Tijd voor wat wielergeschiedenis. Het is 23 oktober 2020. Sam Bennett wint in de Vuelta een massasprint. Voor Deceuninck-Quick-Step en Patrick Lefevere de 99ste ritzege ooit in een grote ronde, een ronduit indrukwekkend cijfer. Maar 100 staat nog zo veel mooier. En die 100ste, zeven maanden na nummer 99, komt nu wel heel dichtbij. Zaterdag 8 mei gaat de Giro d’Italia van start en dat betekent 21 kansen op die honderdste blomentuil. Als voorsmaakje selecteren wij uit de voorgaande 99 ritzeges tien van de meest memorabele momenten.
1. Tom Boonen in het groen
Tom Boonen was jarenlang hét uithangbord van de ploeg, het lijkt ons dus niet meer dan logisch dat we dit lijstje met hem beginnen. Daarvoor keren we terug naar 2005, een absoluut topseizoen in de carrière van de Bom van Balen . Boonen won dat voorjaar de E3 Prijs, de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. In het najaar werd hij wereldkampioen en tussendoor schitterde hij in de Tour de France. In de eerste rit in lijn was het meteen raak voor Boonen. Hij klopte Hushovd en McEwen in de spurt. Leuk extraatje na afloop: de groene trui. En met die groene trui deed Boonen zijn kunststukje een dag later vlotjes over. Ook in etappe drie was Boonen de snelste van het pak. Dit keer voor Wrolich en O’Grady. Het zag er goed uit voor groen in Parijs, tot valpartijen en knieproblemen roet in het eten gooiden en Boonen tot opgave dwongen. De groene trui verdween uit de Tour. Een gemiste kans, maar van uitstel kwam geen afstel. In 2007 slaagde Boonen er wel in om het groen mee naar huis te nemen.
Dat brengt ons naadloos bij ons tweede onvergetelijke moment: de derde dag in de Tour van 2007. Een rit van Duinkerke naar Gent. Aankomst in België, een Belgische topploeg zijnde, Boonen in de rangen… Dan weet je wat er verwacht wordt: winnen! En het was ook daarvoor dat Steegmans naar de ploeg gehaald werd: niet om zelf te winnen, wel om Boonen aan de overwinning te helpen. In de rit naar Gent liep alles nagenoeg perfect. Boonen, met Steegmans voor hem, werd perfect uit de chaos gehouden door zijn ploegmaats. Steegmans rukte zich los in de laatste honderden meters en daar kwam niemand meer over… ook zijn kopman niet. Boonen stak wel een handje in de lucht, maar het was Steegmans die mocht juichen. Steegmans zou trouwens nog een tweede keer winnen in de Tour. In 2008 redt hij de Tour voor Quick-Step en de Belgen door op de Champs-Elysées onweerstaanbaar naar de zege te knallen.
Wij zijn natuurlijk De Krant van West-Vlaanderen, dan hoort er gewoon een West-Vlaming in het rijtje. Enter Gianni Meersman in de Ronde van Spanje van 2016. Meersman had misschien niet de motor van een Boonen of de snelheid van een Cavendish, maar het was wel iemand die wist wat hij kon en die met zijn kwaliteiten een fantastisch palmares heeft opgebouwd. In de Vuelta van dat jaar zagen we een Meersman op zijn best. De slotfase van de tweede etappe werd ontsierd door enkele valpartijen en verliep heel chaotisch, maar de ploeg (en dan vooral Stybar) leverde uitstekend werk en Meersman kwam er op het gepaste moment uit. Drie dagen later was het weer prijs voor Meersman. Daarmee kende de puncher een schitterend slot van zijn seizoen én zijn carrière. Een paar maanden later moest Meersman noodgedwongen stoppen door hartproblemen.
Weet je waarom elke renner graag Belgisch kampioen wil worden? Om een jaar lang in die mooie trui rond te kunnen rijden. De Spanjaarden hebben het een pak slechter getroffen. Die krijgen niet meer dan een paar lijntjes op de mouw. Of in het beste geval, zoals Luis León Sánchez dit jaar, een witte trui met de Spaanse vlag op de borst. Er was een tijd dat het anders was. Ga maar eens terug naar de Giro van 2006. Juan Manuel Garate reed er rond als nationaal kampioen, volledig in het rood en geel. Opvallen deed hij trouwens niet alleen met zijn outfit, maar ook met zijn prestaties. De Spanjaard van Quick-Step was vaak mee in de aanval, werd zevende in het eindklassement, won het bergklassement én mocht zegevieren in de achttiende etappe. Een foto om in te kaderen.
Hoe je het ook draait of keert: Mark Cavendish is een fenomeen. En misschien wel de snelste sprinter van deze eeuw. De meest succesvolle in ieder geval: 30 ritzeges in de Tour, 15 ritzeges in de Giro en drie in de Vuelta. Acht daarvan behaalde hij in de ploeg van Patrick Lefevere, waarvoor hij een eerste keer reed van 2013 tot en met 2015. Zijn laatste ritzege voor de ploeg dateert van 10 juli 2015, etappe zeven in de Tour. Tot dan was de Tour niet bepaald vlot verlopen voor de Manx Express , maar die dag toonde Cavendish al dat je hem nooit mag afschrijven. Hij won de massaspurt, voor zijn grote rivaal André Greipel en Peter Sagan. Cavendish veranderde die winter van ploeg en won in 2016 nog vier Tourritten, maar daarna draaide het echt vierkant bij de Britse topsprinter. Tot dit jaar dan. Eenmaal terug bij Deceuninck-Quick-Step weet Cavendish plots weer wat winnen is! Wie durft nu nog te beweren dat een nieuwe ritzege er niet meer inzit?
Cavendish had de ploeg verlaten, maar een probleem hoefde dat niet te betekenen. Met Marcel Kittel had Patrick Lefevere een waardige opvolger in huis gehaald. En de snelle Duitser stelde in de twee seizoenen die hij reed voor de ploeg niet teleur. In 2016 won hij twee ritten in de Giro en een rit in de Tour. Blijkbaar een opwarmertje voor 2017. Kittel won dat jaar maar liefst vijf ritten in de Tour. Hij was lange tijd drager van de groene trui, maar net zoals Boonen in 2005 moest Kittel in het groen de Tour verlaten. Een valpartij in de 17de etappe was er teveel aan. Er wordt soms beweerd dat renners die Quick-Step verlaten een pak minder presteren. Wel, Kittel is daar misschien het beste voorbeeld van. 2018 was al niet super en in 2019 zei hij de koers helemaal vaarwel. Toch opvallend. Heeft Viviani trouwens nog veel gewonnen nu hij bij Cofidis rijdt?
Bij Deceuninck-Quick-Step weten ze hoe je een sprinter moet brengen. Je had Boonen, daarna Cavendish, vervolgens Kittel… En nu Sam Bennett. De snelle Ier reed voordien bij Bora-Hansgrohe, maar werd daar vaak gepasseerd voor de Tour de France. Bij Lefevere kreeg Bennett wel zijn kans. Vorig jaar was hij er vaak dichtbij in de Tour, maar pas in rit 10 was het er boenk op. Bennett won voor Ewan en Sagan. De opluchting was zo groot dat er nadien een traantje over zijn wangen rolde. Maar Bennett deed meer dan één rit winnen. Hij won nog een tweede keer, in Parijs, en mocht de groene trui mee naar huis nemen.
En het was niet de laatste stunt die Der Pantzerwagen uit zijn benen schudde. In 2015 lag de vierde rit van de Tour bezaaid met enkele kasseistroken, maar het gewenste spektakel tussen de klassementsmannen leverde dat niet op. Voor de dagzege en de gele trui na de rit was het wel nagelbijten. Martin stond al drie dagen tweede op enkele seconden, maar wel telkens na een andere leider. Hij was gebrand op die gele trui, maar kreeg op de laatste kasseistrook met pech af te rekenen. Gelukkig was er Trentin om zijn fiets af te geven. Martin reed op die fiets terug tot bij de eerste groep, demarreerde in het slot en hield aan de streep nog drie seconden over. En de leiderstrui! Martin was na afloop dolgelukkig en hij was niet alleen. Terwijl Martin die avond aan tafel zat tijdens het VRT-programma Vive le Vélo , kwam Marc Coucke met een polonaise het gesprek verstoren. Martin leek er wat onwennig bij te zitten, maar het zorgde wel (opnieuw) voor een onvergetelijk tv-moment.
Iljo Keisse is vooral bekend als meesterknecht, maar in 2015 verraste hij het hele Giro-peloton. In de vlakke slotrit nog wel. Keisse reed weg op 30 km van de streep en kreeg het gezelschap van Luke Durbridge. Bij het ingaan van de slotronde was de voorsprong van het duo amper 30 seconden, maar het peloton slaagde er toch niet in om de twee te grijpen. En in de sprint werkte Keisse het koel af. Voor de Gentenaar een emotionele zege. Niet alleen omdat hij niet vaak wint, maar ook omdat hij over de meet kwam met Wouter Weylandt in het achterhoofd. Weylandt was de beste vriend van Keisse, maar kwam in de Giro van 2011 ten val en overleed aan zijn verwondingen… En daarom: een ritzege als eerbetoon. (Beau Vandevyvere)
GEEN DRUK OP REMCO
Eindelijk weer koers voor Remco Evenepoel. Negen maanden en 24 dagen na zijn vreselijke val in de Ronde van Lombardije gaat het 21-jarige toptalent van Deceuninck-Quick-Step morgen van start in de Ronde van Italië. Meteen een grote ronde en dan wordt er al snel met een vergrootglas gekeken wat Evenepoel waard is, maar zijn West-Vlaamse ploegleider Klaas Lodewyck wil de druk toch wat afhouden. “Negen maanden zonder competitie is één iets, maar er was ook die hele lange revalidatie”, vertelt Klaas Lodewyck. “Uiteindelijk staat Remco nu wel waar hij wil staan, maar om dan meteen te beginnen met een grote ronde, die nu niet bepaald de gemakkelijkste is, is toch een hele zware klus. Ik denk dat we vooral moeten proberen om Remco geen druk op te leggen, het dag per dag te bekijken en hem te laten groeien in de Giro zelf. Maar één ding kan ik wel al zeggen: Remco is supergemotiveerd om eraan te beginnen.”
Een opvallende vaststelling voor de eerste grote ronde van het seizoen: geen sprinter in de selectie van Deceuninck-Quick-Step, wel João Almeida voor het algemene klassement. De 22-jarige Portugees werd in 2020 al vierde in de Giro en wordt straks opnieuw als kopman uitgespeeld. In de schaduw van Almeida mag Evenepoel kijken hoever hij kan geraken. (BVDV)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
