Net als de mannen maakt ook het vrouwenpeloton zich op voor de seizoensstart. Shari Bossuyt (22), Valerie Demey (29), Marith Vanhove (19), Julie Van de Velde (29) en Justine Ghekiere (26) willen het komende jaar knallen. Die laatste wil in 2023 vooral al het goede van 2022 bevestigen. Drie jaar geleden was van een profcarrière nog geen sprake, maar de Izegemse zette vorig jaar een gigantische stap voorwaarts. “Ik wil pieken richting de Waalse klassiekers.”
Justine Ghekiere vertoeft momenteel in Calpe, waar ze onder de Spaanse zon haar seizoen voorbereidt. Wie evenwel denkt aan ritjes met korte mouwen in aangename temperaturen, kwam deze week bedrogen uit. “Het was trainen met handschoenen en overschoentjes aan. Ook al is de temperatuur hoger dan in België, zo warm was het hier de afgelopen dagen nu ook weer niet”, lacht Ghekiere als we haar aan de lijn hebben. De Izegemse vertoeft al een tijdje in Calpe. Vorige week was ze er immers al op stage met de nationale selectie, waarna ze er op eigen houtje nog een individuele stageweek aanplakte. Kwestie van nog wat extra kilometers te malen. “Over enkele dagen kom ik terug naar België om dan een week later opnieuw naar hier te komen voor een stage met de ploeg”, aldus Ghekiere.
Reuzenstap vooruit
Met die voorbereiding hoopt ze dan klaar te zijn voor het seizoen, dat voor haar start met de vierdaagse Ronde van Valencia op 16 februari. “Daar hoop ik me meteen te tonen”, is Ghekiere ambitieus. Ze wil dit seizoen vooral al het goede van vorig jaar bevestigen. Vorig seizoen zette ze, in haar tweede jaar als prof, namelijk een reuzenstap vooruit. “Ik denk inderdaad dat ik een mooi seizoen gehad heb”, zegt ze daar zelf over. “Ik had mezelf vooraf bewust geen druk opgelegd of een ambitie uitgesproken. Ik wilde enkel groeien en sterker worden. Dat is me ook gelukt.”
“Ik vind het nog steeds zot dat ik deze kans heb gekregen”
Vooral in het najaar liet ze zich geregeld opmerken in finales. Zo pakte ze in de Grote Prijs van Wallonië door een probleem met haar klikpedaal zelfs net naast haar eerste profzege. “Het klopt dat het in het najaar goed liep. Al was ook mijn voorjaar zeker niet slecht. Alleen zat het toen niet altijd mee door valpartijen, pech of een mindere positionering. Ik was dan ook zelf eigenlijk een beetje ontgoocheld over mijn voorjaar. Vanaf de zomer ging het gelukkig beter en kon ik vaker meespelen in de finale.” Gevraagd naar haar absolute hoogtepunt van het voorbije seizoen, moet Ghekiere niet lang nadenken: “Het WK in Australië. Dat was echt de beste tijd van mijn leven. Fantastisch om dat twee weken lang mee te maken. En uiteraard had ik vooraf ook getekend voor een negentiende plaats in de einduitslag.”
Zwift
En dan te weten dat Ghekiere tot drie jaar geleden niet eens dacht aan een profcarrière als renster. Het was pas toen de coronapandemie losbarstte, dat het wielertalent van Ghekiere boven kwam drijven. “Ik werkte toen in een fitnesscentrum, maar door de coronamaatregelen mocht ik niet werken. Ik verveelde me dan ook steendood. Tot een vriendin me vertelde over een wedstrijd op Zwift, waarbij je in een week tijd zoveel mogelijk kilometers moest afleggen. Ik nam deel en won hem uiteindelijk ook, waarna ik een inspanningstest mocht doen bij Energy Lab”, doet Ghekiere het verhaal.
En die testen bleken uiteindelijk behoorlijk indrukwekkend. “Ze zeiden me daar plots dat mijn waarden niet moesten onderdoen voor die van profs. Ik was daar toch van geschrokken. Ik fietste wel regelmatig, maar dat ik zo’n potentieel had, daar was ik me helemaal niet van bewust. Ik fietste recreatief en omdat ik het graag deed. Natuurlijk verschoot ik dan ook toen ze mij die waarden voorschotelden.” De testresultaten werden ook doorgestuurd naar enkele ploegen, waarna Bingoal Casino-Chevalmeire haar een kans gaf in het peloton. Een jaar later volgde een overstap naar het Plantur-Pura, nu Fenix-Deceuninck, van de gebroeders Roodhooft. “Ik vind het nog steeds zot dat ik die kans gekregen heb.”
Jolien D’hoore
Om nog stappen voorwaarts te zetten, maakte ze deze winter de overstap naar AG Insurance-Soudal Quick-Step, de vrouwenploeg van Patrick Lefevere en Natascha den Ouden. “Die stap boezemde me toch een beetje angst in”, geeft Ghekiere toe. “Ik ben normaal niet iemand die graag verandert en ik voelde me ook erg goed bij Plantur-Pura, maar de aanwezigheid van Jolien D’hoore als ploegleider gaf voor mij toch de doorslag. Mijn grootste werkpunt is mijn positionering en mijn koersinzicht en ik ben ervan overtuigd dat ik met haar in de volgwagen zeker goed gestuurd zal worden. Vorig jaar was deze ploeg heel vaak goed vertegenwoordigd in de finale. Net door die goede sturing uit de volgwagen. Daarnaast denk ik dat ik ook erg veel zal kunnen leren van iemand als Ashleigh Moolman, die een gelijkaardig type renster is.”
Ghekiere komt bij de ploeg ook terecht in een professionele omgeving. “De omkadering is echt top”, is de Izegemse lovend. “In december zijn we samen met de mannenploeg op stage geweest en onze omkadering was identiek dezelfde als van de heren. Alles is altijd tot in de puntjes geregeld.” Mag Ghekiere komend seizoen dan ook dromen van een eerste profzege? “Het zou mooi zijn. Al hoop ik vooral dat ik de lijn van vorig seizoen kan doortrekken. Ik zal daarbij vooral proberen pieken richting de Waalse klassiekers. Ik zit ook in de voorlopige selectie voor de Tour en de Vuelta. De verwachtingen zullen misschien wel iets groter zijn dan vorig jaar, maar als ik er plezier in blijf hebben, volgt de rest wel.”
Julie Van de Velde (Fenix-Deceuninck): “Focussen op de klimkoersen”
Na een moeilijke seizoensstart kwam Julie Van de Velde er vorig jaar in het tweede deel van het seizoen helemaal door. Vooral in de Ronde van Scandinavië maakte ze indruk door in een zware bergetappe derde te eindigen en in het eindklassement uiteindelijk zesde te worden. “Een grote opsteker en een beloning voor alle inspanningen die ik al geleverd heb”, noemt Van de Velde het. Dit seizoen zal de Torhoutse zich dan ook nog meer gaan toeleggen op het klimwerk. Al zorgt dat er wel voor dat ze de Vlaamse voorjaarskoersen links zal laten liggen. “Die koersen liggen me nu eenmaal net iets minder en de tijd die vrijkomt, zal ik kunnen gebruiken om vaker op hoogtestage te gaan. Zo zal ik nog beter voorbereid aan de start staan van de klimkoersen.” Of dat dan om mee te dingen is naar etappezeges of voor een goed klassement, laat Van de Velde nog in het midden. “Beide zou heel mooi zijn, maar als ik voor een klassement kan gaan, zal dat waarschijnlijk vooral het gevolg zijn van een goede prestatie tijdens een etappe. Het is ook niet gezegd dat ik telkens voor eigen rekening zal mogen rijden. Er zijn nog sterke klimmers in het team en we zullen elkaar zeker helpen.”
WorldTour
Over haar programma hoeft Van de Velde zich geen zorgen te maken. Fenix-Deceuninck maakt sinds dit seizoen namelijk deel uit van de WorldTour, waardoor de ploeg overal startrecht heeft. “Een leuk gegeven”, aldus Van de Velde. “Het is nu aan de ploeg om voor ieder van ons een mooi traject uit te tekenen.”
Shari Bossuyt (Canyon//SRAM): “Vorig seizoen proberen evenaren”
Shari Bossuyt liet vorig seizoen op de piste van zich spreken door samen met Lotte Kopecky wereldkampioen te worden in de ploegkoers en twee Europese titels in de U23-categorie te pakken. Toch liet de 22-jarige Kortrijkse ook op de weg mooie dingen zien. Zo pakte ze zilver op het BK tijdrijden en kon ze zich ook meten met de wereldtop tijdens de Women’s Tour in Engeland en de Ronde van Scandinavië, waar ze in de sprint enkele mooie podiumplaatsen verzamelde. Een bewijs dat ze vorig jaar in haar eerste seizoen bij Canyon//SRAM een reuzenstap vooruit gezet heeft. “Vooraf had ik voor zo’n seizoen getekend”, zei ze daar al over.
Bevestiging
Komend seizoen wordt het voor Bossuyt evenwel zaak van al dat goede te bevestigen. “Ik wil een overwinning behalen”, is ze alvast ambitieus. “Het zou mooi zijn mocht ik mijn seizoen van vorig jaar kunnen evenaren, of zelfs verbeteren.”
De winter verliep echter niet helemaal volgens plan, want bij een val tijdens een pistetraining brak Bossuyt eind december haar sleutelbeen. “Het is nog wat afwachten hoever ik nu sta”, klinkt het. Bossuyt zal gelukkig wel al fit zijn voor het EK op de piste in het Zwitserse Grenchen begin februari. Die combinatie weg-piste wordt voor Bossuyt dit jaar trouwens een belangrijke evenwichtsoefening, aangezien ze ook op de Olympische Spelen van 2024 in Parijs wil scoren. “Daarvoor staan dit jaar al kwalificaties op het programma en daar wil ik goed presteren. Dat zou alvast voor de nodige rust zorgen.”
Valerie Demey (Liv Racing TeqFind): “Stempel drukken in klassiekers”
Na het vertrek van Lotte Kopecky kon Valerie Demey als vrijbuiter afgelopen seizoen bij Liv Racing TeqFind net iets vaker voor eigen rekening rijden. Met succes, want in de Zweedse eendagskoers Postnord Vårgårda WestSweden Road Race stond de Oostkampse vorig seizoen voor het eerst op het podium van een WorldTour-wedstrijd. Ook in het voorjaar liet ze zich enkele keren in positieve zin opmerken. “Het was mijn beste seizoen tot nu toe”, merkt Demey op. “Die podiumplek in Zweden was de absolute uitschieter, maar evenzeer was ik heel tevreden over mijn voorjaar. Ik reed goed in de klassiekers en was heel vaak mee in de finale.”
Voorjaar
Demey wil die goede lijn dan ook heel graag doortrekken. Het mag zelfs wat meer zijn. “Ik wil nog meer mijn stempel drukken op de voorjaarsklassiekers”, aldus Demey. “Daarmee bedoel ik niet enkel aanwezig zijn in de finale, maar ook effectief een mooi resultaat rijden. Ik acht me daar zeker toe in staat, want mijn cijfers op training zijn goed.” Om die doelstelling waar te maken, zal Demey hetzelfde recept hanteren dat haar vorig jaar succes opleverde. “Een sprint heb ik niet echt, dus ik moet het vanuit de vlucht proberen. Vorig jaar leverde dat geregeld succes op. Zoals in Zweden. Ik vind het leuk om zo te koersen, want hoewel zo’n poging vaak op niets uitdraait, lukt het vaak wel om mee te zijn en ver te geraken. Het wordt zaak van de goede vluchten uit te kiezen en te hopen dat ze tot het einde gaan.”
Marith Vanhove (Parkhotel Valkenburg): “BK in eigen stad is mijn grote doel”
Amper 19 jaar is ze, maar toch is Marith Vanhove al aan haar tweede seizoen bij de profs toe. Vorig jaar werd alvast een aangename kennismaking met de Izegemse, want tot twee keer toe haalde ze het podium van een UCI-koers. Daarmee overtrof ze zelfs haar eigen verwachtingen. “Mijn doel was eigenlijk om zoveel mogelijk koersen uit te rijden”, is ze eerlijk. “Maar als je dan ziet dat ik, dankzij het werk van mijn ploeg, twee keer podium kan rijden, kan ik enkel maar tevreden zijn.” Ook dit jaar wil Vanhove stappen zetten. “Het wordt zaak van mijn motorinhoud te vergroten. Al zal mijn volume ook wel automatisch toenemen naarmate ik langer koers en meer grote wedstrijden rijd. Daarnaast zou het ook mooi zijn mocht ik dit jaar kunnen winnen.”
Weg én piste
Eén dag staat alvast in fluo omcirkeld in haar agenda. Op 25 juni wordt het BK immers verreden in haar Izegem. “Een BK is altijd speciaal, maar nu het in eigen stad is, nog net iets meer”, zegt ze. “Bij de beloften wil ik meespelen voor de titel, maar ook bij de elite wil ik me laten opmerken.” Maar ook op de piste wil Vanhove van zich doen spreken. Vooral op de Europese pistekampioenschappen voor beloften in het Portugese Anadia wil ze scoren. “Daar wil ik echt goed zijn”, klinkt het vastberaden. Ook in de toekomst wil ze op de piste blijven rijden. “Een beetje zoals Kopecky en Bossuyt het aanpakken. De Spelen in Parijs? Die komen te vroeg, maar in Los Angeles in 2028 liggen wel mogelijkheden.”
nog 29 dagen
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
