Dit zijn de 10 strafste kampioenschappen van Michael Vanthourenhout volgens broer Dieter: “Belgische titel mooier dan die twee Europese”

Zondag vindt in Pontevedra het EK veldrijden plaats. Michael Vanthourenhout (30) won al in zeven landen, maar nog nooit in Spanje. Daar zou hij wel eens verandering in kunnen brengen, want de voorbije twee seizoenen werd de kampioenschapsrenner al telkens Europees kampioen. Broer Dieter Vanthourenhout, zelf een ex-prof, stelde een top tien van beste kampioenschappen uit Michaels carrière samen.

10. WK voor junioren in 2011 in Sankt-Wendel (Duitsland)

6de op 0’45” van Clément Venturini.

“Als nieuweling reed hij geen platte prijs. Als eerstejaarsjunior was het iets beter en als tweedejaars zagen we dat er iets in zat. Natuurlijk wisten we al dat Michael technisch sterk was, maar het heeft bij hem lang geduurd – tot bij de profs – vooraleer hij echt is beginnen te trainen. Toen hij 16 jaar was, vertrok hij zogezegd op training en ging hij bij zijn vrienden op de PlayStation spelen. Sankt-Wendel was het eerste WK in zijn carrière. Veel herinner ik me er niet van, behalve dat er sneeuw lag. Zelf was ik er niet bij, want ik was niet geselecteerd.”

9. EK voor profs in 2021 op de VAM-berg (Nederland)

3de op 0’54” van Lars van der Haar.

“Misschien is Michael na dit EK beginnen te beseffen dat er op een kampioenschap meer in zat. Op dat moment had hij nog niets gewonnen en was hij blij met een podiumplaats. Nu lijkt zoiets normaal te zijn. Het heeft lang geduurd bij Michael. Nochtans hebben we – zijn pa en ik – het hem heel vaak ingepeperd. Michael heeft lang niet beseft dat hij hard met een fiets kan rijden. Op dat EK had Michael ook nog problemen met het rijden van een finale en als je met Lars van der Haar de laatste ronde ingaat, ben je negen op de tien keer verloren. In Beringen hebben we dat opnieuw gezien. Lars blijft een moeilijke renner om in de finale tegen te winnen.”

8. EK voor profs in 2020 in Rosmalen (Nederland)

2de op 0’16” van Eli Iserbyt.

“Twee ploegmaats op nummers één en twee. Ik herinner me dat Michael wat afstoppingswerk voor Eli deed en daarna zelf wegreed voor plek twee. Misschien zat er toen al meer in dan zilver. Soms zijn Eli en Michael concurrenten, maar ze zijn alle twee slim genoeg om te beseffen dat ze elkaar nodig hebben. Met de nieuwe jeugd die erbij komt Niels Vandeputte, Joran Wyseure… wordt het voor hen moeilijker om te winnen. Ze zullen elkaar nog vaak nodig hebben en hopelijk beseffen ze dat.”

7. BK voor profs in 2024 in Meulebeke (België)

3de op 0’37” van Eli Iserbyt.

“Deze zet ik in de top tien, omdat het voor Michael een grote ontgoocheling was. De week voordien is hij immers een dag of drie ziek geweest. Buikgriep. Hij stond echt niet fris aan de start en na afloop zei Michael: als ik hier 100 procent was, won ik. Het was een BK om snel te vergeten. En dan te bedenken dat er op het vorige BK in Meulebeke, in 2021, ook meer mogelijk was geweest. Wout van Aert won, maar Michael en enkele andere renners haperden na de start in elkaar. Hij moest van veel te ver terugkomen. De Berencross heeft Michael al gewonnen, maar het BK in Meulebeke is hem voorlopig niet gunstig gezind.”

6. WK voor profs in 2018 in Valkenburg (Nederland)

2de op 2’13” van Wout van Aert. Mathieu van der Poel werd 3de op 2’30”.

“Als je met Wout van Aert en Mathieu van der Poel op het podium van een WK staat niet als derde, maar ertussen is dat iets om te onthouden. Na afloop was er trots en blijdschap. Nochtans heeft Michael als jeugdrenner die twee geregeld kunnen verslaan. Maar bij Van der Poel zagen we al bij de nieuwelingen dat het een kampioen zou worden, bij Van Aert zagen we dat als junior en zeker als belofte. Toptalenten. Michael is op technisch vlak misschien wel de betere van de drie, maar zijn motor is een stuk kleiner. Ik herinner me een cross in Loenhout, waar Michael één of twee seconden na Van Aert de weg opdraaide en enkele honderden meters verder zes tot zeven seconden achterstand telde. Van Aert reed gewoon één tot twee km per uur sneller. Maar soms kan Michael gevaarlijk zijn, op zijn parcours en mits een superdag.”

5. EK voor beloften in 2013 in Mlada Boleslav (Tsjechië)

1ste met 0’23” voorsprong op Mathieu van der Poel en 0’28” op Gianni Vermeersch. Wout van Aert werd 4de op 1’09”.

“Een van zijn meest heroïsche zeges, in de modder. Maar niemand van zijn familie maakte het mee, buiten enkele mensen van de wielerbond. Hebben wij zijn Europese titel toen gevierd? Ik denk het niet. Ik herinner me alleen dat Michael en ik toen voor BKCP-Powerplus reden. Christoph Roodhooft kreeg in Ronse plots een bericht en terwijl iedereen had verwacht dat Mathieu van der Poel Europees kampioen zou worden, was het Michael die had gewonnen. Ze stonden daar in Tsjechië met drie renners van BKCP op het podium.”

4. EK voor profs in 2023 in Pontchâteau (Frankrijk)

1ste met 0’07” voorsprong op Cameron Mason en 0’19” op Lars van der Haar.

“Hier kende Michael wat geluk met het weer. Meestal is Pontchâteau een halve wegkoers waarin veel coureurs samen blijven. Ditmaal was er storm en werden alle crossen op zaterdag afgelast en naar zondag verplaatst. Dat speelde in het voordeel van Michael. Het toont aan dat je in de cross soms wat geluk nodig hebt. Die dag viel alles in zijn plooi. Ik herinner me nog goed dat Michael de weken ervoor ziekjes was geweest, maar op de Koppenberg vlotte het beter en op het EK was het prijs.”

“Als er een groot kampioenschap is, kan Michael 5 procent meer. Hij is dus een echte specialist” – Dieter Vanthourenhout

3. EK voor profs in 2022 op Citadel van Namen (België)

1ste met 0’40” voorsprong op Lars van der Haar en 2’17” op Laurens Sweeck.

“Een mooie dag. In Namen komt er altijd heel veel volk opdagen. Voor Michael zelf is dit een van zijn mooiste zeges en misschien zelfs zijn mooiste. In Namen won hij ook al eens de Wereldbekercross voor Pidcock. Het is echt een parcours dat hem ligt. Voor mij zijn Namen, Tabor en Lokeren de drie meest emotionele titels. Die drie keer heb ik een traantje gelaten. Die eerste grote internationale titel zal een grote motivatie voor Michael geweest zijn. Bovendien was hij enkele maanden ervoor papa geworden, wat hem nog volwassener heeft gemaakt.”

2. WK voor beloften in 2015 in Tabor (Tsjechië)

1ste met 0’10” voorsprong op Laurens Sweeck en 0’14” op Stan Godrie.

“Ik was erbij in Tabor, want die winter kon ik door een knieoperatie lang niet crossen. Ik weet nog goed dat ik langs het parcours aan het lopen was om Michael aan te moedigen en het in mijn knie voelde. We hadden speciale fietsen met aangepaste bandendruk klaargemaakt, omdat we wisten dat de sneeuw in de loop van de cross zou beginnen te dooien. Dat speelde in het voordeel van Michael.”

1. BK voor profs in 2023 in Lokeren (België)

1ste met 0’02” voorsprong op Laurens Sweeck en 1’42” op Thibau Nys.

“Michael zal hier zelf misschien niet akkoord mee gaan, maar persoonlijk vind ik de Belgische driekleur iets mooier dan de Europese sterrentrui. Voor mij staat zijn titel in Lokeren een trapje hoger. Michael was van jongs af aan een buitenlandse coureur, die goed presteerde op internationale parcours. Een BK is voor hem altijd moeilijker. Lokeren bood gelukkig een heel zwaar parcours dat perfect bij hem paste. In de toekomst zal het er niet makkelijker op worden, want er zijn enkele jonge talenten op komst. Alleen is Michael een echte specialist in dit werk. Als er een groot kampioenschap is, kan hij vijf procent meer. De reden? Minder stress of meer motivatie? Ik zou het niet weten. En ik vermoed dat Michael het zelf ook niet weet. Het is gewoon een straffe eigenschap van hem.”