De grootste fan van Eddy Merckx? Die woont zonder twijfel in Tielt. De woning van Gino Van Dierdonck (59) heeft veel weg van een privémuseum over De Kannibaal, want de man verzamelde de voorbije vier decennia meer dan 2.500 items over de beste wielrenner aller tijden. Die worden nu, samen met Gino’s verhaal, gebundeld in het huldeboek ‘Superfan’. “Eigenlijk is het schandalig dat Eddy geen eigen museum heeft”, zegt Gino. “Ooit hoop ik die droom nog te realiseren.”
Vanaf dit weekend denderen Wout van Aert, Yves Lampaert en andere Mathieu van der Poels weer over onze Vlaamse beton- en kasseiwegen, maar het hart van Gino Van Dierdonck (59) zal altijd het hardst voor Eddy Merckx blijven slaan.
De Tieltenaar volgde de carrière – en het leven – van De Kannibaal op de voet en bouwde doorheen de jaren een ronduit indrukwekkende verzameling op. Zijn hele huis, waar hij samen met zijn mama Clara Wybou (88) woont, ademt Merckx.
De woonkamer is volledig bekleed met foto’s van Gino aan de zijde van Eddy Merckx en de inkomhal is een paradijs voor wie van wielertruitjes uit vervlogen tijden houdt. Originele outfits van Molteni en Faema en zelfs een wereldkampioenenshirt: Gino heeft het allemaal in huis.
“Toen een toeschouwer Merckx stond af te breken, gaf mijn mama hem enkele tikken met haar paraplu”
“De liefde voor Merckx is me met de paplepel ingegeven”, opent hij zijn verhaal. “Voor mijn ouders bestond er maar één coureur: Eddy. En ik volgde dus. Ik herinner me nog een anekdote van tijdens Koolskamp Koers in 1972. Een toeschouwer stond Merckx af te breken, waarop mijn mama hem met haar paraplu enkele tikken heeft gegeven”, glimlacht Gino. “Toen begon ik door te hebben hoe uitzonderlijk die renner wel niet was.”
Gino begon Paninistickers van wielrenners te verzamelen en kreeg van de Tieltse fietsenmaker Aimé Maertens een kindertruitje van Molteni. “Daar hebben mijn ouders héél lang voor moeten aandringen”, herinnert hij zich. “Het was toen al een uniek stuk, nu nog meer. Het hangt ingekaderd en gehandtekend in mijn woonkamer.”
Goeie band met Eddy
Sindsdien is die microbe nooit meer verdwenen. En groeide Gino’s collectie alleen maar verder aan. “Enkele jaren geleden heb ik alles eens geteld en geïnventariseerd. Iets meer dan 2.500 stuks heb ik: petjes, bidons, honderden foto’s… Maar ook 24 door Eddy Merckx gedragen wielertruitjes en twee trainingsvesten.”
“Een groot deel daarvan heb ik trouwens van De Kannibaal zelf gekregen. Andere verzamelaars zouden die voor grof geld verkopen, ik niet. Ik koester ze. En dat weet Eddy te appreciëren.”
Met Merckx zelf heeft Gino trouwens een goeie band. “We hebben elkaar al meer dan zestig keer ontmoet. Elke keer opnieuw een hartelijk moment. Mijn mooiste moment was in 2009. Ik was uitgenodigd naar de expo Met Merckx naar de Maan in het Centrum Ronde van Vlaanderen in Oudenaarde. Ik had aan die tentoonstelling meegewerkt en daags voordien ging ik eens poolshoogte nemen.”
“Eddy was er ook en toen hij me in de cafetaria opmerkte, nodigde hij me op het terras aan zijn tafeltje uit. Ik stond haast aan de grond genageld. De beste coureur ooit die mij, een gewone kerel uit Tielt, inviteerde. We dronken samen een glas en Eddy vertelde honderduit. Niet over zijn carrière, wel over zijn vele vliegtuigreizen. Ik heb twee uur lang gezwegen en geluisterd. Een van de mooiste dagen van mijn leven.”
Verzameling verzekerd
Hoeveel zijn collectie waard is, kan Gino niet exact zeggen. “Maar het loopt in de tienduizenden euro’s. Misschien wel honderdduizenden. Door Eddy Merckx gedragen truitjes durven al eens voor meer dan 30.000 euro van eigenaar wisselen. Dan weet je het wel… Daarom heb ik mijn verzameling laten verzekeren.”
Bezoekers laat Gino amper toe. “We willen onze woning nog wat privaat houden. Maar ik post wel regelmatig foto’s op de Facebook-groep Die Hard Eddy Merckx Fans. Die telt bijna zesduizend leden uit de hele wereld. Tot in de Verenigde Staten en Azië. Op die manier kan ik mijn verzameling met een groot publiek delen. Ik geniet ook van de reacties van mijn collega-fans.”
Toch wil Gino zijn collectie nóg tastbaarder maken. Samen met de Evergemse auteur Stefaan Van Laere (60) van Uitgeverij Partizaan werkte hij aan Superfan, een huldeboek die een groot deel van Gino’s verzameling bundelt en de verhalen achter de items vertelt.
“Zelfs de meer doorgewinterde supporter van Merckx zal er nog nieuwe zaken in vinden. Beschouw het als een papieren museum, volledig aan de beste coureur aller tijden gewijd”
“Het was Stefaan die me de vraag stelde om dit boek te maken. Eind oktober 2022 belde hij me op en we zijn eigenlijk meteen in actie geschoten. Het is geen biografie, daarvan bestaan er al genoeg. Dit is het verhaal van wat ik over Eddy Merckx heb verzameld en welke anekdotes erachter schuil gaan.”
Superfan bevat om en bij de vijfhonderd foto’s. “Het leeuwendeel daarvan heeft nog nooit het daglicht gezien”, zegt Gino trots. “Zelfs de meer doorgewinterde supporter van Merckx zal er nog nieuwe zaken in vinden. Beschouw het als een papieren museum, volledig aan de beste coureur aller tijden gewijd.”
Een volwaardig museum heeft Eddy Merckx nog altijd niet en dat vindt Gino een regelrechte schande. “In Koers in Roeselare en het Centrum Ronde van Vlaanderen wordt zijn carrière wel belicht, maar iemand als Merckx verdient toch een eigen museum? Was Eddy in Italië of Frankrijk geboren, dan moesten we die vraag niet stellen.”
“Zelfs de Grote Prijs Eddy Merckx bestaat niet meer. Wij behandelen onze helden nog altijd veel te stiefmoederlijk. Ik hoop dat ik daar ooit verandering in kan brengen. Zo kan mijn collectie ook blijven voortleven wanneer ik er zelf niet meer ben.”
De voorverkoop van het boek loopt als een trein, valt te horen. “Met bestellingen tot in de VS, Italië, Frankrijk… Daarom hebben we het boek in drie talen opgesteld: Nederlands, Engels en Frans. Om zoveel mogelijk fans gelukkig te maken. Dat bewijst ook dat een figuur als Merckx tot de verbeelding blijft spreken.”
“Ik hoop van harte dat Eddy naar de voorstelling afzakt. Het zou een prachtig compliment zijn”
Zaterdag 25 maart wordt Superfan officieel voorgesteld in hotel Shamrock in Tielt, maar tot daags voordien kan je voorintekenen. “Ik hoop van harte dat Eddy naar de voorstelling afzakt”, zegt Gino. “We hebben hem uitgenodigd, wie weet… Het zou een prachtig compliment zijn.” Ook nu nog volgt Gino de koers op de voet. “Naast Eddy mijn tweede grote passie”, knipoogt hij. “Ik heb het wel voor Remco Evenepoel en Yves Lampaert, maar een tweede Merckx zullen we nooit meer zien. Hij reed elke wedstrijd en won ze ook haast allemaal. Nu koersen ze nog zestig dagen per jaar, Merckx had 130 wedstrijddagen. Hij is de allergrootste. Voor altijd.”
‘Superfan’ is uitgegeven bij Partizaan, telt 208 pagina’s en kost 35 euro. Wie voorintekent uit België, betaalt 30 euro. De naam en woonplaats van alle voorintekenaars krijgen achteraan het boek een plekje. Info en bestellen: www.partizaan.be.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
