Het verhoor van een mogelijke kroongetuige heeft op het assisenproces tegen Tom Debaillie (59) weinig duidelijkheid gebracht. De partner van de beschuldigde was die bewuste avond aanwezig op het kasteel in Kortrijk, maar legde warrige verklaringen af. Said F. stelde dat Frans Debaillie (90) mogelijk toch nog leefde toen hij hem aantrof op de arduinen trappen.
Enkele maanden voor de feiten leerden F., die zich Sonia liet noemen, en de beschuldigde elkaar kennen in het Antwerpse prostitutiemilieu. “We hadden gewoon een beetje contacten en hij zei dat ik naar Kortrijk moest komen voor het huishouden.” De getuige vond dat Debaillie steeds goed voor zijn vader zorgde, al zag hij Frans zelf amper één keer. “Tom was altijd om 5 uur ‘s ochtends wakker om hem aan te kleden. Hij gaf hem zijn koffie en zijn krant en bracht hem naar het rusthuis. Ik kwam enkel naar beneden voor de schoonmaak.”
Voorhechtenis
Ook in de nacht van 4 op 5 april 2020 bleef de partner van de beschuldigde boven. “De hond is wel naar beneden gegaan denk ik, want ik zag hem niet meer”, sprak F. zijn eigen eerdere verklaringen tegen. Op aandringen van de voorzitter gaf de getuige toch toe dat hij een paar keer naar beneden ging. De eerste keer zou hij wat glas en een tafeltje opgeruimd hebben, al was dat tafeltje in werkelijkheid al een paar weken kapot. “Ik weet wel dat ik help heb gehoord, maar ik weet niet waar het vandaan kwam. Het zou kunnen dat ik gestamp gehoord hebben. Ik dacht dat de hond iets verkeerds had gedaan.” Even later riep Tom Debaillie dat iemand zijn vader had vermoord. “Toen ik hem heb getoucheerd, heb ik gezien dat hij misschien nog leefde en ik heb aan Tom gezegd dat hij de politie moest bellen. Ik was niet zeker, ik ben geen dokter.”
Uiteindelijk zat Said F. zelf anderhalve maand in voorhechtenis. Uit het kasteel graaide hij wel nog een vest met 12.000 euro mee. “Ik heb die vest gepakt omdat Tom had gezegd van dat te doen als er met hem iets zou gebeuren. Misschien was het geld voor mijn werk, dat weet ik niet.”
Antisociale persoonlijkheid
Tijdens het onderzoek werden psychologische testen afgenomen van de beschuldigde. “Meneer Debaillie vertoont vooral kenmerken van die antisociale persoonlijkheid”, aldus psychologe Elisabeth Philips. “Er is een algemene ontremming in zijn gedrag, maar geen gebrekkige impulscontrole. In hoofdzaak zie je een zucht naar sensatie en opwinding.” Volgens psychiater Jan De Varé heeft Debaillie ook weinig empathie. “Zijn houding op de wedersamenstelling zou je kunnen omschrijven als zakelijk en gecontroleerd, hij toont heel weinig emoties.”
De gerechtspsychiater kwam tot de conclusie dat de beschuldigde toerekeningsvatbaar is. Daarnaast zou er een hoog risico op herval zijn. “Als je kijkt naar de risicofactoren, dan ziet het er niet lief uit. Er zijn tal van voorgaanden van agressie en ook dat antisociale is niet favorabel. En dan zit je daar ook nog met dat middelengebruik bij.” Voorzitter Antoon Boyen polste ook naar de vermeende black-out van Debaillie, die zich enkel de eerste vuistslag zou herinneren. “Ik heb daar mijn twijfels over. De man heeft een goed functionerend geheugen. Er is stevig gedronken, maar er blijkt toch nog enige conversatie geweest te zijn. En er was blijkbaar voldoende luciditeit om ook nog te gaan poetsen.” Dokter De Varé suggereerde dat het mogelijk gewoon de keuze van de beschuldigde is om niet alles te vertellen.
Een gevaarlijke man
In eerste instantie wilde de onderzoeksrechter Paul Lodewyck aanstellen als gerechtspsychiater, maar die bleek de familie Debaillie te kennen. Frans Debaillie vertelde zijn collega-arts over de psychische problemen van zijn vrouw, maar ook over zijn gewelddadige zoon. “Hij zei dat het een gevaarlijke man was, die de helft van zijn gezicht getatoeëerd had.” De gepensioneerde neus-keel-oorarts vond dat de beschuldigde eigenlijk geïnterneerd moest worden, maar bleef zijn zoon wel steunen. “Ik had de indruk dat hij daar op een goeie manier mee om probeerde te gaan. Hij smeet hem niet buiten en wilde hem ook financieel steunen, maar hij moest er ook iets voor doen.”
Tom Debaillie ging in 2010 zelf twee keer op consultatie bij dokter Lodewyck. “Hij zei dat hij soms zelfdestructief en impulsief kon zijn. Mijn diagnose was dat het een persoonlijkheidsprobleem was, geen majeure depressie.” Ten slotte merkte de psychiater dat het slachtoffer de laatste jaren mentaal wat achteruitging. “Die volmachten voor Tom zullen een teken geweest zijn van minder goed mentaal functioneren, vroeger zou hij dat zeker niet gedaan hebben.” Bij hun laatste ontmoeting in februari 2020 maakte Frans Debaillie volgens de getuige wel een gelukkige, verzorgde indruk.
Dinsdagnamiddag komen onder anderen twee dochters van het slachtoffer aan het woord.
Kortrijkse Kasteelmoord
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier