Het dagboek van Jens Debusschere in aanloop naar het BK: “Blij dat ik op deze manier naar het einde heb kunnen toewerken”

“Zondag houdt het op voor mij als wielrenner, maar daar heb ik vrede mee”, aldus Jens. (foto Joke Couvreur) © JOKE COUVREUR
Tjorven Messiaen
Tjorven Messiaen Reporter

Nog drie keer slapen en dan is Jens Debusschere (33) profwielrenner af. Zondagnamiddag komt er een eind aan zijn ‘Final Straight’ en hangt de Waregemnaar zijn fiets symbolisch aan de haak. Eerst wil hij zondag evenwel nog eens knallen op het Belgisch kampioenschap, de koers die hij in 2014 al eens wist te winnen en waar het voor hem allemaal écht begon. Een symbolisch moment. Speciaal voor deze krant hield Debusschere daarom een dagboek bij in de laatste week van zijn professionele wielercarrière.

Vrijdag

“Gisteren was een lange dag in het zadel: eerst heb ik gekoerst in Oudenburg, waarna ik nog met de fiets naar huis ben gereden. Al maalde ik vandaag ook wel redelijk wat kilometers. Samen met Jonas Heyerick, de hoofdredacteur van Bahamontes – ook een sponsor – verkende ik het parcours van zijn Bahamontes Classic die toevallig ook op zondag verreden werd. Goed voor zo’n 140 kilometer. Het was een ideale training: heel rustig tempo, maar toch een vrij lange rit. Met tussenstops uiteraard. Zo hielden we bijvoorbeeld een tussenstop in de kapel van de Ronde van Vlaanderen in Horebeke. In de rechtermuur van de kapel staan alle winnaars van de Ronde tot 2010 gebeiteld. Jammer genoeg was de kapel niet meer open en kon ik dus geen kaarsje aansteken voor een goed resultaat zondag. De Heilige Geest zal me niet kunnen helpen, al deed ik voor de zekerheid toch een schietgebedje. Jonas leerde me nadien ook nog een Eskimo kennen, in een cafeetje in Wodecq. Ik dacht eerst dat hij me alcohol wilde aansmeren, maar het bleek om sinaasappelsap met tonic te gaan. En ik moet toegeven dat het me heel goed bevallen is. Heel verfrissend!”

Schietgebedje voor een goed resultaat aan de kapel van de Ronde van Vlaanderen in Horebeke
Schietgebedje voor een goed resultaat aan de kapel van de Ronde van Vlaanderen in Horebeke © gf

Zaterdag

“Na twee iets zwaardere trainingsdagen stond vandaag in het teken van losrijden, ook met de koers in Erembodegem van morgen in het achterhoofd. Het was eigenlijk echt een rustige dag. Het regende hier ook veel, wat eigenlijk nog goed uitkwam. Ik heb ook een beetje tijd gemaakt voor de familie. Zo ben ik nog eens met Adeline, mijn dochter, tot bij mijn ouders geweest. Ik heb verder nog wat praktische zaken voorbereid voor het BK, zodat ik daar volgende week toch al niet meer mee moet inzitten.”

Zondag

“Vandaag stond er opnieuw een kermiskoers voor elite zonder contract op het programma, in Erembodegem dit keer. Ideaal om nog wat competitieritme op te doen. Aanvankelijk stond die koers niet op mijn programma, maar samen met Julien (Vermote, red.) heb ik onlangs ontdekt dat we hier ook mochten rijden. We hebben een tijdje geleden nog tegen elkaar ons beklag gedaan over het feit dat we zo weinig koersen konden rijden als renners van een eenmansploeg. Daarop zijn we na een tip van een supporter de reglementen beginnen uitspitten en daaruit bleek dat we als continentale profrenners ook de zogenaamde 1.12A-wedstrijden, kermiskoersen voor elite zonder contract en elite 2-renners, mochten rijden. Zo heb ik toch nog wat extra wedstrijdkilometers kunnen malen.”

“De Heilige Geest zal me zondag niet kunnen helpen, al deed ik toch een schietgebedje voor de zekerheid”

“Ik was eigenlijk best wel tevreden met het gevoel, ook al was de uitslag iets minder. Ik gokte op een spurt, maar in het slot reed er dan toch nog een groepje weg dat voor de zege streed. Zelf heb ik een paar keer geprobeerd om weg te rijden, maar zonder succes. Het was wat dubbel: in het peloton was het wat te gemakkelijk, maar als je wilde wegrijden of de boel forceren, was het dan weer te moeilijk om een voorsprong uit te bouwen. Ik heb me daarom proberen sparen voor de sprint, maar uiteindelijk reed er vier man weg, onder wie Julien (Vermote, red.). Vrij snel bouwden ze een mooie voorsprong uit en we zagen hen niet meer terug. Ik heb dan gewoon nog gesprint voor wat ik waard was, maar op 500 meter van de meet zat ik al op kop, waardoor ik van veel te ver moest aanzetten. Maar bon, het was nog eens goed om te kunnen sprinten. Met 145 kilometer aan 45 km/uur gemiddeld was het ook de ideale gelegenheid om nog eens die snelheid in de benen te krijgen.”

Maandag

“Vandaag, het begin van de laatste week, begon het toch wel echt te kriebelen. Ik dacht continu aan het BK, terwijl ik daarvoor vrij gemakkelijk kon focussen op de andere wedstrijden. Toen kon ik het BK nog wat naar de achtergrond verdringen, maar sinds vandaag is dat niet meer mogelijk. Ik merkte trouwens gisteren op de koers dat het ook bij de mensen echt wel begint te leven. Veel supporters spraken me aan en vroegen hoe het gaat en zo. Ondanks de kriebels, ben ik echter niet met meer stress of druk opgestaan. Ik voelde enkel wat extra spanning toen ik hoorde dat we zondag drie keer de Kemmel op moeten in de plaats van twee keer. (lacht) Maar extra druk? Nee, hoor. Van buiten uit zal niemand me nog zot krijgen tegen zondag. Ik ben wel opgestaan met gevoel van: dit is week van de waarheid. Het voorbereidende werk is nu gedaan, nu is het voor echt. Ik heb na vandaag nog twee trainingen op het programma staan en voor de rest zal ik vooral moeten rusten. Nog zes keer slapen en dan zijn we er. Dan zit het er – op het na-Tourcriterium in Roeselare na – op.”

Koffiestop met de compagnie van Melkerie-boys Tim Declercq en Stijn Steels
Koffiestop met de compagnie van Melkerie-boys Tim Declercq en Stijn Steels © gf

“Ah ja, voor ik het vergeet: wat heb ik gedaan vandaag? Wel, eerst ben ik langs geweest bij Sander Delmaire, mijn osteopaat. Kwestie van alles weer los en goed te krijgen. Daarna ben ik dan in Roeselare een koffietje gaan drinken met Tim Declercq en Stijn Steels. Ik ben ook Yves Lampaert nog tegengekomen. Hij zag er echt goed uit. Hij oogt heel scherp. Schrijf maar op: hij is mijn favoriet voor zondag. Ik moest wel zorgen dat ik op tijd thuis was. Het was immers mijn beurt om ons dochtertje van school te halen. Ik moest daarnaast ook nog wat zaken regelen voor zondag. Er vertrekt dan een bus vol supporters en sponsors naar Izegem. Ik moet toch zorgen dat die mensen zonder zorgen naar het BK kunnen, hé.”

Dinsdag

“Alweer zo’n snikhete dag. Maar liever dit dan regen, zeker? Eigenlijk moest ik vandaag een intensieve training doen, maar ik voelde me niet zo goed. Niet ziek of zo, maar na het eerste intensieve blokje voelde ik me niet top en ook de hartslag wilde niet echt mee. Misschien dat er nog een beetje vermoeidheid in de benen zat van de koers van zondag. Ik heb de training dan maar opgeschoven naar morgen. In de namiddag stond dan een interview met Het Nieuwsblad op de agenda, iets waar ook nog wel veel tijd in kruipt. Al vind ik het wel fijn dat mijn verhaal hier en daar opgepikt wordt. Zo is Sporza hier ook al geweest en komt er later deze week ook nog een journalist van De Standaard langs. Voor mijn sponsors is het leuk om zo nog eens in de picture te komen. Tussendoor ben ik natuurlijk ook nog met mijn dochtertje bezig. Ze is momenteel volop in de ban van haar trampoline. Dat is misschien nog wel een extra training voor mij. (lacht) Of dat niet risicovol is? Goh, ze is vier jaar, dus echt hoog springen we niet, hoor. Het is gewoon heel ontspannend om eens iets te doen wat niet met de koers te maken heeft.”

Als ontspanning met de dochter op de trampoline.
Als ontspanning met de dochter op de trampoline. © gf

Woensdag

“Vandaag was het gevoel gelukkig een pak beter en heb ik dan maar die intensieve training die eigenlijk gisteren op het programma stond nog afgewerkt. Ik ben op pad geweest met Jonas Rickaert, Jordi Warlop, Aaron Verwilst en Bert Van Lerberghe. Yves Lampaert was er niet bij. Hij is alleen gaan trainen. Bewust? Ik zou er niet van verschieten. (lacht) Als hij goed is, klaagt hij nogal. Dan wil hij plots nog eens achter de brommer gaan trainen of zo. Maar dat is een goed teken zeker? Bij mij zat het gevoel alleszins ook goed. Ik heb nog een laatste keer de motor kunnen uitkuisen. Nog maar eens een bewijs dat je soms ook wat op je gevoel moet werken en niet je programma klakkeloos moet afwerken. Want had ik deze training gisteren gedaan, was ze nooit zo goed geweest als vandaag.”

“Schrijf maar op: Yves Lampaert is mijn favoriet voor zondag”

“Deze ochtend kreeg ik ook bevestiging dat ik zowaar een volgwagen zal hebben op het BK. Ik moet alleen nog de bevestiging krijgen dat mijn schoonbroer Jürgen Roelandts, die ploegleider is bij Movistar maar door de blessure van Johan Jacobs geen renner in koers zal hebben, achter het stuur mag zitten en dat er nog enkele eenzaten hun fiets op onze auto willen zetten tijdens de koers. Julien Vermote, Vincent Bastaens en Jens Adams, die ook met een eenmansploeg aan de start staan en Tom Devriendt, die als enige renner van Q36.5 Pro Cycling deelneemt, zijn voorlopig de kandidaten. Deze namiddag ben ik eens een kijkje gaan nemen naar de auto bij Soigneurs Velo in Zedelgem, die ondertussen ook mijn fietsen nog een laatste keer op punt gesteld hebben. Daar zal het alvast niet aan liggen. Ondertussen is de spanning ook wel wat toegenomen. Dat merkte ik vandaag op training: als je met collega’s onderweg bent gaat het ook enkel daarover. Wie zijn de favorieten? Wat of waar kan het foutlopen? Je merkt aan alles dat het BK dichterbij komt.”

Last-minute nog een volgwagen geregeld voor zondag.
Last-minute nog een volgwagen geregeld voor zondag. © gf

Donderdag

“Nog drie keer slapen. Het was opnieuw een vrij drukke dag. Eerst kwam er een journalist van De Standaard langs voor een interview, waarna nog een laatste trainingsprikkel volgde. Een lange training van een uur of zes, maar aan een lage intensiteit en een lage hartslag. Nog een beetje vet verbranden en de tank helemaal leegrijden zodat ik hem de komende twee dagen weer goed kan opvullen. Het maakt dat mijn voorbereiding er nagenoeg opzit. Zaterdag zal ik nog wel eens losrijden, maar meer niet.”

“Mijn grote doel is mijn supporters nog eens nerveus maken door ze het gevoel te geven dat ik kans maak op de zege”

“Als ik nu terugkijk op die laatste maanden ben ik vooral blij dat ik op deze manier, met die eenmansploeg, naar het einde van mijn carrière heb kunnen toewerken en dat ik niet van de ene dag op de andere ben moéten stoppen. Ik heb in die periode vele watertjes doorzwommen, maar uiteindelijk was het een periode vol toffe ervaringen. Het einde komt eraan, maar dat is niet met spijt in het hart. Ik wist enkele maanden geleden waaraan ik begon. Ik heb daar vrede mee. Het is niet dat ik nu ineens hard op zoek ga naar een verlengstuk. Het is goed geweest en ik zal blij zijn als het zondagavond is en alles goed verlopen is. Mijn grote doel is mijn supporters nog eens nerveus maken door ze het gevoel te geven dat ik kans maak op de zege. Hoe dan ook ben ik helemaal klaar voor het BK.”

Lees meer over: