‘De weg naar Roubaix’-bedenker Wouter Deboot is klaar voor Parijs-Roubaix: “Lampie is een echte copain”

Dankzij ‘De weg naar Roubaix’ in ‘Iedereen Beroemd’ krijgen we elke week een unieke blik achter de schermen hoe Yves Lampaert zich voor zijn belangrijkste afspraak van het jaar voorbereidt. Met dank aan Meulebekenaar Wouter Deboot (38). “We vertrouwen elkaar intussen blindelings.”

Het idee voor de veelbekeken minidocureeks kreeg Wouter Deboot toen hij in het najaar van 2020 de Driedaagse Brugge-De Panne aan het volgen was. “Een koers die Lampaert won, maar vooral het schitterende gesprek net na de finish met Tim Declercq en Bert Vanlerberghe viel me toen op. De ongedwongen manier waarop die gasten met elkaar aan het zeveren waren, dat zette me aan het denken. De meeste topsporters zijn de dag van vandaag kapot gemediatraind, bij Yves gaat het omgekeerde op. Hij blijft altijd en overal zijn pure zelve.”

Niet veel later kreeg Wouter via Instagram zelf een berichtje van de Ingelmunsterse boerenzoon. “Om me te complimenteren met Dwars door Oceanië, dat toen op Eén te zien was. We kenden elkaar totaal niet, maar ik besloot om hem en zijn vriendin Astrid uit te nodigen naar een van mijn voordrachten over mijn belevenissen down under. Na de voorstelling voelde ik meteen een klik.”

Metafoor voor het leven

Toen Wouter zijn idee aan Yves voorlegde, was die meteen dolenthousiast. “Hij vond het zelfs een eer. Zowel de VRT als Deceuninck-Quick-Step gaven groen licht, dus gingen we aan de slag. Met één groot doel voor ogen: Lampaert tonen zoals hij is. Een eenvoudige landbouwerszoon met een droom, zijn favoriete koers winnen.”

Hopelijk kunnen we komende dinsdag de meest ontroerende minuten van de reeks tonen

“Voor hem is Parijs-Roubaix ook als een metafoor voor het leven. Er zijn stukken waar je moet stoempen en skarten, waar je tegen de grond kan gaan, maar uiteindelijk bereik je de velodroom van Roubaix en gaat de zon harder dan ooit schijnen. Dat maakt dit hele verhaal ook zo mooi. Laat hem zondag op het podium die kassei boven zijn hoofd tillen en zijn carrière is geslaagd.” Elke aflevering volgt Wouter Yves op de voet en dat levert week na week schitterende televisie op. “Een van de grote sterktes is dat we alles in het West-Vlaams doen. Onze moedertaal, daarin ben je altijd nog een tikkeltje ongedwongener. Ik herinner me dat ik de allereerste minuten aan mijn bazen bij de VRT toonde. We begrijpen er niks van, maar het is waarschijnlijk erg mooi, kreeg ik te horen. Dan weet je dat het goed zit.”

(lees verder onder de video)

En cours de route zijn Wouter en Yves ook stevig bevriend geraakt. “We hebben het wel voor elkaar, ja”, glimlacht hij. “We vertrouwen elkaar intussen blindelings. Lampie is een echte copain geworden. Net als Astrid, trouwens. We hebben ook een gemeenschappelijke achtergrond, zonder dat we ons daar zelf van bewust waren. Yves’ oom Pierre Lampaert en zijn gezin werden tijdens de genocide in Rwanda, waar ze toen woonden, door een Belgische paracommando gered: mijn schoonbroer Maxim Tassaert. Mooi, toch?”

Kers op de taart

De weg naar Roubaix liet Wouter vanop de eerste rij een pak onvergetelijke momenten meemaken: de geboorte van hun zoontje Aloïs, de ontgoocheling toen de Helleklassieker in april uitgesteld werd en zijn Belgische titel tijdrijden in Ingelmunster. “Die laatste catalogeer ik zelfs tot een van de mooiste dagen van mijn leven”, benadrukt Wouter. “De puzzel viel daar samen: die massa supporters in zijn zonovergoten thuisdorp, alle mensen die in mijn reeks de revue passeren waren er op post en de enorme ontlading toen bleek dat Lampie kampioen was. Wie weet kunnen we dat zondag nog eens losjes overdoen?” Ook voor Wouter zelf wordt Parijs-Roubaix zondag de koers van het jaar. “We zijn met twee ploegen ter plekke: eentje focust op Yves, de andere volgt de familie. Yves’ zus Saghine zal met een vlogcam de fanclub Forza Lampaert volgen. Hopelijk kunnen we komende dinsdag de meest ontroerende zeven minuten van de hele reeks aan Vlaanderen serveren. Het zou de kers op een nu al prachtige taart zijn.”