Justine Ghekiere uit Izegem pakte zondag het eindklassement in de Ronde van Valencia, een vierdaagse rittenkoers. Ze had één seconde voor op haar ploegmate Ashleigh Moolman. Ze heeft hiermee een grote zege beet. En dan te denken dat Justine enkele jaren geleden nog in een fitnesscentrum werkte en ze verslingerd was aan de online fietsgame Zwift…
We hadden in januari nog een gesprek met Justine Ghekiere. Ze vertoefde dan in Calpe, waar ze onder de Spaanse zon haar seizoen voorbereidde. Wie evenwel denkt aan ritjes met korte mouwen in aangename temperaturen, kwam bedrogen uit. “Het was trainen met handschoenen en overschoentjes aan”, lacht Ghekiere. Ze was eerder in Calpe al op stage met de nationale selectie, waarna ze er op eigen houtje nog een individuele stageweek aanplakte. Kwestie van nog wat extra kilometers te malen.
Reuzenstap vooruit
Met die voorbereiding hoopte ze dan klaar te zijn voor het seizoen. Dat startte voor haar dus met de vierdaagse Ronde van Valencia. “Daar hoop ik me meteen te tonen”, zei Ghekiere toen. Ze was bescheiden, want ze wist uiteindelijk de eindzege op haar naam te schrijven.
Ze wil dit seizoen vooral al het goede van vorig jaar bevestigen. Vorig seizoen zette ze, in haar tweede jaar als prof, namelijk een reuzenstap vooruit. “Ik denk inderdaad dat ik een mooi seizoen gehad heb”, zegt ze daar zelf over. “Ik had mezelf vooraf bewust geen druk opgelegd of een ambitie uitgesproken. Ik wilde enkel groeien en sterker worden. Dat is me ook gelukt.”
“Ik vind het nog steeds zot dat ik deze kans heb gekregen”
Vooral in het najaar liet ze zich geregeld opmerken in finales. Zo pakte ze in de Grote Prijs van Wallonië door een probleem met haar klikpedaal zelfs net naast haar eerste profzege. “Het klopt dat het in het najaar goed liep. Al was ook mijn voorjaar zeker niet slecht. Alleen zat het toen niet altijd mee door valpartijen, pech of een mindere positionering. Ik was dan ook zelf eigenlijk een beetje ontgoocheld over mijn voorjaar. Vanaf de zomer ging het gelukkig beter en kon ik vaker meespelen in de finale.”
Gevraagd naar haar absolute hoogtepunt van het voorbije seizoen, moet Ghekiere niet lang nadenken: “Het WK in Australië. Dat was echt de beste tijd van mijn leven. Fantastisch om dat twee weken lang mee te maken. En uiteraard had ik vooraf ook getekend voor een negentiende plaats in de einduitslag.”
Werk in fitnesscentrum
En dan te weten dat Ghekiere tot drie jaar geleden niet eens dacht aan een profcarrière als renster. Het was pas toen de coronapandemie losbarstte, dat het wielertalent van Ghekiere boven kwam drijven. “Ik werkte toen in een fitnesscentrum, maar door de coronamaatregelen mocht ik niet werken. Ik verveelde me dan ook steendood. Tot een vriendin me vertelde over een wedstrijd op Zwift, waarbij je in een week tijd zoveel mogelijk kilometers moest afleggen. Ik nam deel en won hem uiteindelijk ook, waarna ik een inspanningstest mocht doen bij Energy Lab”, doet Ghekiere het verhaal.
Indrukwekkende testen
En die testen bleken uiteindelijk behoorlijk indrukwekkend. “Ze zeiden me daar plots dat mijn waarden niet moesten onderdoen voor die van profs. Ik was daar toch van geschrokken. Ik fietste wel regelmatig, maar dat ik zo’n potentieel had, daar was ik me helemaal niet van bewust. Ik fietste recreatief en omdat ik het graag deed. Natuurlijk schrok ik dan ook toen ze mij die waarden voorschotelden.”
De testresultaten werden ook doorgestuurd naar enkele ploegen, waarna Bingoal Casino-Chevalmeire haar een kans gaf in het peloton. Een jaar later volgde een overstap naar het Plantur-Pura, nu Fenix-Deceuninck, van de gebroeders Roodhooft. “Ik vind het nog steeds zot dat ik die kans gekregen heb.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
