opgetreden. Ik ging ook ieder jaar kijken. Zo leerde ik mensen uit de organisatie kennen. Op een bepaald moment vroegen ze of ik mijn basversterker wou uitlenen voor een artiest en zo raakte ik steeds meer betrokken in de organisatie. Het zijn ook vrienden geworden die geregeld kwamen kijken naar onze optredens. Dit jaar is Blaublues trouwens aan zijn 25ste editie toe.”
Ook bij Ypres Blues ben je betrokken.
“Johan Verscheure had voor zijn pensioenviering een bluesbandje laten komen naar ’t Groenhuys. Marc Merveillie was daar aanwezig en tussen pot en pint beslisten Johan en Marc om vaker bluesoptredens te organiseren. Als goeie vriend van Marc kwam ik kijken naar die eerste show. Bij de volgende show vroeg hij of ze mijn lichtspots mochten gebruiken. Plots zeiden ze: we gaan een vereniging oprichten en we hebben vier personen nodig uit Ieper. Zo hebben ze mijn naam erbij gezet, zonder dat ik er veel van wist.” (lacht)
Je groeide op in Roesbrugge maar woont al 45 jaar in Ieper. Hoe Iepers voel jij je?
“Ik ben Ieperling, al keer ik ook graag nog eens terug naar Roesbrugge. Het is ook in Ieper – dankzij de optredens in de kelder van het JOC – dat mijn liefde voor muziek is ontkiemd. Het is daar ook dat het begon te kriebelen om zelf te spelen. Het muzikaal aanbod is wel minder dan vroeger. Er zijn amper nog bruine kroegen waar optredens georganiseerd worden. De Muzikale Dinsdagen vond ik heel goed, maar dat is ondertussen ook gedaan.”
Er hangen hier al zeven basgitaren aan de muur én er staat een contrabas in de woonkamer. Ben je een verzamelaar?
“Niet echt, maar ze hebben allemaal hun eigen karakter. Een jazz bass is helemaal anders dan een precision. Sommige werken amper maar hou ik om nostalgische redenen. De contrabas kocht ik om mij thuis bezig te houden nadat ik met pensioen ging. Lissa wil dat ik contrabas speel bij Moona Lissa. Ik snap het wel. Het past bij de sfeer van de muziek die we spelen, maar door mijn rugproblemen is het wel lastiger spelen.”
Heb je nog grote dromen?
“Eigenlijk is mijn droom al uitgekomen toen Magic Slim kwam spelen op Blaublues. Zijn plaat was een van de eerste bluesplaten die ik kocht. Dat was heel speciaal, ook omdat hij toen al ziek was. Niet lang daarna is hij overleden, dus ik ben dankbaar dat ik hem toch nog een laatst keer aan het werk kon zien.”
Privé: Dirk werd geboren in Poperinge op 11 mei 1958. Hij heeft een relatie met Myriam Denuwelaere en twee kinderen uit een eerder huwelijk: Sarah en Wannes. Er zijn ook twee kleinkinderen.
Loopbaan: Hij werkte eerst voor een bedrijf in Krombeke dat sanitair en badkamers plaatst, vervolgens in de gieterij van Picanol en ten slotte bij Daelprinting. Op zijn 58ste ging Dirk met brugpensioen.
Vrije tijd: Bassist bij Retro Fun, Moona Lissa en The Blues is Alright. Vrijwilliger bij Blaublues en Ypres Blues.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
