Beschuldigde duinenmoord ontkent betrokkenheid: “Ik dacht dat ze in Bulgarije was”

Kenan Bulut (57) heeft op het assisenproces over de duinenmoord elke betrokkenheid bij de dood van Milena Raycheva (26) ontkend. Tijdens het verhoor door voorzitter Willem De Pauw sprak de Turkse Rotterdammer meermaals van gefabriceerde beschuldigingen. De beschuldigde dacht dat zijn Bulgaarse vriendin naar haar thuisland was teruggekeerd.

Kenan Bulut verhuisde in 1976 vanuit Turkije naar Nederland. “Mijn vader was al hier en die heeft ons dan hierheen gehaald. Ik heb ook een oudere zus en vier jongere broertjes.” De beschuldigde gaf toe dat hij begin jaren 90 zestien maanden in de cel zat voor een gewapende overval.

Goktent en hennepteelt

Daarna begon hij een carrière in de horeca. “Het was gewoon een koffiehuis en dan heb ik er zelf een coffeeshop van gemaakt. Toen mocht dat nog.” Op vraag van de voorzitter verklaarde Bulut ook zonder schroom dat hij een goktent uitbaatte en vooral actief was in de hennepteelt. “Ik ben een paar keer aangehouden en heb een taakstraf gedaan van 80 of 120 uur. De laatste tijd droog ik enkel nog kwaliteitswiet, die ik ook verkocht aan coffeeshops.”

Na een huwelijk van acht jaar scheidde Bulut in 1992 al van zijn echtgenote. Toch werden twee van hun vijf kinderen pas later geboren. “Het kwam af en toe weer goed tussen ons, omdat ik mijn kinderen nooit in de steek zou laten.” Uiteindelijk knoopte hij ongeveer in 2007 wel een relatie aan met Milena Raycheva, die hij via een vriend had leren kennen. Naar eigen zeggen groeiden ze naar elkaar toe nadat hij haar gesteund had bij een abortus. “Je kon met haar lachen. Het was een goed mens, met een goed hart. Ik was tevreden over haar.”

Ruzies met ex-echtgenote

Volgens sommige kennissen wist de ex-echtgenote van de beschuldigde niet dat hij een relatie en een zoontje had met het slachtoffer. “We liepen er niet mee te koop, Milena zei ook dat mijn familie het niet hoefde te weten. Maar we woonden wel in dezelfde wijk.”

De voorzitter probeerde Bulut te confronteren met de ruzies binnen zijn relatie, maar dat werd onmiddellijk geminimaliseerd. “Waar komen die beschuldigingen vandaan? Wie beweert dat? Wie heeft dat gezien? Ik ben van mening dat deze mensen door schrik niet weten wat ze gezegd hebben. Die gefabriceerde beschuldigingen komen er pas als de speurders in 2013 in Bulgarije geweest zijn.”

Milena Raycheva

Uiteindelijk vertelde Bulut toch over enkele ruzies, onder andere tijdens een trip naar Bulgarije. Milena Raycheva bleef ook tot anderhalve maand voor haar verdwijning in haar thuisland. “Ze wilde graag een eigen sociale woning, maar ik ben geen tovenaar. Soms had ze van die woedereacties. Ze had ook vaak ruzie met haar moeder en haar broer.”

Volgens Bulut keerde ze uit jaloezie terug naar Nederland, omdat haar familie haar had wijsgemaakt dat de beschuldigde een nieuwe vriendin had.

Op 31 juli 2010 vertrok het koppel na de middag vanuit Rotterdam voor een trip naar Londen. Vreemd genoeg kwamen ze pas de volgende ochtend in Calais aan. “Ik heb er bewust lang over gedaan, omdat ik in de nacht niet in Frankrijk wilde zijn, want ik ken de taal niet. Van Dover naar Londen wilde ik ‘s nachts ook niet rijden.”

“Verdwenen met 7.000 euro”

Na een tussenstop in het centrum wilde Bulut naar eigen zeggen tickets kopen voor de ferry. “Ze kwam niet mee, ze zei dat ze ging slapen. Ik sta in de rij en krijg een sms. Ik bel haar, zij neemt niet op. Ik ben naar de auto gekomen en ja, geen Milena. Geen koffer, 7.000 euro weg. In combinatie met die sms was het voor mij duidelijk. Het was in de zin van rot op en zoek mij niet meer op.”

Pas op 20 augustus deed de beschuldigde aangifte van de verdwijning van zijn vriendin. “Ik dacht dat ze ergens ging opduiken in Frankrijk of bij haar ouders.” Nochtans had Bulut toen al contact gehad met de ongeruste moeder van het slachtoffer. “Ik heb het nooit geloofd toen ze zei dat Milena niet in Bulgarije was. Ik dacht dat ze daar was en dat ze haar verborgen.”

In werkelijkheid was het levenloze lichaam van Milena Raycheva al op 17 augustus aangetroffen in de duinen van Zeebrugge. Het slachtoffer kon echter pas in februari 2013 geïdentificeerd worden.