Sep Vanmarcke (34) werd vorige week zondag knap derde in Gent-Wevelgem. De bevestiging voor hemzelf(?) en de buitenwereld dat we hem nog niet mogen afschrijven. Na het annus horribilis van vorig seizoen moet er met Sep dit voorjaar – ondanks een opgave in Waregem – terug rekening gehouden worden. “Mijn uitslagen zullen niet meer dezelfde zijn als vijf jaar geleden, maar ik rijd nu wel weer op een goed niveau en daar ben ik heel blij om”, aldus Vanmarcke.
Het kan verkeren. Afgelopen zondag stond Vanmarcke samen met dochter Lucie te blinken op het podium naast Christophe Laporte en Wout van Aert. De derde plek in Gent-Wevelgem deed hem zichtbaar heel veel deugd. Niet onbegrijpelijk nadat vorig seizoen in het voorjaar zowat alles verkeerd liep wat verkeerd kon lopen. Een kleine reconstructie.
Knieproblemen
De problemen begonnen al in de aanloop naar het voorjaar. Door knieproblemen, het gevolg van vier (!) valpartijen in de Vuelta van het jaar voordien, begon de West-Vlaming aan het seizoen met een trainingsachterstand van maar liefst 50 dagen. Van bij de start van het seizoen liep Vanmarcke dan ook achter de feiten aan. In zijn eerste wedstrijd begon het nochtans vrij goed: in de tweede etappe van de Tour de La Provence wordt hij tweede na een sprint. Zelf houdt Vanmarcke echter een slag om de arm: “We zijn zeer op onze hoede voor het kamelenbult-effect, waarbij een snelle piek gevolgd wordt door een even snelle dip”, klinkt het. Het zou een terechte bezorgdheid blijken, want vanaf dan gaat het enkel bergaf. Dat hij geen rol van betekenis speelt in het openingsweekend, had hij nog ingecalculeerd. Dat hij door een bronchitis moest passen voor de Omloop het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne niet. Het zou de eerste van vele ziekteperikelen, verder nog gekruid door koorts en buikgriep, betekenen.
Profetische woorden, alweer
Via een hoogtestage op de Teide wil Vanmarcke zich medio maart klaarstomen voor de Vlaamse Wielerweek, maar vlak voor zijn rentree in Danilith Nokere Koerse wordt de renner van Israel-Premier Tech in Spanje opnieuw ziek. Buikgriep, luidt de diagnose. “De pech mag nu wel stoppen”, laat hij in die periode optekenen. Wist hij veel dat de bodem nog niet bereikt was.
“Vorig seizoen was een aaneenschakeling van ziekteperikelen. Een gevolg van het feit dat ik de hele winter geblesseerd was en daarna met een heel korte opbouw topfit probeerde te worden”
Toch kan hij tien dagen later dan gepland zijn plek in het peloton dan toch weer innemen. Herbeginnen doet hij in de E3 Saxo Classic. Gaat het daar goed, zou het via Gent-Wevelgem en Dwars door Vlaanderen richting de Ronde en Roubaix gaan. Vooral op de kasseien in Noord-Frankrijk zag Vanmarcke wel mogelijkheden. Alleen: het ging niet goed in Harelbeke. De finish halen lukt niet. “Logisch, want mijn conditie is nog niet op peil”, vertelt hij na de aankomst. “Het enige virus dat ik ondertussen nog niet gehad heb, is corona”, voegt hij er nog aan toe. Het zouden opnieuw profetische woorden blijken.
In Gent-Wevelgem komt Vanmarcke ten val, weliswaar zonder erg en ook in Dwars door Vlaanderen komt Sep aan de start. Met een 77ste en een 101ste plek worden die wedstrijden evenwel niet wat hij ervan verwacht had. Toch leefde Vanmarcke op hoop dat het in de Ronde alweer ietsje beter zou zijn.
Ware het niet dat zijn deelname aan de Ronde in het water viel. Op de meest pijnlijk denkbare wijze nog wel: corona waart door de ploeg en neemt zowat de volledige klassieke kern van Israel-Premier Tech te grazen. Gevolg: de ploeg komt niet aan het minimumaantal renners om te mogen starten in de Ronde, waardoor het forfait moet geven voor Vlaanderens Mooiste. Vanmarcke zit logischerwijs in zak en as. “Niet dat ik een rol van betekenis zou spelen, maar ik was er graag bij geweest. Gewoon omdat ik de Ronde wil rijden en deel wil uitmaken van het peloton.”
Medaille voor relativering
Zuur, maar nog steeds geen man overboord. Door alle miserie had Vanmarcke zijn grote doel immers al verlegd naar Parijs-Roubaix. En een geluk bij een ongeluk: door de Franse verkiezingen vindt de kasseiklassieker vorig seizoen een week later plaats dan normaal, wat Vanmarcke en zijn ploeg een week extra geeft om klaar te zijn. Een ongeluk komt evenwel nooit alleen, want de griep waar Vanmarcke al enkele weken mee sukkelt, blijft sluimeren in zijn lichaam en er wordt ook een bacterie ontdekt op de longen, waardoor hij nu ook nog eens forfait moet geven voor Parijs-Roubaix, zijn laatste overgebleven doel in het voorjaar. “Heel erg triest”, noemt een aangeslagen Vanmarcke zijn forfait. “Roubaix was een groot doel voor mij, maar ik moet mijn situatie aanvaarden.” Het maakt dat Vanmarcke ondertussen een medaille verdient voor zijn relativeringsvermogen, want niet weinig renners zouden het hoofd na zoveel tegenslagen laten hangen.
Vooral ook omdat het niet de eerste keer is dat Vanmarcke veel pech heeft. Zijn tegenslagen zijn ondertussen zelfs een running gag geworden onder de wielerliefhebbers. “Vanmarcke pech? Aha, de koers is terug!”, klinkt het weleens smalend.
Wereld van verschil
Dit jaar is de situatie echter anders. Vanmarcke bleef tot dusver gespaard van groot onheil en toonde al enkele keren dat hij nog niet versleten is. Hijzelf is dan ook tevreden met de huidige gang van zaken. “Het is een wereld van verschil met vorig jaar”, glundert hij. “Vorig seizoen was een aaneenschakeling van ziekteperikelen. Een gevolg van het feit dat ik de hele winter geblesseerd was en daarna met een heel korte opbouw topfit probeerde te worden. Daar heb ik mijn weerstand ondermijnd.” Diezelfde fout zal Vanmarcke nu niet meer maken. “Ik heb lessen getrokken uit vorig seizoen, ja. Als ik me nu ziekjes of niet helemaal fris voel op training, zal ik het niet gaan forceren en tijdig op de rem gaan staan om dan een dag later de trainingen weer op te pikken. Ik luister nu veel meer naar mijn lichaam.” Het is in die overweging dat Vanmarcke vorige week nog forfait gaf voor de Classic Brugge-De Panne. De West-Vlaming voelde zich de dagen daarvoor immers wat ziekjes en sloeg daarom het waaierspektakel over.
Voorjaar al geslaagd
En die aanpak loont, want na bemoedigende prestaties in het openingsweekend en in de E3 Saxo Classic kon Vanmarcke in Gent-Wevelgem een eerste keer oogsten door naar een derde plek te spurten. Een deugddoend resultaat. Vanmarcke blijft evenwel nuchter: “Die derde plek in Wevelgem maakt mijn voorjaar eigenlijk al goed. Mijn uitslagen zullen niet meer dezelfde zijn als vijf jaar geleden, maar het is gewoon ook moeilijker geworden door mijn leeftijd en door de jeugd die erbij gekomen is. Ik rijd nu wel weer op een goed niveau en daar ben ik heel blij om. Het geeft moed voor wat komt. Hopelijk kan ik die lijn nu doortrekken.”
En dat hij in Dwars door Vlaanderen opgaf, hoeft in dat opzicht niet eens een veeg teken te zijn. Ook dat was immers een geval van ‘luisteren naar het lichaam’. “Het was vooraf afgesproken dat Sep niets moest forceren, mocht hij voelen dat hij niet honderd procent gerecupereerd was na Gent-Wevelgem”, aldus ploegleider Dirk Demol na de finish in Waregem. “In het kader van zondag en de week erna had het geen zin om vandaag risico te nemen.” De sterren staan dus nog steeds gunstig voor een goed resultaat zondag en volgende week.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
