Jonas Rickaert heeft buik vol van vallen en weer opstaan

Jonas Rickaert (midden) kende het voorbije seizoen alweer veel pech, nadat hij in 2018 door deze krant nog tot Jongeren IJzeren Briek, de beste West-Vlaamse profwielrenner onder 26 jaar, was verkozen. (foto Getty Images) © Getty Images
Redactie KW

Jonas Rickaert muteerde, na vijf gelukkige seizoenen bij Sport Vlaanderen-Baloise, naar het Corendon-Circus van Mathieu van der Poel. De juiste keuze die hem een nieuwe drive bezorgde, maar Murphy liet hem allesbehalve betijen. 2019 bracht een al te uitgesponnen verhaal van vallen en opstaan, maar dat ging niet ten koste van zijn geloof in eigen kunnen.

“Al tijdens de Tour La Provence halfweg februari kreeg ik te maken met een zwaar opspelende knie door een ontstoken vetlichaam (hoffa, red.) en een irriterend membraam (plica, red.)“, zucht Jonas. “Ik liet er geen gras over groeien, maar werd er drie dagen voor de Omloop Het Nieuwsblad op geslaagde wijze aan geopereerd. Het wonderlijke is dat ik van een beproeving keer op keer vrij snel herstel, maar dat er meteen een nieuw probleem opduikt. Zo had ik bij mijn heroptreden begin april in de Scheldeprijs al meteen een goed gevoel en ik was ook vertrokken voor een mooie periode met zelfs bijna een overwinning (tweede na Jérôme Baugnies, red.) in Isières. Nog belangrijker was dat ik een goed figuur sloeg in de kampioenschappen van België: in Middelkerke tiende in de tijdrit en in Gent deelachtig aan de triomf van kompaan Tim Merlier in de wegrit.”

Jonas Rickaert heeft buik vol van vallen en weer opstaan
© Getty Images

EK in Alkmaar

“Het leverde mij een dubbele selectie op voor de Europese kampioenschappen in Alkmaar: de mixed relay en de wegrit. Ik verwachtte er ook wat van, maar kon er niet eens starten door een val in de derde rit van Tour Alsace Daar ontsnapte ik ternauwernood aan een duik in een ravijn, die mij met een gekneusde knieschijf en een botoedeem opzadelde. Ik kon drie weken later in de Ronde van Denemarken aan een zoveelste inhaalmanoeuvre beginnen en dat ging mij nog vrij goed af ook. Mijn conditie ging crescendo, voor het team kon ik mijn nut bewijzen en ook een persoonlijk succes leek er nog aan te komen, maar in de Münsterland Tour lag ik er weer bij. Ik miste daardoor de Tour de l’Eurométropole, waarin ik in 2018 zesde was geworden.”

Op mijn bijna 26ste ben ik het grondig beu om op deze manier sterker te worden. Nu wil ik resultaten behalen

“Men geeft mij wel eens meewarig een schouderklopje dat ik van al mijn beproevingen sterker zal worden. Wel, op mijn bijna 26ste ben ik het grondig beu om op die manier sterker te worden. Voortaan wil ik resultaten en dat het liefst tijdens een rimpelloos voorjaar, waarin vooral de waaierkoersen en inderdaad ook Paris-Roubaix mij bekoren, waarin ik misschien als verkenner word uitgestuurd voor mijn kopman Mathieu van der Poel. En misschien zit er in 2020 ook een debuut in een grote ronde in.”

Jonas Rickaert heeft buik vol van vallen en weer opstaan
© BELGA

Zesdaagse van Gent

Eerst is er het winterreces dat Jonas niet in onledigheid zal doorbrengen, met niet in het minst de zesdaagse van Gent die hij zal rijden, niet met zoals sommigen vermoeden zijn kompaan Otto Vergaerde. Die wordt aan Jules Hesters gekoppeld. Maar wel met Roy Pieters, zoon van bondscoach Peter Pieters.