“Ik leef niet meer als een monnik”: Jelle Wallays klaar voor zijn eerste Ironman

Zondag staat met Luik-Bastenaken-Luik de laatste klassieker van het voorjaar op de agenda. Stadenaar Jelle Wallays (35) stond in 2012 voor de enige keer aan de start van La Doyenne. Zondag start hij echter aan een nieuw avontuur: in Valencia doet hij mee aan zijn eerste van vijf Ironmans. “De drive om er het maximale uit te halen, is zeker nog aanwezig.”

Terwijl zijn oud-collega’s zich opmaken voor het laatste luik van het voorjaar, bevindt Jelle Wallays zich in de laatste rechte lijn richting de start van zijn tweede leven. Zondag staat de Stadenaar in Valencia aan de start van de 70.3 Ironman, zijn eerste van vijf (halve) Ironmans dit jaar. In de komende maanden volgen nog de Ironman van Lanzarote, de Ironman van Nice, de halve Ironman van Knokke en een nog te bepalen Ironman.

Ook ondergetekende zal in september aan de start staan van die halve Ironman van Knokke. En wie beter om al eens bij te polsen hoe je die voorbereiding het best aanpakt dan iemand die volop de conversie van profwielrenner naar triatleet aan het maken is? Ondertussen vertoeft Wallays al in Valencia, kwestie van al wat te acclimatiseren aan de Spaanse zon, maar vlak voor vertrek gingen wij nog eens langs bij de oud-winnaar van onder meer Dwars door Vlaanderen. Plaats van afspraak: Monte Marcella in Sint-Eloois-Winkel bij Ledegem, het hotel met hoogtekamers waarvan ex-triatleet Frederik Van Lierde ambassadeur is. Die plek is niet geheel toevallig gekozen. Van Lierde is immers de trainer van Wallays en Wallays zelf speelt dan weer met het idee om zijn laatste Ironman, die van Knokke, op hoogte voor te bereiden in Monte Marcella.

“In mijn eerste maanden na mijn wielerpensioen, was het zoeken. Ik had schrik van het zwarte gat”

Of we eens een training mochten meedoen om zo gaandeweg wat tips en tricks te verkrijgen, was onze vraag aan Wallays. Voor de ex-renner geen probleem. Tot al snel bleek dat zijn rustige duurloop – aan een tempo van zo’n dertien kilometer per uur –, toch nog niet rustig genoeg was voor iemand die niét zo goed getraind is. Over naar plan B dan maar: na een loopje van om en bij het uur en een verkwikkende douche, neemt Wallays gewoon plaats op een stoel, in de fitness van Monte Marcella. Wat volgt is een monoloog van een triatleet, die gaandeweg steeds meer vrede vond met zijn wielerpensioen en die geniet van de nieuwe uitdaging die hij is aangegaan.

Aanpassen

Wallays: “In mijn eerste maanden na mijn wielerpensioen, was het wel wat zoeken. Ik had echt wel schrik van het zwarte gat. Ik wilde nog in het peloton zitten, hé. Daarom ben ik van alles beginnen doen om die leemte op te vullen. Ik heb me meteen op nieuwe doelen gestort, wat een heel goede afleiding gebleken is. Zo ben ik safety regulator geweest tijdens de koersen van Flanders Classic, ben ik begonnen als spinninginstructeur en werk ik nu ook als personal trainer. Toch besef ik stilaan dat ik misschien wat te veel hooi op mijn vork heb genomen. (lacht) Dat was een van de grootste aanpassingen na mijn wielercarrière: plots moest ik zélf mijn agenda gaan beheren. Als renner had ik een bepaalde structuur en werd mijn agenda voor mij geregeld. Alles draaide als het ware rond trainen en rusten. Nu moest ik plots zelf mijn agenda in elkaar puzzelen en dat was in het begin toch wat zoeken. Ondertussen merk ik gelukkig wel dat dat beter begint te lopen. De komende drie maanden zal ik vooral focussen op mijn sportieve doelstellingen.”

“Ook de sportieve omschakeling loopt ondertussen goed. Uit testen blijkt dat mijn conditionele basis nog steeds even breed is als toen ik prof was en dat is zeker een opsteker. Ook het zwemmen valt zeer goed mee. Vaak zijn mensen geen fan van het zwemmen, maar ik heb eigenlijk nog nooit tegen mijn goesting in het water gesprongen. Ook het zwemmen an sich loopt goed. Ik heb wel wat aan mijn techniek moeten schaven, maar puur conditioneel ging dat wel. Het grootste verschil qua trainen zit erin dat ik nu veel meer volume train en veel minder die pieken moet gaan opzoeken dan als renner. Maar dat komt me eigenlijk perfect uit, want als renner was ik lang niet de meest explosieve. De plezantste trainingen vond ik toen de lange duurtrainingen en nu moet ik het net zo aanpakken.”

“Nog een groot verschil is ook dat mijn leven op dit moment niet meer puur in het teken staat van sport. Mijn trainingen neem ik heel serieus, dat wel, maar ik zit nu niet meer met de weegschaal aan tafel om mijn voeding te gaan afwegen. Ik durf al eens een glas te gaan drinken met vrienden of een boterkoek te eten als ontbijt. Het monnikenbestaan van een renner is er op dit moment niet meer bij. Al komt dat misschien wel terug als ik in Valencia een goed resultaat neerzet en merk dat er meer inzit.” (lacht)

En dan het WK of prof worden?

“Valencia wordt komend weekend echt wel een ontdekkingstocht. Zeker het zwemmen. Zoals ik zei zit ik conditioneel nog op hetzelfde niveau als toen ik prof was. Toch wordt dit een compleet nieuwe insteek. Hoe overleef ik bijvoorbeeld al die opeenvolgende inspanningen? Zondag is dan ook eerder een eerste test en wordt het kijken wat het geeft. Valencia zal een indicatie zijn, maar hoe dit avontuur zal evolueren, zal dan vooral afhankelijk zijn van de komende weken en maanden, als we meer gaan focussen op de finetuning.”

“Waarom zou ik geen ticket voor het WK in Hawaï kunnen versieren?”

“Voor zondag mik ik concreet op een tijd van vier uur. En als ik dan zie dat het potentieel aanwezig is, waar ik stiekem wel op hoop, kan ik er hopelijk nog wat procentjes bijdoen in de volgende Ironmans. Vooral op Lanzarotte en in Knokke wil ik top zijn. En waarom zou ik dan ook geen ticket voor het WK in Hawaï kunnen versieren? Als dat erin zit, ga ik dat zeker niet laten liggen. En waar het dan eindigt? Als het blijkt dat Ironmans echt mijn ding zijn, dan zou ik wel proberen om professioneel triatleet te worden, ja. Ik start dus zeker met een bepaalde drive en ambitie aan dit avontuur. Ik ben natuurlijk topsporter geweest en wilde daar nog niet per se al mee stoppen, dus die drive om er ook nu nog het maximale uit te halen en er alles voor te doen en te laten, is zeker nog aanwezig. Niets moet, alles mag.”