Bieke Missiaen werkte 25 jaar als kleuterleidster toen ze te kampen kreeg met een zware burn-out. Tijdens haar behandeling kreeg ze dan ook nog eens de diagnose autisme. Ze leerde haar emoties een plek te geven en dat resulteert nu in haar eerste prentenboek. “Lukje en Bang is een verhaal over emoties. Door de erg visuele voorstelling van de emoties, die letterlijk uit Lukjes lijf tevoorschijn komen, wil ik vooral kinderen laten zien dat dit oké is.”
Bieke Missiaen (47) uit Zedelgem werkte al 25 jaar als kleuterleidster in de Sint-Maartensschool in Loppem toen ze nét voor de uitbraak van de coronapandemie een burn-out kreeg. Vandaag is Bieke met medisch pensioen. Werken lukt niet meer. “Ik deed mijn job nochtans heel graag. Mijn hart ging vooral uit naar kleuters met extra zorg”, begint Bieke haar verhaal.
Uitlaatklep
Tijdens haar behandeling en herstelperiode kreeg ze dan ook nog eens de diagnose autisme. “Enerzijds confronterend, maar anderzijds vielen de puzzelstukjes toen in elkaar. Ik dacht altijd dat ik hoogsensitief was. Ik kropte ook mijn emoties op en kon ze niet uiten. Na de diagnose begon ik mijn emoties creatief uit te beelden, zowel in tekenen als in keramiek. Ik besefte meer en meer dat emoties er mogen zijn, ondanks de heftigheid ervan. Je moet ze aanvaarden en toelaten. Je gevoelens zijn nu eenmaal een deel van jou. Dat bracht me veel inzicht. Zo groeide mijn eigen verhaal en kreeg het vorm.”
“Het leven stopt niet na een diagnose autisme op latere leeftijd”
Met dat verhaal doelt Bieke op haar prentenboekje Lukje en Bang dat zopas verscheen. Ze schreef én illustreerde het boekje helemaal zelf. De hoofdpersonages zijn Lukje komt van geluk en het lukt je en zijn vriendinnetje Haza, wat geluk betekent in het Arabisch. “Lukje en Bang is een verhaal over emoties. Door de erg visuele voorstelling van de emoties, die letterlijk uit Lukjes lijf tevoorschijn komen, wil ik vooral kinderen laten zien dat dit oké is. Emoties mogen er zijn. Ze zijn als eb en vloed, ze komen en gaan. Gepaste aandacht is hierbij helpend.”
Angst
Voor haar eerste boekje putte Bieke uit haar eigen verleden. “Lukje moet daarin naar de zwemles. Net zoals ik dat zelf was als kind, is Lukje bang om te zwemmen. Ik herinner mij nog levendig de eerste keer dat ik ging zwemmen. Dat was in het eerste leerjaar. Ik durfde het water en zelfs de douche niet in. Maar als kind werd je verplicht. Je moest dat ondergaan, hoe angstig je ook was. Angst is trouwens altijd mijn grootste gevoel geweest. Bang van nieuwe situaties, bang van nieuwe mensen, bang van verandering. Vandaag leer ik daarmee omgaan.”
Biekes droom en doel is om vier verschillende boekjes over de vier basisemoties angst, boosheid, vreugde en verdriet te maken met daarbij een emotiebox met allerhande materiaal om in scholen, bij kindertherapeuten… mee aan de slag te gaan. Ze wil ook specifiek kinderen met autisme bereiken. “Door het beeld dat de emoties letterlijk uit Lukjes lijf komen en je ze kan leren omarmen, hoop ik het verhaal extra behapbaar te maken voor kleine kinderen en kinderen met autisme, zodat ze het helemaal begrijpen en herkennen. Door mijn vrijwilligerswerk tijdens corona bij Hart boven Hard wil ik ook graag allochtone gezinnen en kinderen bereiken. Nog een droom is dat m’n boekjes tweetalig zijn om zo die mensen ook te kunnen helpen.”
Therapie
Haar eerste prentenboek werkte ook therapeutisch voor Bieke zelf. “Ik wil hiermee ook aantonen dat je leven niet stopt na een diagnose autisme op latere leeftijd. Ik volg nu mijn eigen weg, op mijn tempo, mijn interesses en hoop om via mijn boekjes een nieuwe uitdaging gevonden te hebben. Mijn prentenboekje Lukje en Bang hielp me alvast zelf heel erg in mijn eigen herstelproces.”
Bieke heeft ook een eigen website waar ze didactisch materiaal te koop aanbiedt, zoals de emotiepopjes Lukje en Haza. “Dit om het boekje thuis, op school, bij de therapeut,… verder te kunnen uitwerken en emoties echt bespreekbaar te maken.”
Meer info lees je hier
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier